Overgang (naar een walbaan)

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
Jan Dikker

Re: Overgang

Bericht door Jan Dikker »

Hallo allemaal,

Als je een nieuw onderwerp begint kun je je moeilijk ontrekken aan het geven van een beschrijving van je eigen levensloop na je handtekening op het eerste arbeidscontact.

Zittend in de derde klas van de HBS maakte ik kennis met de personeelschef van de KPM
tijdens een radio-uitzending “Schip van de Week” die ook bestemd was voor mijn broer. Hij vroeg me of ik ook interesse had om te gaan varen. Ik kon zelfs mogelijk direct naar de cursus in Vlissingen. De laatste twee jaar op de HBS waren volgens mij geheel overbodig, maar mijn ouders dachten daar even anders over en tot deze dag ben hen dankbaar dat ze mij die school hebben laten afmaken, zelfs in vijf jaar!

Begin 1954 monsterde ik voor de eerste keer op een schip van de KPM aan. Op mijn twintigste verjaardag. Na mijn contract en een vergeefse poging het dienstverband voort te zetten op schepen van de H.W.A.L., met dezelfde personeelschef, kwam ik terecht op de tankers van de Standard Vacuüm Tankvaart Maatschappij. In juni 1961 kwam ik weer thuis en was het arbeidscontract beëindigd omdat omdat Bung Karno geen Nederlanders wenste en we daarom allemaal vervangen werden door Italianen.

Een aantal van mijn collega’s werd aangeboden in dienst te treden van Mobiloil Nederland N.V. in Rotterdam. Het bleef dus het Vliegend Paard, maar nu niet in de schoorsteen. Na een opleiding van een paar maanden ging ik werken als field engineer, smeertechnisch adviseur. We woonden in Vlissingen en het gebied waarin de bedrijven lagen die ik van advies moest voorzien, lagen in Twente en de drie Noordelijke provincies. Dus in de kost en een weekendhuwelijk. Elke week met de kever op en neer over de toen nog voornamelijk tweebaans wegen naar het Oosten en Noorden. De werkgever drong dan ook aan op vestiging in het werkgebied, lees Enschede. Het heeft tot juli ’62 geduurd en toen zijn we in goed overleg gescheiden en monsterde ik weer aan.

Die tweede varensperiode duurde tot maart 1965. Toen trad ik, nadat mijn vader een sollicitatiebrief had geschreven als afdelingschef technische dienst in dienst van de autobandenfabriek in Enschede. Dat werd ongeveer een jaar later, weer na een opleiding, als specialist van een bepaald onderhoudssysteem, een functie op een centrale afdeling van het concern Vredestein in Loosduinen. Alhoewel de inhoud van de functie zich ook in andere richtingen heeft ontwikkeld werd het arbeidscontract verbroken omdat meer dan vier honderd werknemers tegelijk moest ontslagen wegens het teruglopen van de resultaten en ik ook daartoe behoorde.

Na een paar maanden in de WW tenslotte in dienst gekomen bij een hogeschool in Goes als technisch stafmedewerker. In die functie me verder ontwikkelt, - de komst van de mainframe computer op de hogescholen -, en na de fusie van deze scholen als docent/systeembeheerder geëindigd op de De Ruyterschool.

Vanaf mijn vervroegde pensionering, ik was toen 61, tot bijna mijn zeventigste jaar, aanvankelijk met een eigen zaakje, maar later nog een paar jaar in loondienst, heb ik geprobeerd een paar centen bij te verdienen met allerlei werkzaamheden die betrekking hadden met het aan de man brengen van elektronische zeekaarten.

Good Goan.

Jan

debby (R.I.P.)

