Pikheet in de ALGARVE
- Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14439
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Re: Pikheet in de ALGARVE
Mooi verslaggie V+D......mocht je misschien andere/detail foto's van die nieuwe houten boot die in de spanten staat hebben............DAN hou ik me beleefd aanbevolen.
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"
Re: Pikheet in de ALGARVE
Harry,
In de tijd dat wij daar waren is er niet aan de boot verder gewerkt door de ombouw van de kotter.
Misschien begin volgend jaar als we er weer zijn.
Er komen nog foto's van andere havens.
In de tijd dat wij daar waren is er niet aan de boot verder gewerkt door de ombouw van de kotter.
Misschien begin volgend jaar als we er weer zijn.
Er komen nog foto's van andere havens.
Re: Pikheet in de ALGARVE
We blijven nog even op de haven van Quarteira.
Het haventerrein zelf mag je niet meer op,zoals ik vorig jaar heb ervaren toen ik sardines wilde kopen.
Ik reed op mijn vouwfietsje het haventerrein op richting en net aangekomen visser.
De man verkocht me met plezier een zak vol prachtige en verse sardines.
Op de terugweg werd ik staande gehouden door een figuur in een uniform met zo'n pet op waar je eigenlijk al niet vrolijk van wordt.
Hij porde met zijn wapenstok in mijn ribbenkast,maakte zich zo groot mogelijk en begon boos een speech af te draaien.
Ik verstond er geen moer van en dan is het niet zo moeilijk onnozel te kijken.
Omdat ik niet reageerde werd hij steeds kwader.
We hebben hier een haan in de bongerd die zich precies zo gedraagt,ik vond het wel amusant worden.
Er kwamen een paar amsterdammers aanlopen en dan wordt het altijd leuker(niet voor iedereen).
Een riep, hee ouwe valt die zeikerd je lastig?
De ander liep ook nog even,uitdagend, het terrein op en riep dat nergens stond dat het verboden was.
Daarna kwamen ze gezellig bij ons staan en ontstond er palaver over al dan niet clandestien sardines kopen.
Het werd in no time een oploopje waarvan de dienaar van de wet heel onrustig werd.
Paspoort? Heb ik niet! Het werd steeds ingewikkelder want je moet ook in Portugal een I.D. bij je hebben.
Een van de vissers die engels sprak nam het vertalen op zich,waarop een van de omstanders hem vertelde dat die agent zelf zijn talen hoorde te spreken in een touristenstad.
Ik hoefde me helemaal niet meer te verdedigen het werd een discussie tussen de omstanders ,de vissers en de agent.
De oplossing was dat ik moest vertrekken met de sardines en die grappenmaker moest de slagboom naar beneden doen om herhaling te voorkomen!
Al met al duurde dat grapje toch minstens een half uur ,zo kan je de dag ook doorkomen.
De vis moet hier via de afslag aangevoerd worden en verkoop direct aan particulieren op het haventerrein(binnen de afrastering)is niet toegestaan.
Daar is natuurlijk wel iets voor te zeggen, omdat er ook belastingen moeten worden betaald.
In de Algarve krijg je bij alle aankopen(behalve op de markt) keurig een kassabon met btw.
Het haventerrein zelf mag je niet meer op,zoals ik vorig jaar heb ervaren toen ik sardines wilde kopen.
Ik reed op mijn vouwfietsje het haventerrein op richting en net aangekomen visser.
De man verkocht me met plezier een zak vol prachtige en verse sardines.
Op de terugweg werd ik staande gehouden door een figuur in een uniform met zo'n pet op waar je eigenlijk al niet vrolijk van wordt.
Hij porde met zijn wapenstok in mijn ribbenkast,maakte zich zo groot mogelijk en begon boos een speech af te draaien.
Ik verstond er geen moer van en dan is het niet zo moeilijk onnozel te kijken.
Omdat ik niet reageerde werd hij steeds kwader.
