KNSM
-
- Berichten: 79
- Lid geworden op: 20 mei 2012 19:59
Re: KNSM
Ook de Hercules heeft enkele jaren in charter gevaren voor de SMS, een veerpont achtige dienst tussen Amsterdam en Paramaribo. Ik heb 4 van die reizen gemaakt. In Nederland afgedankte auto's, vrachtwagens en bussen, uien, bruine bonen, aardappels en plakplak (lijm voor bruynzeel)) heen. Rijst, houten palen, aluminium en palmolie terug. De rijst werd in bulk met de ms Corantijn aangevoerd vanuit Nickerie en in Paramaribo over geladen. De Corantijn was een eigen schip van de SMS. De Hercules was kennelijk te groot om Nickerie te bereiken. Een aantal jaren later heb ik op de Stentor ook die reizen gemaakt. Met de Stentor konden we Nickerie wel bereiken maar moesten een stuk achteruit varen op de Nickerie rivier om weer weg te komen.
-
- Berichten: 60
- Lid geworden op: 29 dec 2010 10:30
Re: KNSM
Jos,
Dank voor het publiceren van dit mooi gelijnde jacht.
Voor diegenen, die ooit bloot stonden hebben aan het verschijnsel “tankeritus”( nevenverschijnsel van kanaalkoorts) kan mogelijk een nadere toelichting over deze afbeelding geen kwaad.
We zien hier het dek van de Chiron volstaan met tankcontainertjes, gevuld met een zeer duurzaam vocht.
Ieder zichzelf respecterende Kroonvlag bootwerker uit Paramaribo keek er naar uit om een dergelijke lading aan boord te nemen en assistentie te verlenen bij het zeevast zetten. De containers werden geladen aan een steigertje te Belwaarde en waren tot de nok toe gevuld met 100% rum , een product uit suikerriet.
. Als laatste act voor vertrek naar zee verscheen er een Bakra (NL er van raffinaderij Marienburg) aan boord om de veiligheden op deze drukvaten af te stellen. Hierbij kwamen de nodige hoeveelheden van dit geestrijke vocht vrij, wat naarstig opgevangen werd door de bootwerkers. Op dat moment werd ons bemanning duidelijk, het doel van de door hen meegenomen half afgevulde melkflessen!
Vlak voor het zeeklaar maken verdwenen de bootwerkers dan in kennelijke staat richting Paramaribo.
Begin jaren zeventig had de Polar rumfabriek in Flensburg Dld een contract lopen met de suikerriet-raffinaderij op Mariënburg.
Heb mij door een stuurman laten vertellen, dat dergelijke lading in dezelfde gevarenklasse viel als van hoog-octaan vliegtuigbenzine en aldus aan dek gestuwd werd.
Op de thuisreis is de constructie van genoemde containers nog weleens bestudeerd. Er was goed over nagedacht! Flensnaden en bouten waren vastgelast, het was onmogelijk om leidingwerk t.h.v. flenzen te slacken en zodoende wat van dit edele vocht te drainen voor het goede doel.
Nee, dan kon je beter sherry vanuit wegtankers op de wal in Cadiz laden!
Maar, da’s weer een ander verhaal.
Met vriendelijke groet,
Henk Brandjes
Dank voor het publiceren van dit mooi gelijnde jacht.
Voor diegenen, die ooit bloot stonden hebben aan het verschijnsel “tankeritus”( nevenverschijnsel van kanaalkoorts) kan mogelijk een nadere toelichting over deze afbeelding geen kwaad.
We zien hier het dek van de Chiron volstaan met tankcontainertjes, gevuld met een zeer duurzaam vocht.
Ieder zichzelf respecterende Kroonvlag bootwerker uit Paramaribo keek er naar uit om een dergelijke lading aan boord te nemen en assistentie te verlenen bij het zeevast zetten. De containers werden geladen aan een steigertje te Belwaarde en waren tot de nok toe gevuld met 100% rum , een product uit suikerriet.
. Als laatste act voor vertrek naar zee verscheen er een Bakra (NL er van raffinaderij Marienburg) aan boord om de veiligheden op deze drukvaten af te stellen. Hierbij kwamen de nodige hoeveelheden van dit geestrijke vocht vrij, wat naarstig opgevangen werd door de bootwerkers. Op dat moment werd ons bemanning duidelijk, het doel van de door hen meegenomen half afgevulde melkflessen!
Vlak voor het zeeklaar maken verdwenen de bootwerkers dan in kennelijke staat richting Paramaribo.
Begin jaren zeventig had de Polar rumfabriek in Flensburg Dld een contract lopen met de suikerriet-raffinaderij op Mariënburg.
Heb mij door een stuurman laten vertellen, dat dergelijke lading in dezelfde gevarenklasse viel als van hoog-octaan vliegtuigbenzine en aldus aan dek gestuwd werd.
Op de thuisreis is de constructie van genoemde containers nog weleens bestudeerd. Er was goed over nagedacht! Flensnaden en bouten waren vastgelast, het was onmogelijk om leidingwerk t.h.v. flenzen te slacken en zodoende wat van dit edele vocht te drainen voor het goede doel.
Nee, dan kon je beter sherry vanuit wegtankers op de wal in Cadiz laden!
Maar, da’s weer een ander verhaal.
Met vriendelijke groet,
Henk Brandjes