Toen geluk nog heel gewoon was

Hier kan iedereen alles plaatsen over zaken die actueel en interessant zijn, maar niets met scheepvaart te maken hebben.
Gebruikersavatar
Allen
Berichten: 4848
Lid geworden op: 26 feb 2010 12:24

Re: Toen geluk nog heel gewoon was

Bericht door Allen »

Nu we het het toch over de bladen van vroeger hebben en @Jan de namen van Rosie en Candy noemde een vraag:
Vroeger had je een blad waar foto's van dames in badpak/bikini etc. stonden.
Dat was toentertijd heel wat. :-D
Het was een blad voor ouderen en werd in mijn beleving van onder de toonbank verkocht. :shock: :mrgreen:
Kan niet op de naam van dat blad komen.
Wie weet de naam? :?: :?:
Grtn @Allen

Gebruikersavatar
leo-shof
Berichten: 2906
Lid geworden op: 23 dec 2006 21:05
Locatie: 0174

Re: Toen geluk nog heel gewoon was

Bericht door leo-shof »

De LACH misschien
lach_10011930.jpg
lach_10011930.jpg (373.6 KiB) 6256 keer bekeken
:lol:
Het slechtste wiel van de wagen kraakt het meest . :roll:

LEO
Gebruikersavatar
Breeze
Berichten: 943
Lid geworden op: 30 jan 2017 20:43
Locatie: Nw. Lekkerland

Re: Toen geluk nog heel gewoon was

Bericht door Breeze »

De LachendePiccolo.

Adri
Gebruikersavatar
Allen
Berichten: 4848
Lid geworden op: 26 feb 2010 12:24

Re: Toen geluk nog heel gewoon was

Bericht door Allen »

Leo DE LACH, dat was um. :wink: :)
Grtn @Allen
Gebruikersavatar
leo-shof
Berichten: 2906
Lid geworden op: 23 dec 2006 21:05
Locatie: 0174

Re: Toen geluk nog heel gewoon was

Bericht door leo-shof »

Dat was ook wel een heel smerig blad ! :lol: :lol: :lol:
Het slechtste wiel van de wagen kraakt het meest . :roll:

LEO
Gebruikersavatar
peelander
Berichten: 2412
Lid geworden op: 25 nov 2009 14:43

Re: Toen geluk nog heel gewoon was

Bericht door peelander »

Bedankt Leo voor het noemen van "de Lach". Hoef ik dat tenminste niet meer te noemen en zal ik niet de geschiedenis in gaan als een "ouwe viespeuk" :lol: :lol: :lol: :lol: .
groeten
Jan van der Pluijm
Geep
Berichten: 865
Lid geworden op: 07 apr 2012 18:49

Re: Toen geluk nog heel gewoon was

Bericht door Geep »

G,v,daroo, krijg je ficituh, med een sdel kinderen oeh is hed mochugeleik.
Com dod te omdekkign daft hed duig po mijn kamer is verzeijld…………………

Was volkomen sprakeloos, ik weet zeker dat ik als snotter, ’n flinke razzeboet was, maar zo-erg??
Lag zelfs een tijdje op Apegepen!

Bovenstaand verminkt verslag is het resultaat van ’n zielige en ontredderde PC
Na een bezoek van een vroegere oude (lagere schoolvriend) met zijn gade en verschillende soorten volgens ons, tot aan het 3e nageslacht, wat een horrorstel…. vooral het kleinere nageslacht!
Zonder een vorm van discipline! Gespuis: wat wij zelf niet wilden! Helaas de klok ging maar door
Heb je geen last van eigen kinderen, krijg je het wel toegeworpen; ach…ja! Het zijn maar kinderen.
Mijn repliek, op z’n plat Mokums dat konden wij vroeger, onder Juf Korthals en thuis niet flikken.
Leuk dat je er was, tot ziens, we spreken elkaar nog wel! Zo rond 2050……doei……

De vernieuwde uitgave van Tompoes & Ollie B. Bommel, + de antieke; Fam. Doorzon, Guust Flater, en Asterix & Obelix lagen als nieuwe vloerbedekking, verspreid over de vloer.
Mijn zelf ontworpen Pc, meubel, met foto/film & geluid plus videomontage-apparatuur, in z’n geheel ontregeld en stroomloos… Leve de vrije opvoeding. Kl………, en de rest van de pest
Wees er van overtuigt dat Geepin en Geep echt niet kronkelde van plezier en blijdschap.
Vandaar mijn lange afwezigheid, ook geestelijk!
Voor mijn gevoel zeker 4 / 5 weken bezig geweest.
Kom weer voorzichtig op gang.
Vrgr.Geep
Mart Hoogedoorn
Berichten: 3818
Lid geworden op: 11 mei 2005 06:59
Locatie: Brasil

Re: Toen geluk nog heel gewoon was

Bericht door Mart Hoogedoorn »

Het voordeel van een warm land;We houden het hele zootje ''ongeregeld'' buiten in de tuin of in de barbeque ruimte :-D
''Recht zo ie gaat''Mart.....Een beetje zigzaggen mag ook
Geep
Berichten: 865
Lid geworden op: 07 apr 2012 18:49

Re: Toen geluk nog heel gewoon was

Bericht door Geep »

Wie is Geep? 1e document
Dames & Heren, mede opstappers; nu onze Eerste Man, Jos Komen voor ‘n lange reis, heeft aangemonsterd bij een verre Maatschappij. Vraag ik geen oordeel, nog begrip! Mijzelf schuldig voelen, over div. oorzaken. Ja, ik ben schuldig. 100 %. Als (ex) zeevarende kunnen we tegen ’n stootje, uitgezonderd de verhalen;
van Popaye the Sailorman, Kapitein Walrus & Kapitein Rob, die zijn bezijden de werkelijkheid.
In ieder geval, wij zijn weer afgemeerd, onze dank voor uw steun, uw wensen.
Soms is het onmogelijke, wel mogelijk. Open en bloot. Vooral van bloot houd ik, zie je geen rang en stand!

