Stanvac
-
- Berichten: 3818
- Lid geworden op: 11 mei 2005 06:59
- Locatie: Brasil
Re: Stanvac
De string oranje lampen werd gedoneerd door mijn brave advocaad Mr Hood.
''Recht zo ie gaat''Mart.....Een beetje zigzaggen mag ook
- Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14382
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Re: Stanvac
Hallo, ik zag een van Jan z'n ouwe Kalibootjes op een dwarshelling in Rotterdam, complimenten van Mariner's kollektie. Je vraagt je wel af.....HOE komt zo'n Kalibootje nou verdwaald in Rotterdam ...zeker weer iemand aan het kompas zitten vogelen en de weg kwijt.
- Bijlagen
-
- CaltexPedang.jpg (313.47 KiB) 6563 keer bekeken
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"
Re: Stanvac
Hallo Harry,
De Caltex Padang was van de concurrent.
En op haar oude dag als ZIWAY HAIQ nog omgebouwd. [1979 cv to cargo ship]
IDNo: 5058480 Year: 1954
Name: CALTEX PADANG
Type: Tanker
Flag: NLD
Tons: 2051
DWT: 2980
Length overall: 79.3
LPP: 76.2 Country of build: NLD
Beam: 13.8 Builder: Smit, L.
Location of yard: Kinderdijk
Number ofscrews/Mchy/Speed(kn): 2D-10
End: 1985
Subsequent History:
[1979 cv to cargo ship] - 59 CALTEX GORINCHEM - 68 CHEVRON GORINCHEM - 69 ZIWAY HAIQ
Disposal Data:
BU Massawa 1985
De Caltex Padang was van de concurrent.
En op haar oude dag als ZIWAY HAIQ nog omgebouwd. [1979 cv to cargo ship]
IDNo: 5058480 Year: 1954
Name: CALTEX PADANG
Type: Tanker
Flag: NLD
Tons: 2051
DWT: 2980
Length overall: 79.3
LPP: 76.2 Country of build: NLD
Beam: 13.8 Builder: Smit, L.
Location of yard: Kinderdijk
Number ofscrews/Mchy/Speed(kn): 2D-10
End: 1985
Subsequent History:
[1979 cv to cargo ship] - 59 CALTEX GORINCHEM - 68 CHEVRON GORINCHEM - 69 ZIWAY HAIQ
Disposal Data:
BU Massawa 1985
Re: Stanvac
Harry,
Het zij je vergeven!!
Ha'j 't verstaand in'n tuk zit'n ofzo?
Jan
Het zij je vergeven!!
Ha'j 't verstaand in'n tuk zit'n ofzo?
Jan
- Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14382
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Re: Stanvac
Kalibootje = Kalibootje......jatoch niettan? segnouselluf:mrgreen:
'tverstaaand wordt steeds mistiger en'n tuk zit een gat in
'tverstaaand wordt steeds mistiger en'n tuk zit een gat in
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"
Re: Stanvac
Het is geruime tijd geleden dat er iets aan Stanvac werd toegevoegd. Jan Koops, weliswaar een KPM-er kreeg ik aan de telefoon en die haalde me min of meer over nog eens in mijn herinnering te duiken. Daarom nu weer een poging er weer leven in te brengen, want de geschiedenis van de “kalibootjes” van Harry is toch groot genoeg om ook aan niet –Stanvaccers bekend te maken.
De Losse Handjes.
Zoals min of meer gebruikelijk was geworden in de hele Indonesische Archipel was het stelen tot een kunst verheven. En ook op de kalibootjes was niet alles veilig voor de losse handjes.
De bemanning had daarvoor maatregelen genomen. Zo werden reeds op de Musi rivier de brandslangen klaargelegd en werd de grote brandbluspomp bijgezet. Zo konden we de prauwen op afstand houden. De druk die op de leiding stond was ongeveer 100 Psi en dat betekende dat je er iemand mee overboord kon spuiten als ze maar dichtbij genoeg waren. Ook de snelafsluiters van de straalpijpen hielpen bij deze tactiek.
Op een avond stonden we op de loopbrug ter hoogte van de achtermast te kijken of er misschien een succesje te boeken viel. Ineens een knal achter ons! Het bleek dat uit een van de prauwen ze een fles met tomatenketchup naar ons gegooid hadden en die was tegen de mast in stukken gegaan. Zij hadden dus wel succes: er waren “gewonden” gevallen.
