Gissen Buitenboord

[Mariner (R.I.P.)]

Hallo Jos,

Nee dank je Jos, ik slaap al slecht . Toch was Juffrouw Kúpp zeker geen verkeerd mens. Vele malen beter dan haar 'rechterhand' Bomhoff, (op de vloot beter bekend als 'Domhoff' en niet geheel zonder reden trouwens). Maar ik geef 't je maar te doen: zorgen dat de bootjes van Van Uden bemand bleven met 'eikels' zoals wij, want zo'n beste reputatie had de klup in onze tijd dus echt niet, en ze moest maar zien uit welke goten en riolen ze 'haar' mensen ronselde. ( Ja, oude tijden herleefden bij de rederij van meneer Van 't Hoff). Maar juffrouw Kùpp was zeker niet te beroerd om je een extra anciniteit te geven als je al een jaar aan boord zat en er nog geen aflosser gevangen was. ("Kent u zelf niet iemand, stuurman?") En dat werd dus een reisje van veertien maanden, maar ja, als we de equator eenmaal gepasseerd waren dan gingen we weer "naar huis". Toch? Ach, je was wild en je jongt wat!!!

Heb jij trouwens ook keurig op het loketje aan de Veerhavenmoeten kloppen, ( en wachten), voordat je je afrekening kreeg?

Groets,

Keez (Flez tweeuh gaad nouw opun... tralalalah.....Joeipie!!! Gezellieh Tofg???

[Jos Komen (R.I.P)]

Heb ik net een nieuw topic geopend beginnen we uitgebreid over van Uden te ouwehoeren.
Het wordt echt de hoogste tijd voor een nieuwe beheerder.
Maar gissen buitenboord deden we begin jaren zestig op eerlijke tankers zonder walkietalkie.
Op de bak werd het flesje zover mogelijk overboord gegooid, aan dek stond er een leerling met een zakdoekie te zwaaien en als het flesje dwars was werd er op de brug de stopwatch ingedrukt.
Op het laatste eikpunt stond de vierde stuurman met zijn snotlap te zwaaien als het flesje voorbij kwam werd op de brug de stopwatch wederom ingedrukt en de tijd genoteerd.
Inderdaad hebben we toen onze bijdrage geleverd aan de stroomatlassen die heden ten dage nog geraadpleegd worden.
Dat dit hele circus lacherig overkomt is wel begrijpelijk, vandaar dat ik op de volgende reunie hier een demonstratie van wil geven.
Oude Ambachten.

[Harry G. Hogeboom]

Wel Allemachtig zet die tering herrie van die Ouwe Turner 's af en gaan jullie in Godsnaam naar je nest, ik moet er morgen weer bijtijds uit, ik loop dagdienst!

[Journee]

Goede morgen Jos,

Jij praat over het begin van de jaren 60, op "eerlijke tankers" zonder walkie-talkies.
Het zwaaien met die zakdoekjes en het stopwatchknopje indrukken gebeurde daar dus door leerlingen of stuurlieden. Nu snap ik waarom het lacherig was en met die zakdoekjes kon je dus ook nog je tranen drogen.
Maar WIE gooide de flesjes?

Ik praat over de 70/80-er jaren, op "schepen" met walkie-talkies.
Die knopjes van de walkie-talkies en de stopwatches indrukken kon iedereen doen, zelfs ik kon het. In de praktijk gebeurde dat dus inderdaad ook toen door stuurlieden.
Maar de flesjes moesten op de juiste manier ver weggegooid worden, om buiten de invloedssfeer van het schip in het water te geraken. Een hele belangrijke taak, de meting stond of viel er mee! Daar had je een getraind en gespierd iemand voor nodig. Dus iemand die gewend was om te werken en tevens met een groot verantwoordelijkheidsgevoel.
Een WTK dus!

Dat is wat ik het indertijd aan boord (als een zéér objectieve buitenstaander) ervaren heb.

Mvg, Johan.

PS: Ik ga morgen weer met de caravan op stap en zal mijn oude gegevens op een avond opzoeken. Je hoort van me!

[Theo Horsten (R.I.P.)]