Voor ik losbarst, als eerste bied ik mijn excuses aan! Door het gewroet van mij NU op kombuispraat.
Stuit ik nu voor het eerst op de afd. diepe en oude archieven van persoonlijke berichten, zie dat U vele jaren verwoed aan de gang bent geweest, mij te benaderen, ik heb U openlijk bekend, dat ik ’n sukkel ben, laten we het daar maar op houden! Nu nog reageren??? Lijkt mij zinloos, U kent mij nu.. ik mezelf ook!
-0-0-0-0-0-0-0-
Als je jaren nog jong zijn, ben je afhankelijk van familie, volwassenen, opvoeders, en je wijze ouders!!
1937/1938/1939, ergens in die tijd verhuizen wij van mijn geboorteplaats; Enkhuizen, naar Amsterdam, Oost!
Menadostraat. Daar overlijd mijn oudste broer, Mijn moeder wil daar niet verder wonen, we vertrekken naar de binnenstad van Amsterdam, daar begon mijn leven, werd hoofdzakelijk, gevormd door haat!
Mijn gevoelens vanuit die tijd, nu 80 jaar later, spelen die nog steeds een rol!
Vreemd, ik moest wel altijd m’n grote smoel houden. Was wel goed genoeg de opdrachten uitvoeren, Clandestiene sigaretten, flessie jenever, pruimtabak (’n keesie, bestaat dat nog?) en Akkertjes, de voorlopers van APCtjes, ergens op halen. Net als die slappe dingen, die in grachten rond dreven! Ik mocht er nooit met anderen, over praten. Vooral in onze buurt! Nou! Dan schrijf ik er toch over. Ben geen kletsmajoor, wel ’n schrijfmajoor! ‘t Koekje, een snoepje o.i.d. na de boodschappen, als beloning! Was er nooit.
Niet vóór de opdrachten, noch ná de opdrachten! ’t Gevolg.., stiekem zijn, stiekem worden, zinken dubbeltjes; kwartjes…. jatten! Trouwens, er was niet veel te koop. Te duur… Heb mijzelf, ‘n lange tijd buiten roedel de gezet, niet alleen op kombuispraat. Toen al, als kind.
Hoe u straks verder over mij oordeelt, is uw zaak, ik kan janken om onze huisdieren, in hun laatste dagen, hier thuis, in hun mand of op onze schoot! Mensen met hersens, mijn hersen van het zelfde gehalte, ’t zelfde type, die blubberende roze-grijze klote zooi die ik ooit kreeg van mijn ouders? Bekenden die mij voorschreven, hoe ik moest leven, moest handelen, in de keuken, hoe ik moest, eh….? Mijn verantwoording nemen, in de loop de jaren, zich gaan bemoeien met…beetje lacherig….’t wordt, nou weleens tijd, dat je, ’n vrien…Zo?…..je maakt je zorgen, over m’n welzijn, dat ik nog vrij rond loop…..beetje jaloers?...op mijn vrijheid……M’n prakkie koken, en als ’t moet, m’n eigen brood bakken, m’n was en sokken kan ik zelf verzorgen! Weet hoe ik men bed, moet opmaken, zelfs schoenen poetsen. Over die griebele behulpzame, mensen, daar stap ik overheen. Voorgoed! Scheeps en hutmaten, die zijn er, reizen lang & Vrienden die kies je! Familie, zijn er, die zooi heb je!
Scheepsmaten...daar moet je zuinig op zijn, vooral als je niet kan zwemmen, ik bedoel het echte zwemmen! Zwemmen in dat kletsnatte water! Dat andere, is zwammen! Nieuwsgierig, de maat nemen als je onder de douche staat. De lengtemaat N-Z berekenen In bepaalde gevallen ook Z-N Vooral als je lang vrijgezel blijft! Zoals ik! Dan worden ook je familieleden, listige aasgieren. Hebben wel de pest aan je, zolang je vrijgezel blijft, is het toch wel prettig! Heb vriendelijk, Abraham, op m’n 50ste de hand geschud.
’n Paar jaar later, wel toevallig, onder toezicht, van deegrollen, wasmachines, koffie en hond en ’n je weet wel kater, (was ik  zelf ook) en un koppie soep, gebakken piepers, ben ik toch maar door m’n knieën gezakt. Wat dan - effies later- boven, de 3 onderste traptreden, gebeurt? Is toch ook onze zaak? Getrouwd of niet!
M’n verjaardag, is gelijk m’n trouwdag, die kan ik dan nooit meer vergeten, zo ja, sta ik gelijk op straat, is mijn trouwring, oud metaal!

Jos heeft mij, direct zijn volle vertrouwen 100% gegund, zonder dat U wist, wat de werkelijke reden was toch schoof u allen geruisloos mee! Waardeer ik hoog!! Jos weet mijn gehele achtergrond, mijn haat, en vooral ook mijn starre Westfriese kop! Ik voel me gelukkig dat ik al die vrijgezellen levensjaren, mijn eigen boontjes (ook van eigen grond) heb kunnen telen, heb kunnen doppen; nog zelf opgepeuzeld hebt!
Jos heeft mijn totale verhaal; de geschiedenis wat mijn directe familie betreft, op zijn lange reis goed ingepakt. Heeft m’n leven, met geen, een komma, of punt, noch met vraagtekens…..bloot gegeven. Totdat ik ‘t zelf beslis!