Toch hadden de blussers ook succes die avond. Vanaf het schoorsteendek werd een hele prauw leeg gespoten. En daar zaten meestal drie mensen in.
Ook werden ’s avonds tot ’s morgens alle waterdichte deuren naar de opbouw, zowel op het achterschip als het brughuis, op een na gesloten en hadden de stuurlui de eer om wacht te lopen als we in Sungei Gerong langs de steiger of ten anker lagen. En voor eventuele assistentie had iedereen ook een door de machinisten vervaardigd met lood gevuld knuppeltje van ongeveer veertig centimeter in zijn hut. Meestal in het voeteneind van de kooi.
Op een nacht werd ik wakker door een hoop tumult in de stuurboordgang van het achterschip net achter de messroom. Daar had de eerste stuurman een dief aangetroffen. Die had echter ook maatregelen genomen en was alleen gekleed in een klein broekje en had zich ingesmeerd met een of andere vettige rommel zodat je hem bijna niet kon vastpakken. Maar de stuurman had hem toch stevig vast en hield hem stevig tegen het dek gedrukt. Het gebeurde net voor de hut van de leerling, maar die was zo overstuur dat hij niet ingreep. Wel de baas. Die kwam met zijn wapen aan en sloeg hem met uiterste precisie, na eerst zijn haar op zij geveegd te hebben, gecontroleerd op zijn kop. De strijd was over, de man was van de wereld. Toen bleek dat hij ook nog met een mes gewapend was want daarmee had hij de stuurman in zijn hand gestoken.
De Kopel, havencommando, werd gewaarschuwd en kwam direct. Het waren twee Ambonezen, die wel vaker aan boord kwamen. Ze spraken gewoon Nederlands want ze hadden nog in het KNIL gediend. Zij kregen wel eens een Nederlandse maaltijd aangeboden. De Stanvac stelde aan deze mensen een bootje beschikbaar dat ook zorgde voor het naar de wal brengen van de trossen. De dader werd over dek gesleurd en in het bootje gegooid en we hebben hem nooit meer aan boord gezien.
De stuurman werd naar het nabij gelegen ziekenhuis begeleid en werd daar geholpen. De snee had geen pezen geraakt en na een paar hechtinkjes kwam hij weer aan boord en na een paar dagen kon hij zijn hand weer redelijk gebruiken.
Groeten,
Jan
De Losse Handjes.
Zoals min of meer gebruikelijk was geworden in de hele Indonesische Archipel was het stelen tot een kunst verheven. En ook op de kalibootjes was niet alles veilig voor de losse handjes.
De bemanning had daarvoor maatregelen genomen. Zo werden reeds op de Musi rivier de brandslangen klaargelegd en werd de grote brandbluspomp bijgezet. Zo konden we de prauwen op afstand houden. De druk die op de leiding stond was ongeveer 100 Psi en dat betekende dat je er iemand mee overboord kon spuiten als ze maar dichtbij genoeg waren. Ook de snelafsluiters van de straalpijpen hielpen bij deze tactiek.
Op een avond stonden we op de loopbrug ter hoogte van de achtermast te kijken of er misschien een succesje te boeken viel. Ineens een knal achter ons! Het bleek dat uit een van de prauwen ze een fles met tomatenketchup naar ons gegooid hadden en die was tegen de mast in stukken gegaan. Zij hadden dus wel succes: er waren “gewonden” gevallen.
Toch hadden de blussers ook succes die avond. Vanaf het schoorsteendek werd een hele prauw leeg gespoten. En daar zaten meestal drie mensen in.
Ook werden ’s avonds tot ’s morgens alle waterdichte deuren naar de opbouw, zowel op het achterschip als het brughuis, op een na gesloten en hadden de stuurlui de eer om wacht te lopen als we in Sungei Gerong langs de steiger of ten anker lagen. En voor eventuele assistentie had iedereen ook een door de machinisten vervaardigd met lood gevuld knuppeltje van ongeveer veertig centimeter in zijn hut. Meestal in het voeteneind van de kooi.