Ja ja, allemaal leuk en aardig en we nemen er nog een, maar niemand is echt bij de les.
Ik schreef gisteravond...

Voor stroomwaarnemingen en het bijhouden van een stroomjournaal is het zelfs de enige betrouwbare methode.

... en meende dat een paar minuten later te moeten veranderen in...

Voor stroomwaarnemingen en het bijhouden van een stroomjournaal is - of liever was - het zelfs de enige betrouwbare methode. De doppler-log maakte het overbodig.

Daar had natuurlijk onmiddellijk een oplettende lezer bovenop moeten springen en roepen: "Dat is ook vandaag de dag nog steeds zo, hoor! Gissen buitenboord is de enige betrouwbare methode om de vaart door het water te bepalen. Daar hebben de doppler-log en de meest betrouwbare GPS nog niets aan veranderd."

Maar dan moet het wel goed gebeuren, dat spreekt. Het steekt nogal nauw omdat de afstand waarover wordt gemeten zo kort is, met als gevolg dat een kleine fout bij het omrekenen naar mijlen per uur een grote fout wordt. En dus moet de afstand tussen de twee "vizierlijnen" bij voorkeur een veelvoud van 0,514 meter zijn, dus 51,40 of 102,80 m. Of 25,70 m op een kop-en-kontboot. Bij een vaart van 1 mijl legt het schip in 1 seconde 0,514 meter af, zodoende.
Ik wist dat het in het meteo-boek stond, dus dat heb ik daar even voor opgeslagen: J.A. van Duijnen Montijn, H.A. Pastoor en Drs. G. Verploegh - Maritieme metereologie en oceanografie 2de druk, De Boer 1966 - pagina 44 en 45.

[Journee]

Theo schreef:

niemand is echt bij de les

Tja, ... ... jij verandert je tekst en dan krijgen wij de schuld!

Mvg, Johan.

[Journee]

Theo,

Waarom moet de afstand tussen de twee "vizierlijnen" bij voorkeur een veelvoud van 0,514 meter (1852/3600) zijn?
Als je goed rekent, maakt dat toch niet uit?

De relatieve onnauwkeurigheid wordt voornamelijk veroorzaakt door het van elkaar aftrekken van twee bijna gelijke getallen met ieder hun eigen absolute onnauwkeurigheid. De relatieve onnauwkeurigheid (spreiding) kan dan groot worden.

Mvg, Johan.

[Theo Horsten (R.I.P.)]

Nee, dat maakt ook niet uit, Johan, maar dat rekende makkelijker in de tijd voordat er zakrekenmachientjes waren. Je kon het dan mooi in een tabelletje zetten en de vaart onmiddellijk aflezen. Zelf heb ik me nooit "verplicht" beziggehouden met gissen buitenboord, dus voor het bijhouden van een stroomjournaal. Wel gewoon om het een keer te proberen en later op de oude 500-tonner Scheldeborg om heel zuiver te bepalen hoe hard dat bootje met zijn 220 pk op vlak water bij de verschillende toerentallen liep. Eigenlijk hadden die cijfers bekend moeten zijn, maar dat waren ze dus niet en daarom had ik dat zelf moeten doen, maar dat deed ik dus niet en zodoende wist ik niet dat het schip, dat op vlak water en normaal beladen volle kracht, bij 319 omwentelingen 8,75 knopen liep, met de regulteur helemaal dicht, dus dead slow met 190 omwentelingen, toch nog altijd 5,4 knopen liep en toch mooi nog 1 minuut en 10 seconden nodig had om na vol achteruit helemaal gestopt te komen liggen.

Dat werd pas belangrijk nadat ik in potdikke mist met een zicht van minder dan 50 meter bovenop een Deense visserman was geknald. We hadden geen radar, draaiden dead slow, hadden een uitkijk op de bak en gaven mistseinen. Die visserman draaide volle kracht, gaf geen mistseinen en stond in een dicht stuurhuis. We hoorden hem wel, maar zagen niets en toen we hem zagen, was er niets meer aan te doen.