We hebben hier een haan in de bongerd die zich precies zo gedraagt,ik vond het wel amusant worden.
Er kwamen een paar amsterdammers aanlopen en dan wordt het altijd leuker(niet voor iedereen).
Een riep, hee ouwe valt die zeikerd je lastig?
De ander liep ook nog even,uitdagend, het terrein op en riep dat nergens stond dat het verboden was.
Daarna kwamen ze gezellig bij ons staan en ontstond er palaver over al dan niet clandestien sardines kopen.
Het werd in no time een oploopje waarvan de dienaar van de wet heel onrustig werd.
Paspoort? Heb ik niet! Het werd steeds ingewikkelder want je moet ook in Portugal een I.D. bij je hebben.
Een van de vissers die engels sprak nam het vertalen op zich,waarop een van de omstanders hem vertelde dat die agent zelf zijn talen hoorde te spreken in een touristenstad.
Ik hoefde me helemaal niet meer te verdedigen het werd een discussie tussen de omstanders ,de vissers en de agent.
De oplossing was dat ik moest vertrekken met de sardines en die grappenmaker moest de slagboom naar beneden doen om herhaling te voorkomen!
Al met al duurde dat grapje toch minstens een half uur ,zo kan je de dag ook doorkomen.
De vis moet hier via de afslag aangevoerd worden en verkoop direct aan particulieren op het haventerrein(binnen de afrastering)is niet toegestaan.
Daar is natuurlijk wel iets voor te zeggen, omdat er ook belastingen moeten worden betaald.
In de Algarve krijg je bij alle aankopen(behalve op de markt) keurig een kassabon met btw.
- gerard tenerife
- Berichten: 6491
- Lid geworden op: 22 mei 2009 21:01
- Locatie: valle san lorenzo,tenerife,spanje
Re: Pikheet in de ALGARVE
Ik heb me eens laten vertellen dat Holland en de UK de eenigste landen in Europa zijn waar je geen ID bij je hoeft te hebben.je moet ook in Portugal een I.D. bij je hebben.
Hier in Tenerife is het verstandig om iets bij je te hebben, een rijbewijs (met foto) voldoet. ik geniet van de Algarve
mvg Gerard
een pessimist is een optimist met veel ervaring.
Re: Pikheet in de ALGARVE
Gerard,in Nederland moet je sinds enige jaren ook verplicht een I.D. bij je hebben. Men heeft dit jarenlang tegen weten te houden daar
het veel mensen aan de 2e wereldoorlog deed denken,de bekende Ausweis. Meen dat het in Europees verband verplicht werd gesteld.
Er is nog steeds veel weerstand hiertegen. Weet niet hoe het in de U.K. is.
Leuke serie trouwens,lees hem met veel genoegen .
Groeten,K.Brouwer.
het veel mensen aan de 2e wereldoorlog deed denken,de bekende Ausweis. Meen dat het in Europees verband verplicht werd gesteld.
Er is nog steeds veel weerstand hiertegen. Weet niet hoe het in de U.K. is.
Leuke serie trouwens,lees hem met veel genoegen .
Groeten,K.Brouwer.
Re: Pikheet in de ALGARVE
Van de scheepswerf in Quarteira loop je in een kwartier naar de jachthaven van Vilamoura,over het strand of een weg langs het strand.
Op de foto van Maria(2923)zie je op de achtergrond de enorme hotels die in Vilamoura gebouwd werden in de jaren 70-tig.
Alles in Vilamoura is luxer,mooier en groter als in Quarteira maar niet per definitie gezelliger!
In Quarteira kan je op een terrasje of in een barretje genieten van de lokale bevolking die, blij dat de toeristendruk even minder is, hun stad weer in bezit nemen.
In Vilamoura sjouwen veel narrig kijkende toeristen rond want "kopen tot je er bij neervalt"is een dure ,tijdrovende en vermoeiende bezigheid!
De toegang tot de kades,per auto,is voorbehouden aan leden van clubs,de jachthaven en hotels.