Op een nacht werd ik wakker door een hoop tumult in de stuurboordgang van het achterschip net achter de messroom. Daar had de eerste stuurman een dief aangetroffen. Die had echter ook maatregelen genomen en was alleen gekleed in een klein broekje en had zich ingesmeerd met een of andere vettige rommel zodat je hem bijna niet kon vastpakken. Maar de stuurman had hem toch stevig vast en hield hem stevig tegen het dek gedrukt. Het gebeurde net voor de hut van de leerling, maar die was zo overstuur dat hij niet ingreep. Wel de baas. Die kwam met zijn wapen aan en sloeg hem met uiterste precisie, na eerst zijn haar op zij geveegd te hebben, gecontroleerd op zijn kop. De strijd was over, de man was van de wereld. Toen bleek dat hij ook nog met een mes gewapend was want daarmee had hij de stuurman in zijn hand gestoken.
De Kopel, havencommando, werd gewaarschuwd en kwam direct. Het waren twee Ambonezen, die wel vaker aan boord kwamen. Ze spraken gewoon Nederlands want ze hadden nog in het KNIL gediend. Zij kregen wel eens een Nederlandse maaltijd aangeboden. De Stanvac stelde aan deze mensen een bootje beschikbaar dat ook zorgde voor het naar de wal brengen van de trossen. De dader werd over dek gesleurd en in het bootje gegooid en we hebben hem nooit meer aan boord gezien.
De stuurman werd naar het nabij gelegen ziekenhuis begeleid en werd daar geholpen. De snee had geen pezen geraakt en na een paar hechtinkjes kwam hij weer aan boord en na een paar dagen kon hij zijn hand weer redelijk gebruiken.
Groeten,
Jan
- Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14382
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Re: Stanvac
Hallo Jan.......ik hoop dat de Paaseitjes lekker waren ....maar deze bovengenoemde kreet doet mij toch schrikken ........zoiets kan je tegenwoordig niet meer verkopen man......DAT waren maatregelen uit de koloniale dagenhad iedereen ook een door de machinisten vervaardigd met lood gevuld knuppeltje van ongeveer veertig centimeter
Notitie:....in de schuur vlak bij de achterdeur hangt een flinke maple-houten " Louisville Slugger" stand by......( da's dus een hier welbekende baseball-BAT!)
Nu al weer jaren geleden werd er regelmatig hier in de buurt ingebroken in geparkeerde auto's, dus ik schafte zo'n mooi endje prachtig gedraaid en gebalanceerd hout aan en hing het aan een haakie bij de deur........" voor het geval dat" ....zo af en toe ziet iemand dat ding hangen en zegt dan zoiets van " Goh ik wist niet dat jij baseball speelde!".....als ze dan horen waarom ie daar hangt kijken ze me wat scheef aan.....maar jaaa " ALS je hem nodig hebt" heb je geen tijd om er eentje te gaan kopen. In de tijd met de muitende Chinezen met het Mao boekie in de hand op de " Reuzen van Heusden" had ik wel altijd een fikse bahco bij de hand
Hier een beetje info omtrent " Sluggers"
http://www.slugger.com/baseball/wood/index.html
Ait vedan
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"
Re: Stanvac
Hallo Harry,
Hier zie je hoe gevaarlijk het is om zo'n honkbaldinges in huis te hebben...
Boze buurman in Fijnaart verwondt drie mensen met knuppel
Een 63-jarige man uit de Pieter de Hooghstraat in Fijnaart die zondagmiddag buurtbewoners met een honkbalknuppel te lijf is gegaan na een ruzie om overlast door spelende kinderen, heeft drie slachtoffers gemaakt. Behalve een moeder van 46 en haar nichtje van 25 is ook de vriend van het nichtje (27) gewond geraakt. Hij is er volgens familie het slechtst aan toe. De man is zondagavond vanuit het ziekenhuis in Roosendaal overgebracht naar Tilburg.
(Bron: BNDeStem)
Gelezen in de Provinciale Zeeuwse Courant van 10 april 2012
Groeten
Jan
Hier zie je hoe gevaarlijk het is om zo'n honkbaldinges in huis te hebben...