Zo trots als een mantelbaviaan, ík; uitverkoren was, mee mocht helpen aan de laatste wens, op het ms ,,Zaandam’’. Ging mijn gade toch voor…Waardering, ‘n vertrouwensbreuk. Sloot, nu alles radicaal af. van ver voor mijn tijd, kwamen bij haar, oude wonden los, gelijkwaardige overeenkomstige feiten te voorschijn.
Verdrietig over de nieuwe situatie, schakelde ik van het een naar ‘t ander.
Hr. Komen, heeft mij nooit ergens over aangevallen! Is, respectvol / groot vertrouwen. Ik beschik over ’n foto, waarop ik, samen met de 3 hoofdrolspeler op staat. Goed bevonden op mijn eerste reis, als opstapper met het m.s. Zaandam, waar ik mijn debuut maakte! Geen een, van meevarende K.B’ers heeft mij toen recht gezet over mijn anonieme houding. Ik heb wel toestemming gevraag, die foto te mogen gebruiken! Helaas ook dat, is niet doorgegaan! Die foto staat nu wel op mijn bureau. Ter ere van een Mens! Ik weet waarom. Naast die van mijn echtgenote, en al mijn, en onze honden, zelfs ’t grijze teefje ,,Chun’’, is niet vergeten, ras-loze; ooit het 1e scheepshondje (verstekeling) van de 1e Noord - Holland, de ATA klasse na de 2e W.O. van Wijsmuller te
IJmuiden. Mijn beide ouders, wekken bij mij geen milde gevoelens op! Ik heb hen beide beschreven, door wat ‘n
crisis, bezetting, ‘n oorlog, in ‘n privé bestaan, teweeg kan brengen. Hoe dit type volwassene, egoïstisch in die
tijd, kinderen achter stellen, terwijl je juist, beginnende levens, bescherming moet bieden, moet geven, vooral
hun eigen kroost, in die tijd! De dertiger jaren. Crisis en oorlog! Dank je wel paps, en mams!.
Ik besef mij donders goed, dat je toch een deel van die opvoeding meekrijgt, die de rest van je leven gaat beslissen, gaat meespelen! Kinderen die niet nergens aan schuldig zijn, er wel, door volwassen er bij betrokken.
Van af de veertiger jaren tot nu toe, ik weet niet beter. ‘t ‘’Nageslacht’’ kan ons niets verwijten.
Enige die ons, ooit zullen missen, zal het Openbaar Vervoer zijn, de winkeliers in het winkelcentrum….!
Toen, na WO. I - Europa & Nederland. Volgende jaren. W.O. II – delen v/d Wereld met Europa & Nederland! ’t Werd erger, wereldwijd! Het belangrijkste feit in mijn leven is, dat mijn, verkeerde genen niet verder gaan.
Ik weet heel zeker wie, en wat ik ben! Geen driftkop, wel een stijfkop. ’n Hufter! Star! In de ogen van de oude dame, verstoorde ik de erfopvolging, die mij niet interesseerde, door het onderbreken, v/d 2 hoofdleidingen met
opgetrokken neus vies gezicht was ik, na mijn radicale knip/knip 100% sterilisatie,…. ,,bah’’ een ,,vuilak’’, ’n viezerik! Knip/knip heeft nergens, de vreugdevolle + momenten verstoord? Wel verbetert. Van knip/knip hebben, wij geen spijt, in onze ogen, waren wij te oude ouders, voor poepluiers / snotneusies, blokkendozen, en kleuterspeeltuintjes! Pollie, Teddie, Thomas, blinde Corrie, Peter, Rex, Rana, Barrie ,,Chun’’ El-Niño! Er scharrelde er hier en daar, ook, spinnende fulpen voetjes, tussen de honden door. 4 Rassereine Swietsersche Sennehundeli, waren duidelijk hoorbaar aanwezig, alleen bij onraad; Sennie, Fleur, Olga-Fleur & de huidige, Branca-Fleur. De gelukzalige spinners (turf-trappend in het zonnetje, op de vensterbank) Druul, Mimi, Citroen, Nelis, Spoeki en Jerrie. Als het waren; ,,onze’’ kinderen, we hebben met deze ‘’uitgebreide, gemengde combi-roedel’’ jaren lang gespeeld, gelachen & gehuild. Afscheid nemen, went niet!

