Taal en zo...

[Theo Horsten (R.I.P.)]

Er is praktisch geen verschil tussen volgend en komend. Niet in directe betekenis, wel in gebruik en ook in tijd. Volgend geeft een volgorde aan - vorige, volgende - terwijl komend en komende uitsluitend een toekomstig gebeuren aangeven. Zodoende kun je komende ook alleen maar in de toekomst gebruiken. Je kunt zeggen ...

Volgende week gaan we naar Parijs.
Komende week gaan we naar Parijs.

Daar zit geen verschil tussen, beide zijn goed.
Maar vertel je nu over een gebeurtenis uit het verleden, dan kan alleen volgende.

De volgende dag namen we de trein naar Parijs

en niet ...

De komende dag namen we de trein naar Parijs.

[Allen]

Taalvraag 002

Theo, volgens Tubantia

Taalvraag002a.JPG (28.41 KiB) 2653 keer bekeken

[Theo Horsten (R.I.P.)]

Dat "komende maand" betrekking heeft op de huidige maand, ben ik niet met Tubantia eens. Van Dale geeft voor komend: hierna volgend, toekomstig.
Een van de betekenissen van komen is: aanbreken, verschijnen, dus ook dat moet nog gaan gebeuren. Als je op woensdag zegt dat je komende week naar Parijs gaat, bedoel je vast niet dat dat nog deze week is.
Beide woorden, volgend en komend, kunnen verwarring geven. Als je op dinsdag tegen iemand zegt: "Heb je volgend weekend tijd om iets te gaan doen?" Bedoel je dan het aanstaande weekend of het weekend daarna? Zeg je echter: "Heb je komend weekend tijd om iets te gaan doen?" dan is het duidelijk dat je aanstaande zaterdag en zondag bedoelt.
Maar zeg je op woensdag : "Heb je volgende week tijd om mijn pc op te schonen?" of je zegt op diezelfde woensdag: "Heb je komende week tijd om mijn pc op te schonen?" dan is in beide gevallen duidelijk dat je bedoelt ergens vanaf de komende maandag.
Tubantia heeft dus gelijk als ze stellen dat het afhankelijk is van het tijdstip waarop "komende" wordt gebruikt. De uitleg van Tubantia is afkomstig uit het Van Dale Taalhandboek Nederlands-Gebruiksaanwijzing van de Nederlandse taal en ook dat zegt dat "komende" verwarring kan scheppen. Dat had Tubantia er ook even bij moeten vermelden.
Dat taalhandboek van Van Dale zegt:

-------------------------------

Conclusie: gebruik bij voorkeur volgende, dan weet iedereen wat je bedoelt. Toch best een interessante vraag voor de liefhebbers.

[jdbvos]

Hebben jullie dat ook wel eens, dat je een normaal woord hoort of gebruikt, en je meteen denkt "verrek...da's toch eigenlijk een raar woord..."
Vandaag had ik weer zo'n woord....

Als je een woord hebt, en iemand is het er niet mee eens, of is andersdenkend, dan geeft die 'tegenwoord', nietwaar ?
Hij/zij gaat dus tegen dat woord in....
Maar tegenwoordig is vrijwel op alles wel een tegenwoord.....

Waar komt dat tegenwoordige woord "tegenwoordig" dan vandaan, want een tijdsaanduiding heeft geen ene moer te maken met alternatieve meningen ??

[Drentenier]

Leuke vraag, Jan.
En daarnaast betekent 'tegenwoordig' ook nog 'aanwezig'.

[jdbvos]

kejje nagaan !

[Jos Komen (R.I.P)]

Bij het bedrijf waar ik werkzaam was na mijn vaarperiode hadden we een vertegenwoordiger uit Groningen in dienst, het was handig om daar iemand te hebben die de taal sprak en op deze wijze vertrouwen inboezemde bij de lokale middenstand.
We produceerden paramedische artikelen, dus vertrouwen in ons product was heel belangrijk.
Maar wat was de slogan van deze vertegenwoordiger?
"Verneuk de Massa, da's goud voor de Kassa".
Ach het waren destijds moeilijke tijden, dus extra omzet was natuurlijk nooit weg.

[Theo Horsten (R.I.P.)]

‘-------------------------------

Waar komt dat tegenwoordige woord "tegenwoordig" dan vandaan

Daar snijd je een interessant onderwerp aan, Genosse Vos, niet alleen omdat tegenwoordig, als je het wat nader beschouwt, inderdaad een wat merkwaardig woord is, maar ook omdat je abusievelijk aanneemt dat er zoiets bestaat als (een) tegenwoord. Dat is niet juist. Het woord tegenwoord kennen we in het Nederlands niet. Wel een voorwoord. Het antoniem van voorwoord is echter niet tegenwoord maar nawoord. Een antoniem is een woord waarvan de betekenis tegengesteld is aan de betekenis van het oorspronkelijke woord. Daartegenover staat synoniem, een begrip dat mogelijk beter bekend is dan antoniem. Synoniem wil zeggen dezelfde betekenis als het oorspronkelijke woord. Eenvoudig gezegd: het antoniem van synoniem is antoniem.

Keren we eerst even terug naar het woord tegenwoordig. De herkomst van dat woord is niet zo simpel. Ik schud dat natuurlijk niet zomaar uit de mouw of uit het oude hoofd; nieuwsgierig geworden heb ik dat eens even nagekeken. Het begrip bestaat al sinds ongeveer 1200 en betekent zoveel als …

• ‘aanwezig, nu bestaande’, van tegen + een afleiding van een Indo-Europese stam met de betekenis ‘wenden, draaien’, waar­van Latijn vertere [wenden] en Nederlands worden komen; de betekenis is dus eig. ‘toegewend naar’

Hier is tegenwoordig een bijvoeglijk naamwoord, dus in samenstellingen als "de tegenwoordige jeugd" of "de tegenwoordige regering" en dergelijke. Het kan ook een bijwoord van tijd zijn, zuiver in de betekenis van nu of thans.

Antoniemen en synoniemen zijn een dankbaar onderwerp.
Zo is het antoniem van tegenstelling geen voorstelling en tegenwaarde is geen antoniem van voorwaarde.

Leuk hoor, die taal.

[Drentenier]

Het woord tegenwoord kennen we in het Nederlands niet.

Dat is inderdaad juist, Theo.
Maar in de betekenis die Jan beschrijft zou het weerwoord moeten zijn. Oftewel reactie of tegenargument.

[Theo Horsten (R.I.P.)]

-------------------------------
En een synoniem voor weerwoord is keerwoord, maar keerwoord is ook een synoniem van palindroom en zoals bekend is een palindroom dat je zowel van voor naar achter als van achter naar voor kunt lezen. Een hel simpel palindroom is negen, maar het bekendste is toch wel parterretrap.