Geep belevenissen
Geplaatst: 26 nov 2020 12:11
Heren U; Alle goedendag, Ik ben een tijdje van de wereld af geweest.
Zondag 15 November; Zit zoals gewoonlijk, rond 7:30 aan het apparaat, waarmee ik, U, en de wereld kan bereiken. Ik heb mijzelf vaak beticht dat ik ‘n hufter ben! Erg, openhartig is! U, maakt het nu echt mee...toon, vooral geen sympathie! Mijn Gade; ,,Geepin'', vind mij op m'n werkkamer, heftig kantje boord, klaar voor de allerlaatste, definitieve afhandeling, plank afglijden.... voeten, vooruit;
Schip verlaten!
Heb nergens weet van...? Iemand staat over mij heen gebogen, slaat stevig tegen mijn wangen, ‘n mannenstem vraagt mij rustig duidelijk; meneer voelt u mij..., hoort U mij.....? Misschien, van mij wat gekreun; als antwoord?
Ik heb beelden van mensen in het wit; het zwart en bruin-beige, aan de spreektoon; begrijp ik heel; vaag, ‘n vorm van onderling overleg!
't Enige wat bij mij duidelijk doordringt; het heftige protest geblaf van onze hond!
Alles zwaait om mij heen, voor mijn gevoel; met windkracht 12.
Gedempt - fluisterend gesprek over vensters, brancard, door openslaand – dubbel -
glas venster kon echt niet! < 60 cm. > Mij het raam uitsmijten; ging ook niet door, waar zou ik dan terecht' komen, opnieuw dringt hun vraag? Tot mij door; of ik de trap af kan lopen? ,,wij houden u stevig vast" zelf heb ik het idee; dat ik tussen twee eikenbomen, de trap afstrompel.
Door ‘n flets-grijs uitzicht; zie ik mensen.
Geel/groene ambulance, ‘n flits v/d rode assisterende brandweerwagen: helpers
brandweerlieden door de voortuin
Ook, paraat; nieuwsgierige buren de kijkhulp troepen. Verwonder mij in mijn roes, dat ik de loeiende sirenes buiten; binnen in de ambulance niet hoor?
Verdwijn sluimerend in mijn eigen ik, alleen weet niet waar?
De aankomst; plus het 1e onderzoek op de Eerste Hulp e.d. Kan ik absoluut niet voor mij halen. Vraag mij geen... tijd, of hoelang alle onderzoeken duurde en welke oorzaken - problemen die ik had/heb? Die heb ik wel.... met mijzelf, en flink ook.
Na allen controles en onderzoeken, word ik afgevoerd, dat ben ik mij nog bewust.
Werd ik in alle rust zwijgend op zaal afgemeerd, samen met 'n zooi; aan & afvoer/ slangen; gekoppeld die waren alle aangesloten, was klaar voor de sloop!
Kreeg wel een bekertje vruchtensap, vermoedelijk m’n galgedrank........
Na bestelling toch nog het avondmaal het leek sterk op labskous, met ervaren hand gemaakt, smaakte goed, trouwens, 't deed mij goed. ‘t laatste ,,avondprakkie'' kan ook lekker zijn! Na 'n kleine her-controle mocht ik het bed uit!
Moest op de ziekenboeg-afdeling blijven; had een peil & aflees luister/apparaat om m'n nek, hierdoor werd mijn plaats op de verdieping bepaald, diverse, onderzoeken op zaal, ook onderzoeken, die ergens in Pernis plaatsvonden, zo leek het mij wel, al die pijpen, buizen, ventielen; en lange slangen!
Gas en zuurstof flessen.
Die technieken de kennis gebundeld, samen met doctoren, deskundige, waren alle voor mij bestemd! Voor mij, in touw! De juiste volgorde weet ik niet, voor mijn leven 'n razendsnelle actie die overgaat naar, donkere rust, duistere slaap!
De Verpleegsters! Meisjes, Dochters van Emigranten; uit Landen rondom de Rode Zee; Landen rond de Perzische Golf, die mij alle verzorgde. En hoe!
