Overgang (naar een walbaan)
Re: Overgang (naar een walbaan)
Ach Jaap, je bent toch nog heel goed terecht gekomen.Ik had wel tien keer zo graag de opleiding tot stuurman willen volgen
Re: Overgang (naar een walbaan)
Dat heb je mooi en duidelijk beschreven, Jaap. Ik was degene die, intussen alweer drie maanden geleden, die stelling over beroepskeuze poneerde. Wetend dat dit zo hier en daar, op zijn zachtst gezegd, opgetrokken wenkbrauwen zou veroorzaken, schreef ik er onmiddellijk bij''...
Ik verliet het reguliere scheepvaartbedrijf zelf ook door omstandigheden waar ik weinig of geen invloed op kon uitoefenen. Maar was dat niet gebeurd, dan zou ik met volle tevredenheid tot mijn pensioen als kapitein bij Wagenborg zijn blijven varen en had daar dan vast nog wel twee jaar of meer als aflosser aan vastgeknoopt. Dat alles met mijn S2. Mijn S1 haalde ik pas op latere leeftijd omdat ik zelf van mening was dat ik juist door het speciale werk waar ik na Wagenborg in terechtkwam, niet buiten het hoogste diploma kon. Bovendien was het na twintig jaar een prachtige bijscholings- en opfriscursus.
Maar ik blijf erbij dat we voor wat dit onderwerp betreft onderscheid moeten maken tussen nautici en technici.
- Als de storm van protest is geluwd en het rode waas voor de ogen opgetrokken, wijs ik hierbij onmiddellijk op datgene waar ik mee begon:
- ik denk dat we hierbij een heel duidelijk onderscheid moeten maken tussen nautici en technici.
... (Zie oorspronkelijk posting op pagina 1 ...)
Bij de stuurlieden ligt dat anders. Wat heb je aan de wal aan een S2 of S1? In feite niks; daar is de opleiding te gespecialiseerd voor. Als je daarmee aan de wal komt, moet je maar afwachten wat voor een baantje er voor je beschikbaar is. Vandaar mijn stelling: als je kiest voor een opleiding tot stuurman, dan moet je dat doen met de vooropgezette bedoeling om te blijven varen. Om je rangen te halen en de hoogste functie te bereiken: kapitein.
Maar wat doen we vaak, om niet te zeggen meestal? Op zeker moment accepteren we een baantje aan de wal, enkel en alleen om maar thuis te kunnen zijn. Je kon dus niet tegen het varen. Je had van aanvang aan het verkeerde beroep gekozen. - ik denk dat we hierbij een heel duidelijk onderscheid moeten maken tussen nautici en technici.
Ik verliet het reguliere scheepvaartbedrijf zelf ook door omstandigheden waar ik weinig of geen invloed op kon uitoefenen. Maar was dat niet gebeurd, dan zou ik met volle tevredenheid tot mijn pensioen als kapitein bij Wagenborg zijn blijven varen en had daar dan vast nog wel twee jaar of meer als aflosser aan vastgeknoopt. Dat alles met mijn S2. Mijn S1 haalde ik pas op latere leeftijd omdat ik zelf van mening was dat ik juist door het speciale werk waar ik na Wagenborg in terechtkwam, niet buiten het hoogste diploma kon. Bovendien was het na twintig jaar een prachtige bijscholings- en opfriscursus.
Maar ik blijf erbij dat we voor wat dit onderwerp betreft onderscheid moeten maken tussen nautici en technici.
Re: Overgang (naar een walbaan)
Ik heb me al een hele tijd niet geroerd in dit topic.....maar ik lees alles !
Dat komt omdat het een topic is, wat ons allen enorm aanspreekt, denk ik.....
Omdat we er allemaal op eoa wijze mee te maken hebben gehad/hebben/gaan krijgen....
Ook ik heb me enthousiast op het inkloppen van een 'doc-je' geworpen, maar dat is al snel -ff spieken- intussen (tussen alle ziekteperikelen door) 16 kantjes geworden.....en dát kan je de mensen niet aandoen.
Dus hoe ik zoiets terug moet brengen naar ca 1/2 - 1 kantje, vereist een hoop beleid....
Maar hoezeer het mij vroeger tegen de borst had gestuit ben ik het eens met Theo's ponatie.
