Ja, dat Makkumer-aardewerk dat is ook wat, achter ons meerde een zeilbootje af waarvan de schipper een praatje begon.
Hij vertelde dat de aardewerkfabriek gesloten was en dat er in Makkum wat onvrede zou zijn over de aankoop van huizen door buitenlanders, daar bedoelde hij mensen mee die niet in Friesland wonen. Het wordt natuurlijk al gauw politiek en daar komt altijd herrie van dus hield ik mij een beetje koest. Makkum verdient ook aardig aan al die toeristen en watersporters dacht ik.
Omdat ik nog onlangs iets gelezen had over de aardewerkfabriek zocht ik even op Google en wat je er verder ook van vindt, Google kan je veel vertellen. De aardewerkfabriek is nog steeds in Makkum, als je voor de brug ligt te wachten om Makkum in te gaan, aan bakboord en ze maken er nog steeds prachtige producten.
Wij liepen naar de visserijhaven om daar kibbeling te gaan eten, het was minstens 30 graden maar gelukkig waaide het wat.
Bij de visboer was het druk en eigenlijk was er alleen nog schaduw op de twee bankjes bij de deur. We deden onze bestelling en kregen een plastic schijf met knipperende ledjes in onze handen gedrukt met de mededeling buiten te wachten. Dat bankje werd dus ons wachtstekkie.
Wel amusant want het was druk met de grijze golf op supersnelle blinkende, door batterijen ondersteunde, rijwielen.
Allemaal hadden ze op de een of andere manier haast. Terwijl we dat spul zaten te bekijken ging de plasticschijf met een oorverdovend geluid flitsen en ook nog trillen, als bejaarde zou je er behoorlijk van kunnen schrikken. De kibbeling was kennelijk klaar en tegen inlevering van de brullende schijf kreeg ik het voer mee naar buiten. Lekkere verse kibbeling prima gebakken en niet weinig, zo hoort het.
Een bejaard stel kwam aanfietsen, mevrouw wilde op het bankje naast ons zitten, haar man wilde onder een parasolletje ergens veel verderop.
Mevrouw ging zitten en zei dat haar man eigenwijs was. Op mijn commentaar dat ze gewoon moest blijven zitten en dat hij vanzelf terug zou komen keek ze mij een beetje lacherig aan maar ze bleef wel zitten.
Meneer kon nergens een schaduwplekje vinden en kwam al spoedig bij ons zitten.
We kregen een hele verhandeling over kibbeling, koolvis en kabeljauw van hem, hij lustte slechts kibbeling gemaakt van kabeljauw.
Mevrouw moest naar binnen om te vragen of de kibbeling gemaakt werd van kabeljauw, ze gaf ons een knipoog en ging met een grote glimlach op haar gezicht het kot in.
Ze kwam weer naar buiten en bevestigde dat de kibbeling hier gemaakt werd van verse kabeljauw, meneer bestelde een dubbele portie.
Enfin het smaakte hem prima en hij was erg tevreden. Ik ging nog twee broodjes paling halen voor onderweg, het was even rustig en de dame achter de toonbank had wel tijd voor een praatje.
Op mijn vraag of ze speciaal voor meneer kabeljauw gebruikt had in plaats van koolvis was het lachende antwoord: " Nee joh, mevrouw zei dat hij het verschil toch niet zou proeven"
En zou worden wij oude knakkers nog steeds bedrogen, het begon ooit met een slang en een appel dacht ik
Het leugenaarsbankje in Makkum was geheel verlaten kennelijk was het etenstijd en aan die tijden houden ze streng vast liet ik mij vertellen door een inwoner.
- DSC08920makkum.JPG (228.19 KiB) 668 keer bekeken
- DSC08925makkum.JPG (167.6 KiB) 668 keer bekeken
- DSC08926makkum.JPG (260.05 KiB) 668 keer bekeken