Re: Overgang

Bericht door debby (R.I.P.) »

Wat mij wel opvalt, is het verschil tussen de reden om te gaan varen. Er zijn mensen die er bewust voor hebben gekozen om eerst een studie te doen van vele jaren, om dan aan te monsteren, meestal als koopvaardijofficier.
Deze mensen hebben voordat ze die studie begonnen, of terwijl ze met die studie bezig waren, nog nooit een voet aan boord van een schip gezet. Of het moest zijn op een opleidingsschip.
Maar toch, er bestond ook een risico dat het varensleven niet zo aantrekkelijk was als dan men voor ogen had.
Wat dan te doen?
Ik kreeg van de Rott. Lloyd de mogelijkheid om te gaan leren voor vierde stuurman. Op zich een mooi aanbod. Er zat een nadeel aan. Ik moest voor vier jaar tekenen ivm studie schuld. Nu is het ook begrijpelijk dat de maatschappij z'n geld ook weer terug wil hebben.
Ik heb het niet gedaan, want in totaal was ik al een jaar of zes verder, inclusief de studie.En nu als matroos zijnde kon ik stoppen wanneer ik maar wou. Uitgezonderd het varen voor je militaire dienst.
Ik heb op diverse nachtwachten gesprekken gevoerd met diverse stuurlieden die er ook wel mee wouden stoppen, maar het niet wilden vanwege een promotie die in het verschiet laf, en dus meer gage opleverde.
Ook kapiteins, hadden wel eens nagedacht over het stoppen. Maar meesal was de gage wel een van de bellangerijkste punetn om maar door te gaan. Vergeet ook niet dat je als zeevarende eerder met pensioen kon. En er waren er ook wel een paar bij die gewoon niet konden wennen aan het leven aan de wal.Veel te veel regeltjes.
Als je een beetje van je vrijheid hield, ging je niet aan de wal werken.
Tot zover mijn bijdrage aan deze mooie discussie.
groetend; debby
P.M. Noppeney
Berichten: 251
Lid geworden op: 18 dec 2006 21:00
Locatie: Den Helder

Re: Overgang

Bericht door P.M. Noppeney »

Theo;

Even een vraagje, in 1965 was ik bakker op het s.s. "Rotterdam", de chef purser was ook een van Hilten. Is dit dezelfde?

Groeten uit een winderig Den Helder,

Peter Noppeney
Kennis is macht, karakter is meer.
Jos Komen (R.I.P)

Re: Overgang

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Ik zal uiteraard ook mijn bijdrage aan dit topic leveren, maar dit neemt nogal wat tijd in beslag, want mijn carrière bestond naast het varen ook uit diverse tijdelijke walbaantjes.
Na mijn tankertijd kon ik eigenlijk nergens mijn draai goed vinden, maar ik heb wel ervaring opgedaan die me later goed van pas is gekomen.
In 1980 kwam ik pas in rustiger vaarwater en heb ik het met mijn walbaantje toch nog 27 jaar uitgehouden tot mijn pensioen. :)
louis holleman

Re: Overgang

Bericht door louis holleman »

Toch nog maar ff reageren.
Ik denk dat je de stelling wat anders moet poneren. Waarom ga je varen? Daarna komt pas: was je daarin wel gelukkig, vond je dat je wat anders moest en hoe beviel dat dan uiteindelijk?

Waarom ga je varen? I.m.o. zijn de meeste mensen op jonge leeftijd gaan varen, niet op oudere.
Waarom doe je dat? Ik denk persoonlijk dat veel mensen, die tussen hun pak 'm beet 15 en 20e zijn gaan varen dat deden omdat ze iets avontuurlijks wilden. Weg uit het "gezag", geen gezeik en iedereen rijk. Nou ja, je snapt wel wat ik bedoel.