Tussen mijn twee halfbroers, en mij waren twee aparte grenzen! Vind ik het nu wel van belang, ik de oorzaken van m’n anonimiteit vrij geef. Ik wil niet mee liften! Zoals, zwaan kleef aan. Als ’n artiesten-vlo! Als een fan! Via mijn straatvriendjes, en klasgenootjes, merk ik de verschillen, tussen hun ouders en mijn ouders, het gedrag onderling, met hun zusjes en broertjes!
Mede doordat mijn vader in de werkverschaffing was (werkloze, werden verplicht te werk gesteld, ongeacht, kennis of status) M’n vader had het geluk, in z’n eigen beroep te kunnen blijven werken.
Op de; door Duitsers in beslag genomen buiten-sleepboten, m’n jongste halfbroer ging mooi opgeruimd, gelukkig met hem mee. Hij was, negen jaar -1926 - eerder in het leven gekomen dan ik. Nu was het thuis, redelijk veilig en rustig. M’n oudste halfbroer Jan; -1924 - is kort voor het uitbreken van WO 2 overleden.
De oude Willem Barendsz, van BW. Omgedoopt als ,,Ganges’’ voor L. Smit & Co’s, is door de Duitsers, gevorderd, opnieuw in dienst gesteld, als BS ɪɪɪ, Bergungsschiffe 3; bij het Groene kruis.
Tegenpool van het Inter. Rode kruis! De BS ɪɪɪ, stand-by (fertig Bleiben) op station; Terschelling!
Onderweg naar boord, verdween m’n 2e half broer spoorloos.
Herinner mij de agitatie van mijn moeder, hoor haar, scheldpartijen nu nog, schreeuwen, kankeren, het ergste, mijn knutsel rommeltjes vernietigen. Sadistisch* afreageren, op mij, als mijn straf. Tegen mij kon zij op. Wij waren de enige thuis, zij had ooit, eens gezegd, wat er hier in huis gebeurt, daar wordt buiten de deur niet over gesproken! Ik was toen te bang om bij anderen, steun, hulp te zoeken. Zou mijn straf nog erger worden. Als je ouder wordt, kom je laat tot de ontdekking, dat er iets niet klopt! Waarom? Waarom kreeg ik voor alles op m’n donder? Van mijn school/straat-vriendjes hoorde ik nooit zo iets. Door ’t kleinste prutdingentje, vond dat mens, nieuwe ideeën uit. Ik reageerde, met spijbelen, (vooral als ook de verkeerde juf of meester, voor de klas stond), op straat zwerven, vluchten uit m’n omgeving. Vluchten van school. Voor zover je klasgenootjes je niet vergeten waren, hadden zij toch altijd, van Juf of Meester de extra boodschap mee, Geepie ,,weer naar school komen’’ Vliegenbos / Schellingwou, Durgerdam, Ransdorp. Amsterdam-noord, waren veilige gebieden. Het Centrum – en ‘t Vondelpark waren gevaarlijk; oom agent betrapte daar de meeste zwervende spijbelaars. Hulp vragen bij bekenden?? Aan oom agent? Wie was er eerlijk, wie werd er wel geloofd!. Probeer het maar, 7, 9 jr. oud. Ik had maar 1 hoofddoel. Overleven! Zo moest ik al vroeg zelfstandig, beslissingen nemen. In en na, WO2. Van de moffen had ik geen last, wel die zwarte Schalkhaar-smerissen. En van thuis! Oosterpark werd ‘n militair parkeerpark, ook de speeltuin in het park; werd op last door de bezetters gesloten, vanwege de div. kazernes in de buurt. Het veiligste plekje? Van Amsterdam, ‘’Westerpark’’ nabij de Westergasfabriek??, Haarlemmerweg! Ook een goeie veilige plek, de fietsenkelder onder de Amsterdamse Bank, hoek Amstelstraat/ Rembrandt-plein. Met een bezempie, in je handen was je het hullepie, van de schoonmakers! Als zwerf-straatjongen wordt je gewiekst, je leert zwendelen! Eten jatten, vechten was gevaarlijk, aandacht trekken, heel gevaarlijk, in de ene straat de smerissen, in de andere straat om de hoek de moffrikanen! Het ergste, je wordt zelfs wantrouwig!
Tegen iedereen. Als schoffie had ik 3 oorlogen, de echte, die van de moffen, de tweede, buiten op straat!
De derde thuis! Thuis vol met frustraties. Mijn schrijfsels behelzen ook mijn directe familieleden.
Met achtergronden, ontplooiing van m’n onhebbelijkheid, ergens jaloers op zijn? Ja;……Op m’n vriendjes! Die hadden, op Zaterdagmiddag, wel vrij. Geen school! Vrij? Elke week. Ik leerde ook !… zwijgen!
’t Sadistische Paviljoen 86, ‘n privé dependance, van het beruchte Paviljoen 3 ( zoek het maar op, op Google) Ex- Amsterdammers onder U, weten gelijk waar ik het over hebt!
Zwanenburgwal 86 - centrum, toen bijna, in het hart van de stad Amsterdam. Mij beter bekend als Mokum! Wij zelf woonden op de 3e etage. Drie trappen lager. Begane grond, op de hoek, bij de brug had buurman en buurvrouw Duinker; hun kruidenierszaak, ,,Klein, maar Fijn’’ Iets verderop, niet zo ver bij ons vandaan!

In de Halve Maansteeg, naast de artiesten-ingang van ’t door de Duitsers gesloten, Franse theater Salvatori, op de Amstel. (toen tijdelijk, de nood personeel-fietsenstalling, met opslag/berg ruimte v/d Amsterdamse Bank)
Als directe buur; de kruideniersketen ,,De Sperwer’’ Achter de toonbank een keurige statige vriendelijke dame; De Barones! Gekleed, in zwartzijde sitsjurk. Zij voelde zich ook verantwoordelijk voor haar concurrente, ‘n oudere buurvrouw, Oma Muiermann, weduwe met ‘n mini kruidenierswinkeltje, nachtwinkeltje, was ook ’n mini filiaaltje van ,,Albert Heijntje’’ DE ,,opoe’’ van het Rembrandts-plein, de penoze; je blijft met je, ruige fikke, van opoe af, gesnope..?? Diegene die zich vergiste, kon beter direct vrijwillig, naar Zorgvlied gaan.