Maar toen ben ik dus gaan uitvogelen hoe dat zat met die vaart bij verschillende toerentallen, in het begin van de Oslofjord bij een zee als een spiegel, geen wind. Dat heb ik toen met gissen buitenboord gedaan en er alle tijd voor genomen. Vele uren zijn we zoet geweest. Ik weet echt niet meer over welke afstand we toen hebben gemeten, maar op een bootje van krap 50 meter zal dat 25 of hooguit 30 meter zijn geweest. Het was in 1962, dus een elektronisch rekenmachientje bestond zelfs nog niet in onze dromen, maar ik was zeer vaardig met de rekenliniaal die ik altijd in het borstzakje droeg en die me voor velen tot een beoefenaar van een soort zwarte kunst maakte.

Ik had niet anders verwacht dan dat die aanvaring, waarbij wij niet zo erg veel schade beliepen, maar die gloednieuwe Deense kotter die op zijn eerste uitreis was des te meer, voor de Raad voor de Scheepvaart zou komen; dat kwamen mistaanvaringen altijd, zeiden ze bij Wagenborg. Ik was, zoals dat daar de gewoonte was, al voor hun eigen "Raad" verschenen en daar onschuldig bevonden. Daarna ben ik bij de Scheepvaartinspectie in Groningen geweest om te worden gehoord. De slotvraag was toen: "Wat is volgens uw eigen oordeel de oorzaak van deze ramp, kapitein?" Het is immers altijd een "ramp"?
Dus ik zei dat ik alle gebruikelijke en voorgeschreven voorzorgen en maatregelen had genomen bij het varen in de mist, maar dat die andere gozer volle kracht had gevaren zonder goede uitkijk te houden en zonder mistseinen te geven. "Maar ik liep te hard voor dat zicht," zei ik ten slotte. "We liepen nog bijna 5,5 mijl en dat was bij minder dan vijftig meter zicht zonder radar nog veel te hard. Alleen wist ik dat niet. Nu weet ik het wel, maar ik had dat eerder moeten weten en dus zit ik daar fout."
"Wilt u dat werkelijk opnemen in uw verklaring?" vroeg die man en ik zei van ja omdat het nu eenmaal zo was.
Ik heb nooit meer iets van de zaak gehoord.

Maar bij die gelegenheid heb ik dus vele gissingen buitenboord gedaan.

[jdbvos]

Jos zei: "We zitten trouwens allemaal in de dagdienst tegeswoordig. "

neej hoor.... !
ik zit nog steeds in de continuedienst...
Welliswaar met ouwelullendagen......maar toch....

kan me as-de-dag-van-gisteren herinneren dat ik -zelfs na 19 jaar varen !- de jongste was in de ploeg op de (wijlen) Hunze-centrale; nu ben ik de oudste "actieve" (je moet me op m'n woord geloven ) continue-dienaar op de Eemscentrale !
Zelfs diagrammetjes trekken, doe ik nog.... maar nu met een klik van de muis.
Gis buitenboord idem dito: bij -wat wij dan "technisch weer" noemen gaan we graag even op het dak en/of op het pompgebouw kijken hoe snel het water nou weer langskomt. Je staat versteld over wat er allemaal langs komt drijven: zeeschepen, binnenvaartschepen, jachies, zeehondjes. En -op een paar zeebootjes na- bijna allemaal 'met stroom mee'....
Dus zelfs die zeehondjes bekijken de stromings- en getijdetabellen

[Harry G. Hogeboom]

Allemachtig..........die donderse Journee hep wat overhoop gehaald......... astie nou gewoon z'n eiguh ff sjaaakies had gehouwuh en niks had gezegd, dan waren die dozen lege bierflessies van Koomuh vanzelf weer in het schroefwater verdwenen, nou wordt er de hele winter over dit " GISwerk" geouweneeld.........onder het mom dat het "wetenschappelijk is"

Horsten hep gelijk weer een "pens met wark" d'r bij want die gaat dat eens FF haarfijn uitpluizen en een verslag over schrijven, hoe Columbus dat deeee op z'n eerste reissie

Kennuh we nou niet gewoon over de Sprinkhaan in de Kalahari doorzagen na de wacht