Boze buurman in Fijnaart verwondt drie mensen met knuppel
Een 63-jarige man uit de Pieter de Hooghstraat in Fijnaart die zondagmiddag buurtbewoners met een honkbalknuppel te lijf is gegaan na een ruzie om overlast door spelende kinderen, heeft drie slachtoffers gemaakt. Behalve een moeder van 46 en haar nichtje van 25 is ook de vriend van het nichtje (27) gewond geraakt. Hij is er volgens familie het slechtst aan toe. De man is zondagavond vanuit het ziekenhuis in Roosendaal overgebracht naar Tilburg.
(Bron: BNDeStem)
Gelezen in de Provinciale Zeeuwse Courant van 10 april 2012
Groeten
Jan
- Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14382
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Re: Stanvac
Hallo Jan.......
Maak je geen zorgen....de knuppel is slechts om " indruk te maken" ...ik ben een Pacifist in hart en nieren...( mede daarom gaan varen!).....EN " dreigen doet geen zeer"
Maak je geen zorgen....de knuppel is slechts om " indruk te maken" ...ik ben een Pacifist in hart en nieren...( mede daarom gaan varen!).....EN " dreigen doet geen zeer"
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"
Re: Stanvac
Nu we het toch over meppen hebben...
Toen ik bij het energiebedrijf in Den Haag werkte had ik een collega, Indische jongen,
die bij Stanvac had gevaren als wtk.
Hij was ook degene die me door het bedrijf rondleidde tijdens de sollicitatieronde in 1971.
En ik vergeet nooit dat hij toen zei: "Het is wel goed hier, al willen sommigen graag zien dat je met ontbloot bovenlijf, met een grote hamer of zo en het zweet tappelings langs je lichaam lopend aan het werk bent".
Hij was dus wel een beetje apart, maar ik kon wel goed met hem overweg.
Later werd hij chef van de machineonderhoudsploeg en hij heette Henskens.
Zijn voornaam weet ik niet meer.
Hij had ook een been dat korter was dan de andere en daarom liep hij op aangepaste schoenen waarvan de hak van het korte been flink was verhoogd.
De reden van zijn vertrek bij Stanvac was dat hij een collega wtk met een bahco of een moordenaar door een ruzie achterna liep en toen onmiddelijk de zak kreeg en dat was halverwege de jaren zestig denk ik.
Dat verhaal hebben we dus nogal vaak gehoord zoals we zoveel verhalen van andere collega's hoorden tijdens de wacht.
Want in die tijd was zo'n 90% van de machinisten van de koopvaardij en iedereen had dan zo zijn avonturen o.a. van Nievelt, KRL, SMN, HAL, en er had er zelfs ééntje bij ZIM gevaren.
En na dit lange verhaal natuurlijk de vraag aan de Stanvaccers of ze hem kennen of gehoord hebben.
Hartelijke groeten. Robin.
Toen ik bij het energiebedrijf in Den Haag werkte had ik een collega, Indische jongen,
die bij Stanvac had gevaren als wtk.
Hij was ook degene die me door het bedrijf rondleidde tijdens de sollicitatieronde in 1971.
En ik vergeet nooit dat hij toen zei: "Het is wel goed hier, al willen sommigen graag zien dat je met ontbloot bovenlijf, met een grote hamer of zo en het zweet tappelings langs je lichaam lopend aan het werk bent".
Hij was dus wel een beetje apart, maar ik kon wel goed met hem overweg.
Later werd hij chef van de machineonderhoudsploeg en hij heette Henskens.
Zijn voornaam weet ik niet meer.
Hij had ook een been dat korter was dan de andere en daarom liep hij op aangepaste schoenen waarvan de hak van het korte been flink was verhoogd.
De reden van zijn vertrek bij Stanvac was dat hij een collega wtk met een bahco of een moordenaar door een ruzie achterna liep en toen onmiddelijk de zak kreeg en dat was halverwege de jaren zestig denk ik.
Dat verhaal hebben we dus nogal vaak gehoord zoals we zoveel verhalen van andere collega's hoorden tijdens de wacht.
Want in die tijd was zo'n 90% van de machinisten van de koopvaardij en iedereen had dan zo zijn avonturen o.a. van Nievelt, KRL, SMN, HAL, en er had er zelfs ééntje bij ZIM gevaren.
En na dit lange verhaal natuurlijk de vraag aan de Stanvaccers of ze hem kennen of gehoord hebben.
Hartelijke groeten. Robin.