Achter het WaterloopIein, In de Jodenbreestraat, naast Jamin, ‘n ,,Coöp.kruidenierswinkel’’ tegenover het inmiddels gesloten, Joodse -mangele- buurttheater,,,TipTop’’ Joodse moeders waren hier, voor de oorlog druk bezig, tijdens de voorstelling, als bijverdienste, - mangele - amandelen te pellen.
Schuin tegenover mijn school op de hoek Nieuwe Uilenburg/en nieuwe Batavierstraat ook een Spar-filiaal!
Ik kwam er 4 keer per dag langs, behalve zaterdag, in de ochtend maar 2 keer.
Zaterdagmorgen! De opdracht! Na school, als ik er was, direct thuiskomen, niet spelen onderweg, niet de markt op, je zorgt maar dat, je voor het middageten op tijd thuis bent! Zaterdagmiddag, direct na het brood-eten ,,Ga effie’s naar de winkel van - ome Willem! Willem Smit*)
Moest het niet in mijn hoofd halen, naar een van die concurrenten te gaan! Boodschappen halen…boodschappenlijstje mee, alles is al in de tas. Volgorde van uitvoering: Eerste bedrijf: Ruim ‘n kwartier lopen naar de 1e halte, Wertheim-park beginpunt van lijn 7. Als je pech had, waren die twee rot bruggen bij Hortus en Weesperstraat, gelijktijdig geopend! Kon je niet kiezen, welke brug! Met die pleures tram, van Hortus (A.dam. C) de volle rit helemaal uit, naar het Mercatorplein, (A.dam W) omdat je onder de 16 bent, mag je betaald staan. Via de Hoofdweg, lopend tot de Jan van Galenstraat, links af. Orteliusstraat, hoek; J. van Galenstraat (ook, A.dam W.)
Tweede bedrijf: Geen een bedrijf was het zelfde, de regie was volgens haar luim v/d dag!
Hele leuke aardige man, ome Willem, vriendelijk, hij hielp iedereen, kinderen, die zijn ook klanten!
Hij ging weer verder met onze boodschappen, als er niemand in de winkel was. En ik maar wachten….. Grappige, aardige man. Soms mocht ik wachten int kamertje achter de winkel. Totdat de tas met boodschappen eindelijk klaar was. Best ‘n hele aardige hartelijke man. Keek mijn jaszakken na, mijn broekzakken ook groeten, thuis aan je moeder. Geeneens ’n snoepje…koekje… Derde bedrijf: Nu kon ik ook, dat kelere end weer terug. Wel anders om. Nu zeulen met ‘n zware tas. Thuis kreeg ik op m’n flikker omdat ik zolang weg bleef ? Heb haar wel helder, heel duidelijk bekent gemaakt, als die ome Willem hier, ooit komt logeren/onderduiken! Vertelde waarom, kreeg alsnog m’n harde beloning. ,,Ja, ja… je.. liegt, je zult wel gespeeld hebben onderweg’’.
(’n ,,draai’’ om men kop toe.) weet nu nog niet, wat nou de oorzaak was dat ik ’n klerelijer werd. Ach laat maar. Zelfs m’n vader, liet ‘t toe, wat zij flikte. Ontbrak er nog aan, dat hij voor haar – de matteklopper o.i.d. als slag wapen / gereedschap - opzocht. ( die ervaring heeft Geepin; mijn echtgenote, wel; bij haar eigen ouders, thuis betreffende, haar jongere broertje..)

*) ,,ome’’ Willem Smit ? Om deze familierelatie, te moeten uitleggen, heb ik een rondje IJsselmeer nodig! Ver na de 2e WO, kwam ik er achter, wat de oorzaak waarom dat ik daar naar toe moest, m’n moeder had zich in het hoofd (???) gehaald; als zij (ik dus) bij ,,ome’’ Willem Smit haar boodschappen haalde, misschien wel eens wat extra’s kreeg! Die snikkel, gaf liever te weinig, dan teveel!
Als ik dorst had, tapte hij persoonlijk zelf, voor mij ’n kroes water.!

