Langs het fietspad

[Mart Hoogedoorn]

Hè Martin... hebbie al een plekkie uitgezocht?Ik had jàren geleden al een stekkie op een van de duurdere begraafplaatsen,maar kwam er achter dat ik dat met mijn maandelijkse contributies ontiegelijk duur ging betalen Bij verhuizing was ik het al zo en zo kwijt, dus nu ''van de gemeente'',betaal alleen een mndl bedragje voor de ophaaldienst en kissie...wèl zo voordelig
Hoop er voorlopig geen gebruik van te hoeven maken, fiets ze,Mart

[dita]

"Zigzaggen mag ook"

Mart,
Je slogan wijst zeker al op de toestand na de dienst.

gr.
Martin

[gerard tenerife]

Hallo Martin, waar je met de fiets al niet langs komt. Ik krijg dus een welcome update aan mijn kennis van de Finse/europese geschiedenis. Krijgen we nog iets van de Russisch/Finse oorlog? jaren geleeden heb ik daar veel over gelezen, en de niet zo nette houding van de Engelse regeering tegenover de Finnen. De Engelsen waren toen banger voor Stalin dan Hitler. Ja van de politicians moet je het maar hebben.
mvg Gerard.

[Mart Hoogedoorn]

´Mischien Martin....maar wél geschoren

[Harry G. Hogeboom]

Inderdaad Mart......ik heb me net geschoren ( na veel aandringen van een dag of wat)
Mooie verhaaltjes Martin

Lapponia.

Lapponia captures the pure natural taste of the Arctic Berries. Lapponia Liquors are delightul served and enjoyed just as they are and also give an exiting taste to mixed drinks.
Rare berries gently ripened by long light summer days and freshened by autumn mists are handpicked from the untamed Arctic wilderness to make Lapponia Liquors.
The aromatic character, wonderfully delicious flavours and enchanting scents of these berries are refined into their most exquisite form in Lapponia Liquors.

SINCE 1867.

Jaren geleden.......in tijden toen mijn haar nog redelijk zwart was ...werkte ik samen met een hele competente secretaresse van Finse afkomst. Bij tijd en wijle ging ze haar familie bezoeken en dan zat er meestal wel een flessie Laponia voor mij aan

Ter herinnering heb ik nog steeds- en NU al weer lang LEEG flessie- in mijn dranken kassie staan............memoriiieees.......

Die Finnen kunnen meer dan ijsbrekers en passagiersschepen bouwen

[Theo Horsten (R.I.P.)]

Prachtige foto's en interessante informatie, Martin. Ga vooral door.
Alweer een aantal jaren geleden vertaalde ik een geweldig goed boek The Cloud Sketcher van de Amerikaanse schrijver Richard Rayner dat ook in het Nederlands uitkwam als De wolkenschetser. De hoofdfiguur was een Fin, een jongen die architect wilde worden, enkel en alleen omdat hij gefascineerd was door de eerste lift die in 1901 in Finland - in Helsinki - werd aangebracht in het Diktoniusgebouw . Daarom wilde hij architect worden: om hoge gebouwen te kunnen bouwen met liften. Dat speelt in de tijd toen Finland deel uitmaakte van het Russische keizerrijk en de Finse burgeroorlog van 1918. Zodoende moest ik me toen voor die vertaling aardig in die tijd verdiepen en kwam zodoende heel wat aan de weet van het Finse platteland, van de Russische adel die daar de dienst uitmaakte en van Helsinki uit die dagen. Eenmaal architect gaat die jongen naar Amerika omdat hij daar écht hoge gebouwen wil gaan neerzetten want daar komen liften pas goed tot hun recht. Amerikanen kwamen tot het woord "skyscraper" en ook in het Nederlands houden we het op wolkenkrabber, maar het Finse woord, dat jij dan even mag ophoesten, schijnt wolkenschetser te betekenen, dus vandaar de titel van dat boek. Overigens stamt het woord uit de zeilvaart. Die ouwe pikbroeken noemden het hoogste zeil, het bramzeil - in het Engels "topgallant sail" - vanwege de grote hoogte ook wel de "skyscraper".

Als het boek ook in het Fins is vertaald, zou je het eens moeten lezen - of de Engelse versie, uiteraard. Of de Nederlandse. Aanbevolen. Wat de Finse uitgever eventueel heeft gedaan, weet ik niet, maar ik moest tien procent inkorten en daar heb ik de gevechten tijdens de burgeroorlog voor gekozen. Als er dan al iets uit moest, waar ik telkens weer een hekel aan heb, dan waren het die zeer lange en gedetailleerde beschrijvingen. Maar het is een aanrader.

Mooie foto van dat oude Grieks-orthodoxe kerkhof. Ik ben gek op oude begraafplaatsen en foto's daarvan. Maar vanwaar nu die Joodse grafzerk? Staat die ook op dat Grieks-orthodoxe kerkhof, of heeft dat gedeelte van Finland ook een Joodse historie?