Je struikelt over de 4x4,Porches en meer van dat spul,door de vele drempels is een 4x4 de beste optie in deze stadsjungle.
Wij parkeren onze Fiat op het marktplein voor de vissershaven van Quarteira .
Het plein is opvallend leeg,beter gezegd wij parkeren de eerste auto die dag.
Vorige jaren liep er altijd een haveloze Quarteiriaan met dito hond.
Met veel armgebaren wees hij een parkeerplak voor je aan.
Als een volleerd batman loodste hij je dan tussen de witte strepen.
Nu zit hij op een stuk karton, ergens in een hoek, met de hond aan zijn voeten.
Ik loop na het parkeren naar hem toe en geef hem zijn ,ooit eerder overeengekomen,anderhalve euro.
Hij kijkt verbaasd op en mompelt iets dat ik niet versta(machinekameroren).
Terug van ons tochtje naar Vilamoura,op de parkeerplaats,zit er een echte bekeuring onder de ruitenwisser. Acht euro groot!
"Onze "parkeerwachter,nog steeds in zijn hoekje,heft zijn handen ten hemel,schudt zijn ragebol en wijst naar een dikke dame in uniform.
Ze heeft een bonnen uitbrakende printer, aan een lerenriem, onder haar afdak hangen en is in een verhitte discussie met enkele uitbaters van, om het plein gelegen, winkels en eettenten.
Aan haar drie dubbele kinnen is te zien dat ze nijdig is en ook de blosjes op haar wangen doen een naderende explosie vrezen.
Ze ziet mij rondkijken ,stevent op mij af en wijst mij, de pas geplaatste, betaalautomaat en de bijhorende borden aan.
Er is geen speld tussen te krijgen,hier verliest zelfs de keizer zijn recht.
"Onze "parkeerwachter maakt een "tja"gebaar, staat vermoeid op en sjokt weg met de haarbal in zijn kielzog.
Vooruitgang!! We hadden er opeens allemaal de pest in zelfs de dikke dame!
Op de foto van Maria(2923)zie je op de achtergrond de enorme hotels die in Vilamoura gebouwd werden in de jaren 70-tig.
Alles in Vilamoura is luxer,mooier en groter als in Quarteira maar niet per definitie gezelliger!
In Quarteira kan je op een terrasje of in een barretje genieten van de lokale bevolking die, blij dat de toeristendruk even minder is, hun stad weer in bezit nemen.
In Vilamoura sjouwen veel narrig kijkende toeristen rond want "kopen tot je er bij neervalt"is een dure ,tijdrovende en vermoeiende bezigheid!
De toegang tot de kades,per auto,is voorbehouden aan leden van clubs,de jachthaven en hotels.
Je struikelt over de 4x4,Porches en meer van dat spul,door de vele drempels is een 4x4 de beste optie in deze stadsjungle.
Wij parkeren onze Fiat op het marktplein voor de vissershaven van Quarteira .
Het plein is opvallend leeg,beter gezegd wij parkeren de eerste auto die dag.
Vorige jaren liep er altijd een haveloze Quarteiriaan met dito hond.
Met veel armgebaren wees hij een parkeerplak voor je aan.
Als een volleerd batman loodste hij je dan tussen de witte strepen.
Nu zit hij op een stuk karton, ergens in een hoek, met de hond aan zijn voeten.
Ik loop na het parkeren naar hem toe en geef hem zijn ,ooit eerder overeengekomen,anderhalve euro.
Hij kijkt verbaasd op en mompelt iets dat ik niet versta(machinekameroren).
Terug van ons tochtje naar Vilamoura,op de parkeerplaats,zit er een echte bekeuring onder de ruitenwisser. Acht euro groot!
"Onze "parkeerwachter,nog steeds in zijn hoekje,heft zijn handen ten hemel,schudt zijn ragebol en wijst naar een dikke dame in uniform.