Morgen blijf je thuis…we gaan naar Jan? Je gaat mee! Mijn oudste halfbroer is kort voor de 2e WO. overleden. Toen. Staande van af ’n stoel, naar hem gezwaaid! Nooit meer gezien Wist van niets, ook niet, nadat wij verhuisd waren, naar het Centrum. We gingen naar Oost, langs Artis. Oosterpark, onder het spoor, richting Betondorp. In mijn geheugen, vaag dat we ergens door een park wandelde, met beelden, grote platte leien, waar letters in gemaakt waren, over ’n zooi grindpaden heen werd ergens iets gezocht. ,,Geepie; kom eens,.. hier ligt Jan…! Ik zag twee tegels? Twee trottoirtegels, naast elkaar, met letters. 2 Straattegels…voor Jan!
Moest ik daarvoor dat pokke’end lopen. Ik snapte het niet, begreep ’t niet. ‘t beeld wat ik nú nog voor ogen hebt.
Die dag, dicht bij Diemen, toen pas werd mij iets verteld.
Iets uitgelegd. Hij staat mij wel heel duidelijk bij, als een zorgelijke jongen, voor mij, voor zijn jongste broertje. Vele jaren hierna werd mij verweten, dat het mij allemaal koud liet. Tuurlijk, ik mocht nooit iets, iets willen weten? ,,Eh, denk erom ,,’t Gaat je niets aan! Heb je niks mee nodig’’ Iets vragen was niet mogelijk, ik kreeg 2; opties ,,Moet je niet bij mij zijn’’ Ik heb genoeg aan mezelf! Dat weet ik niet’’
Verhuizen. Weg uit Amsterdam! ‘t Nieuwe vooruitzicht! Kan je lekker naar zee, de pier, het strand, (ik en zand?)
Kan niets aan m’n vingers verdragen! Nu nog niet! Olie, vet, zand, zout, deeg kneden, lijm, verf en meer van dat geprut, is voor mij een ramp. Ten gunste van mijn 2e halfbroer, was verhuizen, goedkoper!. Nieuwe plannen komen op tafel! Hij mocht van BW. naar de visserijschool voor z’n papiertje! Doordat mijn 2e halfbroer twee á drie jaar daar naar school moest, kon hij op de fiets, welke fiets? Was de trein A.dam./IJm. vice versa, niet nodig, ik kon mijn leven omgooien, kreeg steeds meer de pest aan hem!
Dat ik jaren later zelf van het treinwerk-verkeer IJm. / A.dam, dagelijks jaren lang afhankelijk was, werd sarcastisch, grijns-lacherig gniffelend ontvangen. Ik ken mijn halfbroer privé thuis / persoonlijk, U..,niet!
’n Paar dagen voor de noodzakelijke verhuizing, naar IJmuiden! Vraagt mijn moeder, aan mij; ,,Ga je morgen mee, naar Jan’’ ? Ik was werkelijk verbluft, stom verbaast…., waarom? In al die jaren ben je nooit zelf meer die kant, op geweest, we mochten er ook nooit over praten……Nu effies, naar ’n paar straattegels? Kom nou….Op de Blauwbrug’ lijn 9 instappen, bij het Ajax-terrein uitstappen! Ik heb hem helaas, te kort meegemaakt. Mogelijk dat ik door mijn kleutertijd; het beeld van hem ,,pronkeriger-fraaier-groter’’, mooier gemaakt hebt, juist om dat hij mij, verhaaltjes voorleest en vertelde. Ook voor mij, tekeningen maakte, op mijn krijtbordje / tekenlei. Zich voor mij, zorgzaam inspande, ondanks zijn dodelijke ziekte. Dát wil ik mij herinneren…
Straategels zie je overal, nu nog, voor, achter, ook rechts naast ons huis.
Jan, probeerde mij te beschermen tegen het getreiterd, van zijn eigen jongere broer – de 2e halfbroer, 9 jr. ouder als ik, dat was een pestkop, en mogelijk jaloers. De baas over mij spelen! Hij kon mij aan!
Bekenden, vermoeden, dat de oorzaak van zijn pesten & treiteren, ’n uiting van jaloezie was! Hij was lang de jongste! Alles wat ik in elkaar knutselde, bootjes van hout, van klei e.d. liet hij uit zijn poten vallen!
Bouwplaten van zeilbootjes; schepen, oid, ook die, die ik zelf tekende, ach laat maar…
Kort na zijn verjaardag vertrek met de Noord-Holland, de wijde wereld in
*fiets. Die fiets had ik n.t.b. in Amsterdam zelf in elkaar gezet, na ’n verkeersongeluk met een tram en auto! Dan ben je plotseling wel goed. Mazzel dat mijn schoenmaat en kleding toen groter waren!
(ik kan het niet hebben, er niet aan denken, dat iemand anders, mijn pendek kecil, heeft aangehad!) had ik gelijk weggegooid! In werkelijkheid, was hij de derde zoon, uit ‘t eerste huwelijk! Ik werd in elkaar geprutst, in haar tweede huwelijk. Ik groeide op, in de meest onvriendelijke tijd, crisis-werkloos-armoede, armzalige uitzichtloze, eind 30er jaren! Gevolgd door WO2. Mijn ouders waren niet, zoals ouders moeten zijn, voor een jochie, in die tijd! Volgens mijn familie was ik een janker, ga ik niet tegen in! ’t Was echt zo!
Bekenden die, kunnen bij ons thuis, de binnenkanten niet zien, die ik wel voelde. Zo uitgekookt waren, zij wel de oudere. De tijd, de omgeving, v/d Jodenhoek daar waar dagelijks vervolging angsten verdriet heerste, werd ook ‘n deel van mijn leven, wat buiten de deur, nog meer, haat bij mij opwekte.
Mijn vader was voor de oorlog, begin 20er jaren; visserman, op de botters, in dienst bij zijn vader (opa Nanne) op de oude Zuiderzee. M’n vader, (lang vrijgezel, als ’n voorbeeld ?? ) hij was ook ‘n collega en vriend, van mijn moeders 1e echtgenoot, ’t wordt nu een zootje. Het heeft lang geduurd voor ik het snapte! Voor ik ‘t begreep! Mijn eigen ouders, zijn ook nog, 100% neef en nicht, niet volgens de bloedlijn, wel volgens de fam. Stamboom. Goed mondeling, uitleggen kan ik het niet, wel uittekenen, dan klopt het! Het, wordt nog gekker, volgens die hele familie-namenzooi & stambomen en de zijtakken-struikrovers bende, ben ik ook nog mijn eigen verre achterneef. Is toch ook niet normaal, of wel? Moeilijk te begrijpen, dat m’n beide grootmoeders, ook 100% m’n oudtantes zijn, houd ook in, dat mijn beide grootvaders, mijn oudooms zijn!
Vraag mij nu nog steeds af, op wie ik lijk, welke gelijke hersens ik heb meegekregen. Veel bijzonders is het niet. Ik geloof graag, dat er een heel bataljon, boeren & vissers, e.d. stevig achter de bossies, int gras, langs de ,,Vestinggracht’’ druk bezig zijn geweest. Met de feestelijke kermis, & harddraverijdagen! [ was iedereen vrij ]
Kan mij best voorstellen, met al dat gehannes, dat ik een *vreemde* geep; op het droge ben, toch niet normaal, als je van zo’n zootje ongeregeld, afkomstig ben? ‘n Heel enkele keer kom ik die verre achterneef, weleens tegen bij, ‘n herenmodezaak, in de paskamer!
Om dit nauwkeurig en helder te verwoorden, moet ik ’n rondje vrije tijd, op de Middellandse-Zee plannen!
M’n 2 halfbroers zijn en blijven mijn, halfbroers, m’n vader is wel echt m’n vader, in persoon, als individu!
Ik weet hoe hij was, heb hem meegemaakt. Ik beschouw hem maar als een hulpstuk, als ’n adapter!
Kilometers netten, en fuiken zijn nutteloos geworden, Zuiderzee voorgoed, afgesloten.
Silvian Poons, ,,Goocheme Sallie’’ ,, had een tophit met de Zuiderzee Ballade’’
Vissermannen werden slootgravers, of dijk/talud steenzetters. Veel palingvissers, werden overbodig!
Die kwamen, terecht in de ontwikkeling van de nieuwe polders, nog nat en klef v/d oude Zuiderzee bodem; in dienst van, boerenbedrijven, tuinders, groente / fruittelers. En/of Zaandam, Verkade, Hille en Albert Heijn.
‘t Zout voor de piepers, was de eerste tijd nog niet nodig. Kwam met de eerste oogst vanzelf mee.
1 van.. >> 2
Geep
Berichten: 865
Lid geworden op: 07 apr 2012 18:49