[dita]

@ Theo , Harry, Gerard kortom de gehele kombuiscrew,
Het Het boek van Richard Rayner is ook naar het Fins vertaald. De naam is “Pilvenpiirtäjä” en dus “de Wolkschetser” of als ik heel precies wil zijn is het eigenlijk “de Wolktekenaar”. Daar schetsen in het Fins “luonnostaa” is. Maar wie let daarop het verschil is toch miniem.
Dan die Joodse grafzerk die staat op het Joodse begraafplaatsje aan de overkant van de Grieks Ortodoxe begraafplaats. Lezen kon ik het niet alleen de datum natuurlijk wel. Ik vraag me wel af: Zijn al die 12 soldaten in dezelfde week gestorven? Oorlog was er toen niet maar het kan natuurlijk een lopende ziekte geweest zijn. Heb voor de zekerheid nog even de communie boeken van de kerk nagekeken maar niets dat er op wijst dat er ook onder de bevolking slachtoffers geweest zijn in die tijd.
Dat zijn cranberrys Harry, inderdaad een lekkernij. Ik neem elke ochtend voor het ontbijt altijd een hap van dat spul daar het goed tegen de nierstenen schijnt te zijn. We plukken ze zelf in het moeras en dan laten drogen.

Vervolgens op verzoek van Gerard een stukje oorlogs geschiedenis en om het makkelijk te maken (voor mij dan) een paar passages uit mijn boek “Klapje Achteruit” over een oorlogsheld uit de tweede wereldoorlog dus tegen de Russen in dit geval.

In Valko kregen we een passagier mee, een oud oorlogsveteraan. Hij ging mee naar Las Palmas waar onze lading papier heen moest. Zijn moeder, zeker een jaar of tachtig oud als het al niet meer was, nam mij even apart en verzocht mij er op toe te zien dat haar zoon van de alcohol afbleef. De zoon was tegen de zestig en hoofd van de Technische dienst van de stad Lahti. Hij had zijn sporen verdient tijdens de oorlog tegen Rusland en daarvoor was hij geridderd door Mannerheim. (Te vergelijken met de Militaire Willemsorde in Nederland). Dus een persoon waar men in Finland zeer hoog tegen op zag. Op het ogenblik (2009) nu ik dit schrijf zijn er nog maar twee Mannerheim ridders in leven. Wel ik heb hem een hut gewezen. Lege hutten waren er op de “Leidsegracht” te over daar de Duitsers destijds met 23 koppige bemanning voeren en wij bij Spliethoff met 14 mensen. De zoon bleek een ontzettende liefhebber van een drankje te zijn en was altijd rond de middag te vinden bij de salon hopend dat hij werd uitgenodigd voor het dagelijkse aperitiefje. Hierin werd hij nooit teleurgesteld.
Bij aankomst in Las Palmas kregen we te horen dat we ook een passagier mee terug kregen. Dat was Antti Leino, in de oorlog Kapitein-Commandant van een Finse onderzeeboot. Hij was ook een oorlogsheld en net als de man op de uitreis ook drager van het Mannerheim kruis. Mannerheim ridders zijn er niet zo veel en toen die twee elkaar dan ook ontmoetten was het een vrolijk weerzien. Zelfs zo vrolijk dat er hele dozen bier werden aangerukt en gezongen werd met als achtergrond muziek van de Finse smartlappen uit de collectie van de gezagvoeder. Het feest ging zelfs zo ver dat de man uit Lahti (zijn naam ben ik vergeten) niet van boord ging in Las Palmas maar nog mee ging naar de volgende haven St. Cruz op Tenerif. Vandaar ging hij met de ferry terug naar Las Palmas.
Antti Leino kwam uit Hamina en was een schoolkameraad van mijn schoonvader. In de oorlog had hij het gepresteerd om met zijn onderzeeboot de “Vetehinen”een Russische onderzeeboot “Sc 305” te rammen waarna deze zonk. Dit had plaats gevonden in November 1942 in de Zee van Åland nabij Grizzlehamn.
In Augustus 2007 lokaliseerde een Zweeds duiker de Russische duikboot. Reeds eerder was een medeopvarende van Leino, de 82 jarige zeekapitein Veikko Hyytiäinen, geintervieuwd en wel op 27.4.1999. Hieronder het interview.
Hyytiäinen vertelde dat de onderzeeër “Vetehinen” (zie foto)op 6 November 1942 op patrouille ging onder commando van Antti Leino. De vijand probeerde men op te sporen door te uit te luisteren naar geluid van de schroef en ook door uitzicht te houden met kijkers. Opeens gaf de gezagvoerder de orders om de machines te stoppen. De marconist had namelijk het geluid van een schroef gehoord, dat echter spoedig verdween. De “Vetehinen” dreef nu met gestopte motor langzaam vooruit , zonder geluid, en men ontdekte iets vooruit een vreemde stilliggende onderzeeër zonder verlichting . Leino gaf bevel een torpedo af te vuren iets voor de commandotoren. Daarna de tweede torpedo vlak achter de toren.