Ze heeft een bonnen uitbrakende printer, aan een lerenriem, onder haar afdak hangen en is in een verhitte discussie met enkele uitbaters van, om het plein gelegen, winkels en eettenten.
Aan haar drie dubbele kinnen is te zien dat ze nijdig is en ook de blosjes op haar wangen doen een naderende explosie vrezen.
Ze ziet mij rondkijken ,stevent op mij af en wijst mij, de pas geplaatste, betaalautomaat en de bijhorende borden aan.
Er is geen speld tussen te krijgen,hier verliest zelfs de keizer zijn recht.
"Onze "parkeerwachter maakt een "tja"gebaar, staat vermoeid op en sjokt weg met de haarbal in zijn kielzog.
Vooruitgang!! We hadden er opeens allemaal de pest in zelfs de dikke dame!
Re: Pikheet in de ALGARVE
We gaan naar Alte waar net de markt aan de gang is als we via Boliqueme,Paderne en Esteval dos Mouros langs een prachtige route binnen rijden.
Vlak voor het dorp zie je eerst de lager gelegen begraafplaats waar ook nog lichamen bijgezet worden in bovengrondse familiegraven.
Sommige hebben prachtige bewerkte deuren met geslepen glas andere zijn zeer eenvoudig. Bij de ingang van het dorp staat een standbeeld van de man die zich er voor inspande dat Alte een origineel portugees dorp bleef.
Jose Cavaco Vieira leefde van 1903 tot 2002 en was o.a. president van de landbouwbank te Alte. Het uitzicht is hier erg mooi naar alle kanten en hier en daar staat ook wel en mooi stulpje. Er is markt en daar komen de portugezen uit de hele regio op af,s'zomers komen daar ook de toeristen nog bij.
Nu zijn er,gelukkig,overwegend portugezen die zich met veel plezier over de markt bewegen.
Er is van alles te koop van gereedschap tot stokvis en levende kippen.
Het mooiste plekje is waar de heren samenkomen om sterke verhalen en nieuwtjes te horen of te vertellen.
Op een paar door midden geslepen oliedrums is een rooster gelegd en wordt kip- of varkensvlees geroosterd.
Het ziet blauw van de rook maar hier ligt niemand daar wakker van.
Ook de bedelende hond stoort niemand en regelmatig valt er een stukje vlees haar richting uit. Na de markt wordt er gegeten in het restaurant rechts,waar het een oorverdovend tumult is en erg warm , de openhaard brandt.
Wij gaan buiten zitten en bestellen de dagschotel betaand uit een aardappeltaart met stovis uit de oven,een salade ,flan en een espresso.
De schade is tien euro per persoon voor een ,niet kinderachtige, maaltijd van goede kwaliteit.
Helaas worden we gespot door een loslopende hollandse dame,die aan een tafel naast ons gaat zitten.
Ze vindt het nodig om zeer indringend en luidkeels te gaan vertellen wat er allemaal niet deugt in de wereld.
Het is ons allemaal bekend maar we hebben er nu even geen zin in. Wij gaan een stukkie lopen en wensen haar nog een goede maaltijd.
We klimmen richting de kerk en zien direct een prachtig plekje,je vraagt je af hoe die cactussen zo in het cement kunnen groeien.
We blijven de hele middag in Alte om rond te kijken dus geen bootjes vandaag
Vlak voor het dorp zie je eerst de lager gelegen begraafplaats waar ook nog lichamen bijgezet worden in bovengrondse familiegraven.
Sommige hebben prachtige bewerkte deuren met geslepen glas andere zijn zeer eenvoudig. Bij de ingang van het dorp staat een standbeeld van de man die zich er voor inspande dat Alte een origineel portugees dorp bleef.
Jose Cavaco Vieira leefde van 1903 tot 2002 en was o.a. president van de landbouwbank te Alte. Het uitzicht is hier erg mooi naar alle kanten en hier en daar staat ook wel en mooi stulpje. Er is markt en daar komen de portugezen uit de hele regio op af,s'zomers komen daar ook de toeristen nog bij.