Re: Toen geluk nog heel gewoon was

Bericht door Geep »

2 van >> 2 Wie is Geep? 2e document
M’n vader bleef wel op de BS 3, de ex Ganges, die werd verplaatst naar station Terschelling, neemt daar ook zijn stiefzoon, onder z’n hoede. Na de 2e WO bij Van Diepen, via Goedkoop, stapt m’n vader later over naar Wijsmuller als bootsman, op de Noord Holland.
Mijn broer gaat mee, eerst als dekknecht, later als matroos o/g. Gelukkig, wat langere reizen! Voor mijn ‘n belevenis, ’n fikse opluchting! Ik groei op in dit gezin, waar drank, roken de boventoon spelen. Door deze situatie, werd ik ‘n stuk vreten. Ken mijzelf. Geloof me, ’t is zo…Werd gemeen, stiekem, zakgeld kreeg ik niet.
Wel bij de buurt-tante’s op de Groenburgwal, de Elite hoeren; we woonden, aan buitenrand van de echte walletjes. Vooral als ik de boodschappen mocht doen, voor geld heb ik eerbied, van wie het ook afkomt, uh, of ben ik nu corrupt? Eigenlijk, kreeg ik mijn zakcenten van thuis, als ‘n fooitje, langs ’n omweg, via blonde, tante Tilly, ook via haar buurvrouwen als ik de bestellingen, kon ophalen, bij ‘n klein gummieware-. 3e Winkeltje op de Amstel vanaf het Muntplein, t.o. het Hotel de l’Europe. Der sat er ook soween, apotheekie op ut Damrak flaknaast ut Victoriahotel, datwas un pokke ent loopeh, maareh, Poen is poen!

Vlak na de 2e WO, ben ik wegens mijn achterstallige gezondheid, anderhalf jaar lang in Zwitserland! Ik ben daar
heropgevoed; 2 werelden, bij mijn hartelijke Zwitserse pleegfamilie in ’n klein dorpje. ’n Huiselijke dominee’s familie. Zij kregen vat op mij! Deze 2e wereld, werd later mijn basis, voor een ander leven, ik luisterde…kon mijn ,,haat’’ mijn ,,stiekem’’ zijn, los laten! Bij deze fam. was het kerkelijke niet belangrijk, zij wilde wel dat ik een gezonde rasse reine ,,Gasse-bube’’ werd! (Zwitserse straatjongen) Wat mij lukte, ik ging daar ook naar school,
In die anderhalf jaar, is mijn karakter wel verandert, mijn westfriese / friese stijfkop niet, werd daar gehoorzaam, spijbelde niet, de kans was er niet, de Tamtam daar gaat sneller, dan in midden Afrika. Kreeg wel elke maand een rapport mee. Kreeg ook ,,säuberliches Vreunden’’ van school en straat mee, werd gehoorzaam!!!