Mijn ,,Gade'' Jacqueline, heeft als eerste mijn leven gered, dankzij haar eerdere ervaringen, uit de bejaardenzorg. In feite heeft zij toen al voor mij geoefend!
Tijdens die eerste nacht {merrie} ben ik mijn bed uitgestapt, na jaren op zee dacht, ik wel dat ik mijn sporen verdiend had in nachtelijk snurk irritatie herrie!
Aftellend vanaf ‘t begin; vant foksel met19 man; naar 9 – 8 – 6 – 4 - naar - 2 - persoons-snurk hutten. Ik weet dat ik s’nachts thuis ook ijverig bezig ben, ik merk het duidelijk als ik hoog door de geluidsbarrière, heen stijg! Geepin heeft stevige vinnen!
Ik kreeg nu de overtreffende trap, aan m'n oren.
Naast mij’ Hijgen! Piepen Fluiten Hoesten, zwaar-roggelen, ook weleens andersom; gorgelen! M'n zaalslapie had ferm gereedschap mee. 'n, Stevige zinken emmer!
Hoe die duidelijk gorgelend spugend gevuld werd, laat ik aan uw fantasie....over!
Zocht en vond een Nachtzuster, even later was mijn bed verhuist. Compleet met alle kabels; zenders; ontvangers, hulpmotoren en lekzakken. M'n plasgootjes werden ook verplaatst
Dat gorgeldier kon rustig doorgaan, ik ook
Twee dagen lang kreeg ik niets te horen dan alleen opdrachten, tussen alles door is er naar mijn gevoel een verbouwing bezig, de ene keer gaat alles naar links andere keer alles naar rechts, toen realiseerde ik mij, dat ik als ,,opa''; werd betiteld!!
Ik moet wel bekennen dat ik na de derde dag, niets meer opnam! De laatste avond kreeg veel medische informatie over mij heen – te veel -- had niet begrepen; dat ik naar huis mocht!
Totdat Jacqueline, op zaal kwam, het was dus toch waar....
Ik weet niet wat heimwee is; vanaf vroege jeugd 10/11e jaar. Mijn verblijf in CH,
later de grote vaart op, heeft heimwee; mij nooit dwarsgelegen, nu had ik haast!
Na 4 dagen mocht ik naar huis, wel met veel opdrachten!
Alles netjes opgeruimd, voor zover mogelijk ingepakt!
O, ja! En die Hufter! Ging ook weer mee naar huis
Geepin, de enige die mij vond, languit achter over op de vloer de enige die zonder hulp; geheel alleen; via de mobiel alles kordaat stevig in haar handen had! Alleen. Vroeg in de morgen zonder hulp; de redding troepen in beweging bracht !!
Er zijn geen kinderen, wij hebben geen kinderen! Eventuele fam. hulp, is er niet,
Noch van haar kant....ver weg diep int zuiden; - van mijn kant; is alles uitgestorven.
Woensdag 18 November
De nieuwsgierige uit-wuifers, waren er nu niet bij; Wij weten nu zeker dat wij, 'n hond, hebben, gillend, piepen blij blaffen; door het hele huis heen rennen: voor mij uit, naar de veiligste plek, haar hoekje!
Stijf naast m'n luie-hangstoel; stuk voor stuk blij mij haar speeltjes, tonen!
De gesprekken nieuwsgierig over het hoe en wat komen opgang (de hufter; is er ook bij) onze beleving & ervaringen, van die ochtend komen naderbij; bij elkaar, ik ben van nature star, over en weer vallen verwijten; een stevige; haar diep en diep gekwetst; een sneer die ik nooit meer goed kan maken...wat uitgesproken is, is gehoord, wat gehoord is blijft hangen die gemeenheid, kan niet en nooit meer wissen! Ik kon blijven, tot ik een nieuw onderdak had!
Maandag 23 november moest ik voor controle naar het ziekenhuis; voor dat de wekker afging, in het donker zocht zij mijn hand, ik weet dat ik gejankt hebt.