Nu zijn er,gelukkig,overwegend portugezen die zich met veel plezier over de markt bewegen.
Er is van alles te koop van gereedschap tot stokvis en levende kippen.
Het mooiste plekje is waar de heren samenkomen om sterke verhalen en nieuwtjes te horen of te vertellen.
Op een paar door midden geslepen oliedrums is een rooster gelegd en wordt kip- of varkensvlees geroosterd.
Het ziet blauw van de rook maar hier ligt niemand daar wakker van.
Ook de bedelende hond stoort niemand en regelmatig valt er een stukje vlees haar richting uit. Na de markt wordt er gegeten in het restaurant rechts,waar het een oorverdovend tumult is en erg warm , de openhaard brandt.
Wij gaan buiten zitten en bestellen de dagschotel betaand uit een aardappeltaart met stovis uit de oven,een salade ,flan en een espresso.
De schade is tien euro per persoon voor een ,niet kinderachtige, maaltijd van goede kwaliteit.
Helaas worden we gespot door een loslopende hollandse dame,die aan een tafel naast ons gaat zitten.
Ze vindt het nodig om zeer indringend en luidkeels te gaan vertellen wat er allemaal niet deugt in de wereld.
Het is ons allemaal bekend maar we hebben er nu even geen zin in. Wij gaan een stukkie lopen en wensen haar nog een goede maaltijd.
We klimmen richting de kerk en zien direct een prachtig plekje,je vraagt je af hoe die cactussen zo in het cement kunnen groeien.
We blijven de hele middag in Alte om rond te kijken dus geen bootjes vandaag
- gerard tenerife
- Berichten: 6491
- Lid geworden op: 22 mei 2009 21:01
- Locatie: valle san lorenzo,tenerife,spanje
Re: Pikheet in de ALGARVE
Ik ontmoet ze ook dagelijks, ik ben blij dat er nog plekjes zijn in de wereld waar nog van alles mag en niet alles hoeft.luidkeels te gaan vertellen wat er allemaal niet deugt in de wereld.
Een perfekte wereld is vreeselijk saai
mvg Gerard
een pessimist is een optimist met veel ervaring.
- Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14439
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Re: Pikheet in de ALGARVE
Net als jullie waarschijnlijk???? heb ik al op jeugdige leeftijd ---IN den vreemde---geleerd dat het een verkeerde aanname is om te denken dat " niemand verstaat mij hier" als je " Je Nederlandse Moedertaal" spreektIk ontmoet ze ook dagelijks
Als "min of meer omgebouwde Hollander" gaat het je dan ook van liever lede opvallen dat " dien Ollanders" graag overal kommentaar op hebben EN het veeeel beter weten
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"
Re: Pikheet in de ALGARVE
Wij blijven nog even in Alte sjokken,waar smalle straatjes het tempo van ouderen terug brengen tot zeer langzame vaart.
Aan invalide stoepjes doen ze hier niet,voor het gezondheidscentrum is een hoge stoep en een bejaarde vrouw wordt met vereende krachten een auto uit gehesen en in een beweging bij het centrum aan dek gezet.Wij zijn verwend in Nederland!
Er rijden in deze smalle straatjes ook auto's en er wordt zelfs geparkeerd. Het gaat allemaal wel erg rustig, haast is hier een onbekend woord. In de lokale souvenierwinkel is het binnen net zo ongeregeld als buiten,helaas mag ik geen foto nemen en de uitbaatster volgt mij als een mechelse waakherder.
We kopen iets en er moet een opa van achteren komen om het in te pakken.
Hij gebruikt het halve Algarve nieuws om in te pakken en is nog niet tevreden.
Als ik zeg dat we het zo achter in de auto mikken komt er nog meer papier aan te pas en tenslotte een plastic zak.
Betalen is weer een andere afdeling,het gaat hier niet om economie maar om mensen bezig houden,prachtig. Ergens boven in een zijstraat hoor ik een Jack-Russel keffen,we zien haar boven aan de dakrand van en privemuseum.