Deze jongen kwam uit een milieu waar rang en stand reuze belangrijk was. En dan ook nog op een leeftijd waarop ik dacht: wat doe ik toch op school? Ik zag dat helemaal niet zitten en zat lekker te dagdromen "over zee en ver weg". Dat ver weg had wel iets magisch.
In Scheveningen liep ik regelmatig langs de roestbakken die daar lagen, keek er verlekkerd naar en een keer liep er een wachtsman op zo'n ding die vroeg of ik aan boord wilde kijken. Ja natuurlijk, dat wilde ik wel. Dus mocht ik mee op de stink- en roestbak en ik werd helemaal wild.
Ik heb het al verteld, mijn moeder informeerde eens voorzichtig wat ik nou eigenlijk wilde worden. Mijn vader interesseerde dat geen bal, dat geeft tussen () dan ook de situatie in het gezin een beetje weer. Ik antwoordde dus: haringvisser, ma. Ze schrok zich rot. Zoonlief heeft geen eergevoel, zit wel op de HBS maar wil daar niks mee. Haar argument was: "en als je dan
een meisje krijgt, moet je zeggen dat je MAAR haringvisser bent". Het woord MAAR sprak ze niet uit maar echoode nog lang na in mijn oren. En tja, je komt ook uit een bepaald milieu en het kwam me niet onredelijk over... en ze hadden liever gehad dat ik doctorandus was geworden.
Affijn, je maakt je HBS af (nodig voor de vooropleiding) en gaat naar de zeevaartschool. En dan ga je varen. Wowiezowie!
Ik herinner me nog dat mensen uit de buurt vroegen: Goh joh, wat doe jij nou eigenlijk? Nou meneer of mevrouw, ik ben zeeman. (Ik was niet de figuur die gelijk begon te roepen dat ik officier was). Je zag ze al kijken en denken: oh, een hoerenloper en een drankorgel dus. Laten we gewoon heel eerlijk zijn. Daar kunnen we nog hele discussies over hebben, maar dat is hier ff niet aan de orde.
Ik ging mijn eerste reis op, was nog net geen 21. Je droom gaat in vervulling. Een aantal jaren later denk je zelf: is die droom nou wel zo uitgekomen? Ja aan de ene kant, nee aan de andere kant.
Buren zeiden: jeetje, dan zie jij echt veel van de wereld, en we praten over de jaren 60, 70, toen Jan Dinges nog echt niet op vakantie naar Phuket ging of miepje van de buren 3 maanden ging backpacken in Aussieland.
Jazeker, ik heb heel wat water en lucht gezien, zei ik dan. Je zei maar niet dat je veel havenkroegen en vreemde bierlabels had gezien. Pas in mijn latere jaren op de koopvaardij gebruikte ik ook daadwerkelijk mijn vrije tijd om iets te gaan zien: autootje huren en rondtoeren maar. Goh, wat heeft die sparks een luizenbaan.
En dan krijg je ineens zomaar out of the blue verkering. Thuis. Is het dan nog zo leuk? Ik hield het best wel een jaartje aan de andere kant van de aardbol vol. Blij dat ik daarna 4 maanden verlof had. Maar ineens ga je toch anders over zaken denken, ook al omdat je inmiddels wat meer zicht hebt op "dat varen" en wat het in concreto inhoudt.
Veel mensen hielden het dan nog vol tot hun 27e, dat hield uiteraard verband met de militaire dienstplicht. Was die niet op die manier ingesteld geweest, dan zullen er velen al voor die tijd mee gekapt zijn, laten we heel eerlijk zijn.
En vervolgens krijg je dan inderdaad de vraag: wat dan en wordt je daar dan gelukkiger in?
Theo Horsten (R.I.P.)

Re: Overgang

Bericht door Theo Horsten (R.I.P.) »