Geep.
Bericht even een eigen topic en plek gegeven, Jinny
Zondag 15 November; Zit zoals gewoonlijk, rond 7:30 aan het apparaat, waarmee ik, U, en de wereld kan bereiken. Ik heb mijzelf vaak beticht dat ik ‘n hufter ben! Erg, openhartig is! U, maakt het nu echt mee...toon, vooral geen sympathie! Mijn Gade; ,,Geepin'', vind mij op m'n werkkamer, heftig kantje boord, klaar voor de allerlaatste, definitieve afhandeling, plank afglijden.... voeten, vooruit;
Schip verlaten!
Heb nergens weet van...? Iemand staat over mij heen gebogen, slaat stevig tegen mijn wangen, ‘n mannenstem vraagt mij rustig duidelijk; meneer voelt u mij..., hoort U mij.....? Misschien, van mij wat gekreun; als antwoord?
Ik heb beelden van mensen in het wit; het zwart en bruin-beige, aan de spreektoon; begrijp ik heel; vaag, ‘n vorm van onderling overleg!
't Enige wat bij mij duidelijk doordringt; het heftige protest geblaf van onze hond!
Alles zwaait om mij heen, voor mijn gevoel; met windkracht 12.
Gedempt - fluisterend gesprek over vensters, brancard, door openslaand – dubbel -
glas venster kon echt niet! < 60 cm. > Mij het raam uitsmijten; ging ook niet door, waar zou ik dan terecht' komen, opnieuw dringt hun vraag? Tot mij door; of ik de trap af kan lopen? ,,wij houden u stevig vast" zelf heb ik het idee; dat ik tussen twee eikenbomen, de trap afstrompel.
Door ‘n flets-grijs uitzicht; zie ik mensen.
Geel/groene ambulance, ‘n flits v/d rode assisterende brandweerwagen: helpers
brandweerlieden door de voortuin
Ook, paraat; nieuwsgierige buren de kijkhulp troepen. Verwonder mij in mijn roes, dat ik de loeiende sirenes buiten; binnen in de ambulance niet hoor?
Verdwijn sluimerend in mijn eigen ik, alleen weet niet waar?
De aankomst; plus het 1e onderzoek op de Eerste Hulp e.d. Kan ik absoluut niet voor mij halen. Vraag mij geen... tijd, of hoelang alle onderzoeken duurde en welke oorzaken - problemen die ik had/heb? Die heb ik wel.... met mijzelf, en flink ook.
Na allen controles en onderzoeken, word ik afgevoerd, dat ben ik mij nog bewust.
Werd ik in alle rust zwijgend op zaal afgemeerd, samen met 'n zooi; aan & afvoer/ slangen; gekoppeld die waren alle aangesloten, was klaar voor de sloop!
Kreeg wel een bekertje vruchtensap, vermoedelijk m’n galgedrank........
Na bestelling toch nog het avondmaal het leek sterk op labskous, met ervaren hand gemaakt, smaakte goed, trouwens, 't deed mij goed. ‘t laatste ,,avondprakkie'' kan ook lekker zijn! Na 'n kleine her-controle mocht ik het bed uit!
Moest op de ziekenboeg-afdeling blijven; had een peil & aflees luister/apparaat om m'n nek, hierdoor werd mijn plaats op de verdieping bepaald, diverse, onderzoeken op zaal, ook onderzoeken, die ergens in Pernis plaatsvonden, zo leek het mij wel, al die pijpen, buizen, ventielen; en lange slangen!
Gas en zuurstof flessen.
Die technieken de kennis gebundeld, samen met doctoren, deskundige, waren alle voor mij bestemd! Voor mij, in touw! De juiste volgorde weet ik niet, voor mijn leven 'n razendsnelle actie die overgaat naar, donkere rust, duistere slaap!
De Verpleegsters! Meisjes, Dochters van Emigranten; uit Landen rondom de Rode Zee; Landen rond de Perzische Golf, die mij alle verzorgde. En hoe!