Ik geloof dat de moren ook de vrouwen op het dak bewaarden,we zullen later zien dat die platte daken veel gebruikt worden.
Het hondje is waaks maar slim genoeg om niet te gaan vliegen. We blijven klimmen. In een prachtig oud winkeltje verkoopt een vooroorlogse uitbater alles wat in een dorp nodig kan zijn.
De prijskaartjes zijn verbleekt en onleesbaar en de houdbaarheidsdatum is alleen voor referentie.
Wij kopen een paar flessen Medronho(?) een likeur van de vruchten van de aardbeienboom.
Ik weet niet of de naam goed geschreven is,de flesen zijn inmiddels leeg en weg.
Als mijn vrouw de flessen uit het schap pakt en op de toonbank zet worden de oude knakkers die ergens staan te leunen onmiddellijk aktief.
Een stroopt zijn mouwen op en laat zijn spierballen zien,van medronho wordt je reusachtig sterk.
Hij laat ook zien, dat je omvalt als je er veel van drinkt.
Het afrekenen heeft nog wat voeten in aarde omdat de prijs niet te lezen is en er is ook geen pinautomaat.
We worden met z'n allen steeds vrolijker,we verstaan elkaar toch niet.
Als de schade tenslotte met een potlood op een stukje papier netjes onder elkaar uitgerekend is en wij alle losse euro's op de toonbank geschud hebben,komt het toch voor elkaar.
Mijn vrouw wil graag lijm kopen om papier te plakken en bedenkt,dat dit in deze winkel wel moet lukken.
Nou niet dus ,het voordoen van een lijmbeweging lijdt weer tot grote vreugde van de aanwezigen,maar lijm komt erniet.
We klimmen weer verder.
Om aanvaringen met huizen te voorkomen zijn op de hoeken dikke stalen pijpen in de grond geplaatst. Deze vrolijke bouwvakker vertelt dat hij jaren aan de subway in New-York gewerkt heeft.
Hij is alle hecktiek en gedoe in de USA helemaal zat geworden en is weer in z'n geboortedorp neergesreken en voor zichzelf begonnen.
Het gaat hem goed en hij heeft duidelijk schik in z'n werk.
Hij is een huis aan het bouwen op het hoogste plekje van Alte,een soort adelaarsnest,waar nog veel werk in zit.
Bouwen gaat iets makkelijker als in Nederland,omdat het weinig regent er geen vorst is en met sneeuwbelasting ook geen rekening wordt gehouden. Een kerkje,dat mooi is in z'n eenvoud. Het gebouw van de oude watermolen is dicht gespijkerd,jammer ik had er graag even in gekeken.
Het water komt via een waterval in een lager gelegen rivier terecht,er is een groot tekort aan water en overal is de waterstand laag.
Als we over de brug lopen om onze auto op te halen,wordt er een touringcar nederlandse bejaarden losgelaten.
Ik sta net over de brugleuning te kijken naar de forse forellen die zich in het stroompje vermaken.
Naast mij komt een man vol bewondering naar de vissen staan kijken,Mien roept hem en zegt" Kees schiet nou eens op je blijft de hele dag al achter"
Hij ziet me glimlachen en zegt"ook uit Holland" Op mijn bevestiging zegt ie zuchtend "Dat is nou het liefste wat ik doe ,ACHTERBLIJVEN!!
Aan invalide stoepjes doen ze hier niet,voor het gezondheidscentrum is een hoge stoep en een bejaarde vrouw wordt met vereende krachten een auto uit gehesen en in een beweging bij het centrum aan dek gezet.Wij zijn verwend in Nederland!
Er rijden in deze smalle straatjes ook auto's en er wordt zelfs geparkeerd. Het gaat allemaal wel erg rustig, haast is hier een onbekend woord. In de lokale souvenierwinkel is het binnen net zo ongeregeld als buiten,helaas mag ik geen foto nemen en de uitbaatster volgt mij als een mechelse waakherder.