Peter Noppeney schreef:in 1965 was ik bakker op het s.s. "Rotterdam", de chef purser was ook een van Hilten. Is dit dezelfde?
Wat de tijd betreft, zou het kunnen kloppen. Maar ik dacht toch zeker te weten, dat hij na de "Willem Ruys" aan de wal is gekomen. Ik kan het ook niet meer navragen, want degenen van de familie die dat konden weten zijn inmiddels overleden.
Nee, het lijkt me bij nader inzien toch ook erg onwaarschijnlijk. Zover was hij toen nog niet. Hij heeft in verschillende hotels heel wat rangen doorlopen en ik weet nog dat hij in Zwitserland op den duur sommelier was. Pas in Verviers kwam hij bij "Amigo" in de receptie en werd uiteindelijk directeur. Daarna heeft hij een paar keer geprobeerd om een makkelijk baantje in de receptie van andere hotels te krijgen, want hij hoefde niet zo nodig, maar hij was helaas te goed. Hij was telkens binnen de kortste keren directeur. :-D
Louis schreef:Veel mensen hielden het dan nog vol tot hun 27e, dat hield uiteraard verband met de militaire dienstplicht. Was die niet op die manier ingesteld geweest, dan zullen er velen al voor die tijd mee gekapt zijn, laten we heel eerlijk zijn.
En hoe zit dat dan met die ouwe hoofdwerktuigkundigen, eerste stuurlieden, bootslieden, ouwe koks en ouwe kapiteins waar iedereen mee heeft gevaren en zo hoog van opgeeft? Akelige chagrijnen bij wie het nooit goed was, maar waar we allemaal toch zoveel van hebben geleerd en nog steeds hoog van opgeven? :roll:
Voeren er dan helemaal geen bereisde, ervaren mensen meer? Ik heb toch aardig wat mensen hun pensioen zien halen en sommigen gingen daarna nog door met aflossen. Met oude, Nederlandse sparksen heb ik nooit gevaren, maar ik heb wel aardig wat oude, door de wol geverfde, gepokt en gemazelde Engelse en Ierse sparksen aan hun laatste schepen geholpen. En een verdwaalde Canadees, Bob Hogan. Die was als radio-amateur begonnen en had op latere leeftijd een certificaat als RO verworven. Waarom, weet ik niet, maar de mannen van de Inspectie Kust- en Scheepsradio die hem in Holland moesten certificeren, waren niet echt blij met hem, maar ze konden hem ook niet weigeren. Hij was een groot succes hij de Holland Amerika Lijn. Hij had zo'n tanig Marlboro uiterlijk met zilvergrijs haar en hij sprak met een melodieuze "drwal". Vooral de wat oudere dames waren zeer van hem gecharmeerd en daar gaat het op die schepen tenslotte om: het de passagiers naar de zin maken. Daar moet je als koppelbaas terdege rekening mee houden. :-D
Gebruikersavatar
Cor Leliard
Berichten: 3418
Lid geworden op: 20 sep 2004 17:57
Locatie: Breda

Re: Overgang

Bericht door Cor Leliard »

Tja, ik heb gevaren van 1955-1981.
Eerst telegrafist Belg.marine- Toen matroos-lampenist - stuurman

Jullie kennen het liedje trouw niet voor je 40 bent, ik heb dat ook gedaan.
Trouwen dus vrij laat, en ben blijven varen.Maar ja, soms was het een mooi reisje van 6 weken en dan
werd het bijna 7 maanden.Mijn dochtertje vroeg als ik pas thuis was , waarom kus je mamma zo dilwijls?
Toen ik in de gelegenhgeid kwam om te stoppen,werd onbezoldigd opsporings ambtenaaar bij de politie.
De eerste paar jaren veel cursussen volgen en toen het echte werk.
Iedereen werd na een aantal jaren gepromoveerd.Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig.
Soms leek het wel een zagerij,je stoel poten waren niet veilig.Bruine armen tot aan de schouders bij velen.
De mentaliteit van ik heb een streep meer etc etc.Maar ja, je bent getrouwd dus je bleef maar.
De mooiste dag van mijn leven was toen ik met vervroegd pensioen was.
gr Cor
Il parle Il a parle
louis holleman

Re: Overgang

Bericht door louis holleman »