Mijn ,,Gade'' Jacqueline, heeft als eerste mijn leven gered, dankzij haar eerdere ervaringen, uit de bejaardenzorg. In feite heeft zij toen al voor mij geoefend!
Tijdens die eerste nacht {merrie} ben ik mijn bed uitgestapt, na jaren op zee dacht, ik wel dat ik mijn sporen verdiend had in nachtelijk snurk irritatie herrie!
Aftellend vanaf ‘t begin; vant foksel met19 man; naar 9 – 8 – 6 – 4 - naar - 2 - persoons-snurk hutten. Ik weet dat ik s’nachts thuis ook ijverig bezig ben, ik merk het duidelijk als ik hoog door de geluidsbarrière, heen stijg! Geepin heeft stevige vinnen!
Ik kreeg nu de overtreffende trap, aan m'n oren.
Naast mij’ Hijgen! Piepen Fluiten Hoesten, zwaar-roggelen, ook weleens andersom; gorgelen! M'n zaalslapie had ferm gereedschap mee. 'n, Stevige zinken emmer!
Hoe die duidelijk gorgelend spugend gevuld werd, laat ik aan uw fantasie....over!
Zocht en vond een Nachtzuster, even later was mijn bed verhuist. Compleet met alle kabels; zenders; ontvangers, hulpmotoren en lekzakken. M'n plasgootjes werden ook verplaatst
Dat gorgeldier kon rustig doorgaan, ik ook
Twee dagen lang kreeg ik niets te horen dan alleen opdrachten, tussen alles door is er naar mijn gevoel een verbouwing bezig, de ene keer gaat alles naar links andere keer alles naar rechts, toen realiseerde ik mij, dat ik als ,,opa''; werd betiteld!!
Ik moet wel bekennen dat ik na de derde dag, niets meer opnam! De laatste avond kreeg veel medische informatie over mij heen – te veel -- had niet begrepen; dat ik naar huis mocht!
Totdat Jacqueline, op zaal kwam, het was dus toch waar....
Ik weet niet wat heimwee is; vanaf vroege jeugd 10/11e jaar. Mijn verblijf in CH,
later de grote vaart op, heeft heimwee; mij nooit dwarsgelegen, nu had ik haast!
Na 4 dagen mocht ik naar huis, wel met veel opdrachten!
Alles netjes opgeruimd, voor zover mogelijk ingepakt!
O, ja! En die Hufter! Ging ook weer mee naar huis
Geepin, de enige die mij vond, languit achter over op de vloer de enige die zonder hulp; geheel alleen; via de mobiel alles kordaat stevig in haar handen had! Alleen. Vroeg in de morgen zonder hulp; de redding troepen in beweging bracht !!
Er zijn geen kinderen, wij hebben geen kinderen! Eventuele fam. hulp, is er niet,
Noch van haar kant....ver weg diep int zuiden; - van mijn kant; is alles uitgestorven.
Woensdag 18 November
De nieuwsgierige uit-wuifers, waren er nu niet bij; Wij weten nu zeker dat wij, 'n hond, hebben, gillend, piepen blij blaffen; door het hele huis heen rennen: voor mij uit, naar de veiligste plek, haar hoekje!
Stijf naast m'n luie-hangstoel; stuk voor stuk blij mij haar speeltjes, tonen!
De gesprekken nieuwsgierig over het hoe en wat komen opgang (de hufter; is er ook bij) onze beleving & ervaringen, van die ochtend komen naderbij; bij elkaar, ik ben van nature star, over en weer vallen verwijten; een stevige; haar diep en diep gekwetst; een sneer die ik nooit meer goed kan maken...wat uitgesproken is, is gehoord, wat gehoord is blijft hangen die gemeenheid, kan niet en nooit meer wissen! Ik kon blijven, tot ik een nieuw onderdak had!
Maandag 23 november moest ik voor controle naar het ziekenhuis; voor dat de wekker afging, in het donker zocht zij mijn hand, ik weet dat ik gejankt hebt.
Geep.
Bericht even een eigen topic en plek gegeven, Jinny