En wel omdat het doel van een schip is, lading (in welke soort ook) van plaats A naar plaatsen van het verdere alfabet te brengen, en dát is dan ook het doel én het vak van de nautici. Dat brengt een hoop aandacht en werk met zich mee, wat weer de dekdienst benodigd, en die zijn dus ondersteuning tbv de taak van de nautici.
Omdat er onderweg een noodzaak is dat de mens moet eten, slapen en drinken is er de noodzaak voor de civiele dienst. Eveneens: ondersteuning van 'het doel'.
Ware het schip uitgerust met zeilen, was dit dan ook "de bemanning", zoals vele eeuwen het geval was.
De techniek -en dus de technici- kwamen later. Omdat 'de techniek' een andere specialistische kennis vereist, werd 'de techniek' en aparte tak van dienst. Echter niet om een schip van A naar B te varen, met touwen, luiken of wat dat ook om te gaan, en niet om de groep van voeding te voorzien....
Deze nieuwe dienst maakte de rest alleen maar mogelijk: zij zorgden voor voortstuwing en kracht op het roer, zij zorgden voor met een knoppie werkende lieren, zij zorgden voor stroom voor de (electrische) kookplaat/oven, ze zorgden zelfs voor 'stromend water'. Kortom: een facilitair bedrijf, die mogelijkheden maakt tót ...
Dat geeft -zoals Theo al aangaf- een héél ander soort schip, en dus ook zeeman.
Wij technici weten dat ook wel: hoeveel collegae ruilden het varen niet in voor een walbaan in het jaar waarin ze 27 werden ? Ze hadden alleen op nuttige en aangename wijze de militaire dienstplicht ontlopen.
Dát, samen met het gegeven dat de nautici meer solistisch aan de genoemde carriere werken, en de andere diensten het toch méér (moeten) hebben van 'de groep', geeft idd een andere insteek, en dus een andere mentaliteit.
En dat maakt het stoppen met varen, en een carriere aan de wal, voor alle diensten gemakkelijker dan voor de groep nautici.
En tot nog toe lees ik redenen voor dat stoppen, die ik ook niet had kunnen bedenken.....
Maar de meeste beschreven redenen herken ik meteen !
Dat komt omdat het een topic is, wat ons allen enorm aanspreekt, denk ik.....
Omdat we er allemaal op eoa wijze mee te maken hebben gehad/hebben/gaan krijgen....
Ook ik heb me enthousiast op het inkloppen van een 'doc-je' geworpen, maar dat is al snel -ff spieken- intussen (tussen alle ziekteperikelen door) 16 kantjes geworden.....en dát kan je de mensen niet aandoen.
Dus hoe ik zoiets terug moet brengen naar ca 1/2 - 1 kantje, vereist een hoop beleid....
Maar hoezeer het mij vroeger tegen de borst had gestuit ben ik het eens met Theo's ponatie.
En wel omdat het doel van een schip is, lading (in welke soort ook) van plaats A naar plaatsen van het verdere alfabet te brengen, en dát is dan ook het doel én het vak van de nautici. Dat brengt een hoop aandacht en werk met zich mee, wat weer de dekdienst benodigd, en die zijn dus ondersteuning tbv de taak van de nautici.
Omdat er onderweg een noodzaak is dat de mens moet eten, slapen en drinken is er de noodzaak voor de civiele dienst. Eveneens: ondersteuning van 'het doel'.
Ware het schip uitgerust met zeilen, was dit dan ook "de bemanning", zoals vele eeuwen het geval was.
De techniek -en dus de technici- kwamen later. Omdat 'de techniek' een andere specialistische kennis vereist, werd 'de techniek' en aparte tak van dienst. Echter niet om een schip van A naar B te varen, met touwen, luiken of wat dat ook om te gaan, en niet om de groep van voeding te voorzien....
Deze nieuwe dienst maakte de rest alleen maar mogelijk: zij zorgden voor voortstuwing en kracht op het roer, zij zorgden voor met een knoppie werkende lieren, zij zorgden voor stroom voor de (electrische) kookplaat/oven, ze zorgden zelfs voor 'stromend water'. Kortom: een facilitair bedrijf, die mogelijkheden maakt tót ...