Jazeker, Theo, er waren zat ouwetjes. Dat waren de mensen die het varen OK genoeg vonden om er mee door te gaan, mogelijk ook omdat ze inmiddels "hoog aangeschreven" stonden, met dito salaris.
Maar er zijn natuurlijk hele legioenen koopvaardijers geweest die het een aantal jaartjes volhielden en dan aftaaiden, al dan niet omdat ze "verkering" kregen en het dus niet meer zagen zitten.
Ik weet absoluut zeker dat er veel jongeren gingen varen om de dienst te ontlopen. Volhouden tot je 27 werd en dan kon je weg.
Mijn eigen eerste chef was een "ouwe R/O". Niet eens eerste klasser, dat hoefde voor hem ook niet. Hij hield zijn radiohut fatsoenlijk bij, maar het was geen koperpoetser of boenwasser. Had eerder een hele tijd bij Caltex/Chevron gevaren maar had denk ik de HAL verkozen omdat ie dan een grote reis kon maken, een weekje of zo thuis gedurende de kustreis en dan vertrok ie weer voor een grote reis, doorgaans voorzien van een assistentje die hij de fijnere kneepjes van het vak prima bij kon brengen. En in de zomermaanden kon hij zijn resterende verlof mooi opmaken. De passagiersschepen hoefden voor hem helemaal niet. We zaten wel eens in de aan boord circulerende HAL-krant te kijken en dan zei ie smalend: "daar zitten ze weer passagiers te vermaken", want natuurlijk stonden dat soort diner-foto's altijd in dat krantje. Maar later - ik denk in mijn RIL jaar, mogelijk ook toen ik in de offshore zat - kwam ik 'm toch weer een keer tegen, zat ie op de Chevron weetikveel. Toch weer terug naar zijn oude nest, op de HAL was hij inmiddels totaal uitgekeken, vertelde hij.
Ik heb hier een buurman gehad een heel aantal jaren terug, die was Marof bij de Nedlloyd. Hij kwam inwonen bij mijn (single) buurvrouw, het werd dikke mik en ze zijn uiteindelijk verkast naar Vlissingen, want hij was inmiddels aan de opleiding voor het loodswezen begonnen en zou in Vlissingen geplaatst worden. Hij zal toen begin 30 zijn geweest. De langste reizen die hij bij de Nedlloyd maakte waren 3 maanden of zoiets. Maar daar verder carriere maken zag ie niet zitten.
Andre1952

Re: Overgang

Bericht door Andre1952 »

Hallo ex zeevarende,
Ik heb gevaren van 1969 tot 1989 en werk nu al weer meer dan 20 jaar aan de wal. Ik ben niet wat je noemt vrijwillig gaan varen, maar ben eigenlijk door mijn Vader naar zee geschopt. Tussen 1965 en 1969 was het allemaal heel spannend in Amsterdam, hippie's, bouwvakkers rellen, een Koninklijk Huwelijk en veel stuff en blow feesten op de Dam. Dat werd dus kiezen tussen varen of een kostschool en de keus was snel gemaakt. Op naar het Havengebouw als 17 jarige en werd daar tot mijn eigen verbazing aangenomen. Dus keuren, monsterboekje halen en hup op het vliegtuig naar New York waar de Neder Weser op mij lag te wachten. Mijn eerste job was bediende voor de bemanning, dus eten door halen, douche, wc en gangen schrobben en voor de rest mijn mond houden. Bootsman Sluis was de man die mij in gareel moest houden. De zelfde reis werd ik pantryman bij de officieren en na een half rondreis werden wij in Singapore afgelost. Na nog een paar reizen als bediende gemaakt te hebben kwam ik er snel achter dat de civiele dienst niets voor mij was en ben de machine kamer ingegaan als handlanger De pech die ik had was dat als ik werd voorgedragen voor olieman of motorman, die functie werd opgeheven. dus besloot uiteindelijk de Nedlloyd te verlaten.

Via de Nedlloyd ben ik naar Smitlloyd gegaan, eerst als handlanger en later motorman en eindigde als derde wtk met dispensatie. Toen naar het NIOZ, waar ik als technicus heb mee gevaren tijdens diverse expedities op de Tyro. De mooiste was de Snellius 2 expedietie in de wateren van Indonesie.

Ik kijk nog steeds met veel plezier terug op mijn tijd dat ik heb gevaren, ook dat ik via mijn werk, inzet en leren tijdens het varen toch redelijk promotie heb kunnen maken. Na het varen ben ik aan de wal in de wegtransport terecht gekomen. Eerst mijn nationale en internationale transport papieren gehaald en toe een eigen bedrijf gestar, een internationaal koeriersbedrijf met als grootste klant de KLM. Dat heb ik na 7 jaar verkocht en run nu een taxibedrijf. Ik denk door de tijd die ik heb gevaren en de mentaliteit aan boord van schepen dat ik een vecht mentaliteit heb overgehouden en dat dit juist het positieve is van 20 jaar varen voor de twee mooiste scheepvaartmaatschappijen die ooit in Nederland hebben bestaan.
Vr.groet,
André Balk
Jos Komen (R.I.P)

Re: Overgang

Bericht door Jos Komen (R.I.P) »

Naar zee geschopt te zijn blijkt dus een hele goede leerschool te zijn voor het latere leven. :)


Plaats reactie