Na het afvuren ontdekten de Russen ook de Finse onderzeeër en zij probeerden te vluchten door achter uit te slaan weg uit de baan van de torpedo´s. Dan zou zij ook binnen de minuut onder water zijn. Leino bemerkte dit en gaf nieuwe orders: Beide machines vol vooruit en iedereen bij het afweergeschut. Leino voer boven op de Rus voordat zij onder water verdween. De “Vetehinen” sloeg na de aanvaring achteruit en probeerde zo los van de Rus te komen hetgeen een eeuwigheid leek te duren zelfs zo dat men bang was dat allebei schepen tezamen zouden zinken. Maar het lukte. De bemanning zag de Rus zich oprichten en met het achterschip rechtstandig de diepte ingaan. De Finse onderzeeboot kreeg ten gevolge van de aanvaring een groot gat in de boeg maar met de pompen hield men het schip boven water. De onderzeeër voer naar Turku naar de werf en de reparatie duurde 5 dagen .
Antti Leino was dus onze passagier. Natuurlijk was ik nieuwsgierig en vroeg hem hoe of het mogelijk was dat hij als passagier mee kon op een Hollands vrachtschip.
Leino legde mij uit dat hij heel eenvoudig Herman Spliethoff, de grote baas van de rederij, opgebeld had en gezegd had dat hij voor revalidatie voor drie maanden naar de Canarische eilanden moest. Of Herman hem wilde helpen wat het reizen aangaat. Antti kreeg dus een reis aangeboden, hoefde er zelfs niet voor te betalen en zo was het ook het geval met de man op de uitreis.
Antti Leino hield mij vaak gezelschap op mijn wacht op de brug. Hij bestudeerde de zeekaart en vooral toen we in het Engels Kanaal kwamen werd zijn interesse steeds groter. Hij vertelde veel en noemde mij “Vilniemen poika” ofwel “De jongen van Vilniemi” naar het dorp waar mijn schoonfamilie afkomstig is. Antti liep altijd in pyjama en met een flesje bier in de hand de gehele reis lang tot aan Kiel. Alleen als hij naar de messroom ging om te eten trok hij een joggingbroek over de pyjama aan. Pas in Kiel zag ik hem de eerste keer in pak en paraplu toen hij daar, voor drie dagen aaneen, de wal op ging. Waar hij al die tijd geweest is weet ik niet en hoefde ik ook niet te weten.
Dat was het dan deze keer.
All the best
Martin

[Harry G. Hogeboom]

geridderd door Mannerheim.

Tjaa, nu er geschiedenis en boeken bij te pas komen en er "en passant" namen als Mannerheim worden rondgeslingerd, nou ben ik wel verplicht om een van mijn Finse schatten van de boekenplank verder met jullie te bespreken

"Ratsain Halki Aasian"

In 1906 kreeg Freiherr Gustaf Mannerheim- hij was toen kolonel- van de Russische Generale staff de opdracht- de details moet ik even weer nakijken- om te paard dwars door Azie te trekken. Het had iets te maken met de toendertijd woedende Japanse Russische oorlog.
Hij vertrok in July 1906 uit St. Petersburg en kwam in het najaar van 2008 in Peking aan met z'n maat- een geharde Kozak uit de Oeral. ( een 2e Kozak was na 7 maanden afgehaakt!)

In Peking had hij er 14000 km op zitten.

Mannerheim had zijn rapport in het Russich geschreven en het bleef lange tijd geheim tot er in 1936 via de Fins-Ugrische Vereniging een boek tot stand kwam onder toezicht van Mannerheim.
De Swedish Geografical Society kende hem er de Hedin medaille voor toe, vervolgens zijn er Engelse Zweedse en Finse vertalingen gemaakt.

Tijdens WW2 kwam de Nederlandse versie uit :

Rit door Azie van C.G. Mannerheim .

( Geautoriseerde Nederlandsche bewerking van A. Meijer-Forsberg en D. Hans.)

Een mannetjes putter die Mannerheim!!

[dita]

Harry,
Ja over die Mannerheim moet je geen kwaad woord zeggen. Hij is DE HELD van de Republiek.
Inderdaad zittend op een paardenrug tot in China aan toe en terug natuurlijk ook.
Later was hij maarschalk en nog later president.
Hij was eens leerling op de militaire academie van Hamina , kreeg daar zijn congé en vertrok naar St.Petersburg om daar zijn militaire opleiding te voltooien.
Wist je dat de familie Mannerheim van Nederlandse afkomst is. Marhein was de oorspronkelijke naam.
Maar nu maak ik al een behoorlijke deviatie op dit topic.
De mzzl dus maar
Martin

[Harry G. Hogeboom]

Ach jaa Martin, het gaat over Finland..EN " jij zit achter het stuur"