Dat geeft -zoals Theo al aangaf- een héél ander soort schip, en dus ook zeeman.
Wij technici weten dat ook wel: hoeveel collegae ruilden het varen niet in voor een walbaan in het jaar waarin ze 27 werden ? Ze hadden alleen op nuttige en aangename wijze de militaire dienstplicht ontlopen.
Dát, samen met het gegeven dat de nautici meer solistisch aan de genoemde carriere werken, en de andere diensten het toch méér (moeten) hebben van 'de groep', geeft idd een andere insteek, en dus een andere mentaliteit.
En dat maakt het stoppen met varen, en een carriere aan de wal, voor alle diensten gemakkelijker dan voor de groep nautici.
En tot nog toe lees ik redenen voor dat stoppen, die ik ook niet had kunnen bedenken.....
Maar de meeste beschreven redenen herken ik meteen !
Oost, west...ook best
Re: Overgang (naar een walbaan)
Dan maak je er toch een vervolgverhaal van, Jan?16 kantjes geworden.....en dát kan je de mensen niet aandoen
Dat houdt de spanning erin.
Re: Overgang (naar een walbaan)
Halo allemaal, Ik heb nog één aspect vergeten in mijn berichtje. Ik heb een hele fijne vrouw en een goede moeder voor de kinderen getrouwd. Als die me niet gesteund had dan was het vast niet zo verlopen. En inderdaad Jos ik ben nog goed terecht gekomen. Ik ben zelfs nog 11/2 maand runner(kapitein) geweest op de Japanse Tojo Maru. Ik sliep zelfs op de brug. Wat een weelde. Groet Jaap5
Re: Overgang (naar een walbaan)
Niet om het een of ander, maar wat mij opvalt is dat in dit topic vooral van die ouwe knarren reageren.
En hoewel hier soms prachtige verhalen tussen staan is een en ander wel een beetje gedateerd.
( Vooral die van eind jaren zestig en vanuit Santos een kaart sturen dat meneer in kwestie niet meer op de walbaan verschijnt vond ik prachtig. )
Groet, Martijn.
En hoewel hier soms prachtige verhalen tussen staan is een en ander wel een beetje gedateerd.
( Vooral die van eind jaren zestig en vanuit Santos een kaart sturen dat meneer in kwestie niet meer op de walbaan verschijnt vond ik prachtig. )
Groet, Martijn.
Re: Overgang (naar een walbaan)
De jonkies durven de motivering voor de overgang naar een walbaan nog niet aan Kombuispraat toe te vertrouwen Martijn, de ouwetjes hebben geen last meer van die gêne; daarom zijn de verhalen gedateerd....
René
René
Ik leit m'n tong hier altoid foin ofskrape
Re: Overgang (naar een walbaan)
Of de jonkies hier op het forum varen nog gewoon of die gaan er over 20 jaar pas over mijmeren.De jonkies durven de motivering voor de overgang naar een walbaan nog niet aan Kombuispraat toe te vertrouwen Martijn,
Grt
Henk
- Harry G. Hogeboom
- Berichten: 14378
- Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
- Locatie: Canada
Re: Overgang (naar een walbaan)
Als mijn persoonlijke ervaring daarmee ook maar "iets" weg heeft van de gemiddelde ervaring van iemand die na het varen aan de wal gaat in mijn tijd!, DAN interesseert je die " ouwe varensverhalen" geen ene moer ...pak weg zo tussen je 30e en je 55e............ik was ook veeel te druk met "andere zaken EN werkte veel met personen die daar toch nagenoeg niks van snapten" als je wat ouder bent geworden en je kijkt terug " on them good 'ol days" en je realiseert je dat dit TOCH wel een gouden tijd was! ( en ik denk zelf - wat ik er van heb gezien tot voor kort- dat de ervaringen van de huidige generatie zeevarenden nagenoeg GEEN vergelijk is met " vroegaah")of die gaan er over 20 jaar pas over mijmeren.
DAN komen die oude tijden weer boven drijven en hoepla tralala daar is Kombuispraat!
Als er over 20 jaar nog wordt gemijmerd, dan denk ik toch dat de inhoud behoorlijk "sterieler" is geworden
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"
"Don't sweat the small stuff"