We kopen iets en er moet een opa van achteren komen om het in te pakken.
Hij gebruikt het halve Algarve nieuws om in te pakken en is nog niet tevreden.
Als ik zeg dat we het zo achter in de auto mikken komt er nog meer papier aan te pas en tenslotte een plastic zak.
Betalen is weer een andere afdeling,het gaat hier niet om economie maar om mensen bezig houden,prachtig. Ergens boven in een zijstraat hoor ik een Jack-Russel keffen,we zien haar boven aan de dakrand van en privemuseum.
Ik geloof dat de moren ook de vrouwen op het dak bewaarden,we zullen later zien dat die platte daken veel gebruikt worden.
Het hondje is waaks maar slim genoeg om niet te gaan vliegen. We blijven klimmen. In een prachtig oud winkeltje verkoopt een vooroorlogse uitbater alles wat in een dorp nodig kan zijn.
De prijskaartjes zijn verbleekt en onleesbaar en de houdbaarheidsdatum is alleen voor referentie.
Wij kopen een paar flessen Medronho(?) een likeur van de vruchten van de aardbeienboom.
Ik weet niet of de naam goed geschreven is,de flesen zijn inmiddels leeg en weg.
Als mijn vrouw de flessen uit het schap pakt en op de toonbank zet worden de oude knakkers die ergens staan te leunen onmiddellijk aktief.
Een stroopt zijn mouwen op en laat zijn spierballen zien,van medronho wordt je reusachtig sterk.
Hij laat ook zien, dat je omvalt als je er veel van drinkt.
Het afrekenen heeft nog wat voeten in aarde omdat de prijs niet te lezen is en er is ook geen pinautomaat.
We worden met z'n allen steeds vrolijker,we verstaan elkaar toch niet.
Als de schade tenslotte met een potlood op een stukje papier netjes onder elkaar uitgerekend is en wij alle losse euro's op de toonbank geschud hebben,komt het toch voor elkaar.
Mijn vrouw wil graag lijm kopen om papier te plakken en bedenkt,dat dit in deze winkel wel moet lukken.
Nou niet dus ,het voordoen van een lijmbeweging lijdt weer tot grote vreugde van de aanwezigen,maar lijm komt erniet.
We klimmen weer verder.
Om aanvaringen met huizen te voorkomen zijn op de hoeken dikke stalen pijpen in de grond geplaatst. Deze vrolijke bouwvakker vertelt dat hij jaren aan de subway in New-York gewerkt heeft.
Hij is alle hecktiek en gedoe in de USA helemaal zat geworden en is weer in z'n geboortedorp neergesreken en voor zichzelf begonnen.
Het gaat hem goed en hij heeft duidelijk schik in z'n werk.
Hij is een huis aan het bouwen op het hoogste plekje van Alte,een soort adelaarsnest,waar nog veel werk in zit.
Bouwen gaat iets makkelijker als in Nederland,omdat het weinig regent er geen vorst is en met sneeuwbelasting ook geen rekening wordt gehouden. Een kerkje,dat mooi is in z'n eenvoud. Het gebouw van de oude watermolen is dicht gespijkerd,jammer ik had er graag even in gekeken.
Het water komt via een waterval in een lager gelegen rivier terecht,er is een groot tekort aan water en overal is de waterstand laag.
Als we over de brug lopen om onze auto op te halen,wordt er een touringcar nederlandse bejaarden losgelaten.
Ik sta net over de brugleuning te kijken naar de forse forellen die zich in het stroompje vermaken.
Naast mij komt een man vol bewondering naar de vissen staan kijken,Mien roept hem en zegt" Kees schiet nou eens op je blijft de hele dag al achter"
Hij ziet me glimlachen en zegt"ook uit Holland" Op mijn bevestiging zegt ie zuchtend "Dat is nou het liefste wat ik doe ,ACHTERBLIJVEN!!