Kom weer terug, in NL. bij mijn eigen familie thuis, nou ja! Ook dat, heb ik overleefd.
Heb veel vrijgegeven, hoe U over mij denkt, laat mij koud, heb toch al veel jassies, uitgetrokken. Mijn vader krijgt een heftig ongeluk op de NH, is voor de rest, van zijn leven toedeloe…. Door de werkloosheid / armoede, ’n uit geschakelde invalide vader, kon ik de ambachtsschool Timorplein voorgoed verlaten! Als kat en rat gaan mijn ouders verder, tot ik boven aan de trap met een groot keukenmes tegenover die ouwe stond. Ik was er klaar voor, vond het genoeg. Ik was er mee aan!.. De benedenbuurman, en mijn moeder geven ’n schreeuw, Geepie! Zie de angstschrik in z’n ogen, gaf hem een duw-schop, hij viel de trap af; ,,er uit, en er nooit meer in’’ Bij de ,,Nederland’’ was geen plaats, voor de KNSM, nog te jong. Werd wel ’n gewiekste fietsjongen. Toch ben je een gannef van het Waterlooplein. Hufter mag ook. Kon m’n fooien verhogen! Ik was ’n beleefde nette besteller. ’n, plat Amsterdamse fietsjongen, ’n smeerkees! Verhogen met foefjes, zo simpel als wat, niemand had nadeel. Tot ik een monsterboekje kon aanvragen! Hetzelfde met prijzige spullen uit verre havens! Zelfde foefjes gebruikte ik ook later, met de echte kwitanties aangeven, als bewijs bij de landsgrenzen, ook aan boord, voor de invoerrechten. Had altijd lagere invoerrechten, dan andere. Ik verklap het systeem niet, aan niemand. Nu nog niet, heb geleerd in WO 2, wat je bekend maakt, kan je niet meer hergebruiken, juist door de eenvoud! Nog geen 100 mtr, van mijn toenmalige werkgever, (omgeving Sarphatie-park - Albert Cuypmarkt) loop ik in de armen, van meneer v/d Vuurst, directeur van Bureau Wijsmuller. IJmuiden, die mij herkende, kreeg de uitnodiging, als koksmaat te mogen opstappen. Ons moeder maakt haast met de verhuizing. Mijn 2e half-broer zat al op de visserijschool. ( was in de kost, bij zijn toekomstige schoonfamilie? ’n Paar jaar later zou hij, als 2e stuur. aan boord v/d NH, komen! Voor mij definitief, einde sleepvaart. BW, had toen nog maar 2 buiten-boten, de NH, en de Cycloop. De Oceanen hebben te weinig water, om ons vuur te blussen! Voor ons beide; is die enorme ruimte, te klein! Als je opstapt, kan je ook weer afstappen. Voor zijn komst aan boord & voor zijn, en mijn eigen bestwil, deed ik eerbiedig een stappie achteruit. Een nieuwe keuze, geheel andere richting! Radicaal, zo min mogelijk thuis zijn.
Hij was goed pissig, dat ik afmonsterde, bij BW. Ik ken hem langer, van jongs-af aan! Al jaren.
Overstappen naar Smit, geeft alleen ruzie en herrie, zeg nou zelf, wie is er nou beter, Smit of Wijsmuller, de herrie zou groter zijn, als ik Doeksen, de eer zou geven, m’n broer zou uit elkaar knallen, met de voorgevel erbij.
+++ daar waar ik het meeste verdien….is mijn vaderland +++

Sept. 1961; Met de JvO, door straat Soenda, lees in de Scheepskrant iets over de Nld. sleepboot, ,,Noord- Holland’’. Mijn allereerste boot, ooit onder Kapitein Maarten de Koe. ’n Summier berichtje, over ’n grensoverschrijding! In de territoriale wateren van Tempo Doeloe,?? Soedah D’ari Indonesia…Verzend gelijk een telegram naar IJm.NL. Van de brug komt iemand naar, naar onze afdelingen, direct naar mij toe, of ik wilde volgen, naar de Kapiteinshut. De 1e stuurman vangt ons op! Sparks was met m’n telegram naar de brug gegaan! Van Kapitein Donderdahl, persoonlijk, krijg ik; het dringende verzoek, of ik het telegram wilde intrekken.
Hr Grader, en Meneer Nubé, Beide hoge vertegenwoordigers v/d civiele dienst, waren er ook bij aanwezig!
Of er werd inbeslagname toegepast, ‘t telegram in quarantaine, geplaatst! Zogenaamd was er ‘’radiostilte’’. Wegens de veiligheid v/d JvO, de Oranje voor de, overige SMN & RL vloot ter plaatse de veiligheid i/d Indische territoriale wateren, te waarborgen! (in feite waren we in de buurt, dicht onder de kust van Sumatra & Java) Aandacht weghouden, van overige schepen, met Nederlandse vlag! Hoofd - Klapperratten, geen nieuwe ideeën, aangeven. In Tandjong Priok was Orang Blanda of Orang Puti, niet meer welkom. Aduuuuh? Kampong Codja; Sekarang, Toetop! Thidaah; thidah…mekmek! Is, redelijk gecensureerd! De actie v/d Nederlandse sleepboot had absoluut niets met de coupe, te maken! Wel dat zij direct, bij ’n SOS - oproep –assistentie-, wilde verlenen. Die pelloppers daar, wisten geeneens hoe de zeewetten toegepast moest worden!
Indonesische molens werken nog trager, dan in NL. Af & Uitstellen van mijn telegram was voor ieder de veiligste optie! Ik gaf er gehoor aan, had er ook begrip voor. Mijn scheepstelegram bevatte alleen de vraag aan het thuisfront, over het lot van de andere, NH-opvarende, over m’n ex-maten, daar was niets van bekend! Mijn half-broer was binnen ’n seconde, die dagen de meest bekende kapitein, van NL.
Het marconisten-corps zou mij in alles, op elk moment direct op de hoogte brengen. Heeft ook plaats gevonden. Ik was wel erg nieuwsgierig, naar de, overige opvarende.
Uit de spaarzame berichten begreep ik dat ’n deel v/d N.H. bemanning, met een sloep, of rubberboot gedrost waren. Overige bemanningsleden zijn kort erna, ook vrijgelaten.
’n thuisreis, later met de JvO, met binnenlopen kwam de uitnodiging van BW. Bestemd, voor de beide familie’s thuis, om m’n halfbroer en zijn 1e stuurman te verwelkomen op Schiphol. Ook voor mij, via de SMN! Ik zelf, werd hierdoor vrij gesteld, van de bijwerkdagen op de JvO. Voor de lieve vrede ben ik met de fam. maar meegegaan. Heb op Schiphol wel het ontvangst gefilmd, maar 1 x keer terug gezien, is nu nog keurig op het spoeltje, ach, ik zie wel…Trok mij er geen klap van aan! Net als thuis, trok mij er ook geen klap van aan! Ook de N.O.S, was aanwezig. Ik nam de moed, verantwoording, over mijn eigen, leven - te beslissen.

Ik was vrank en vrij….Kon doen en laten wat ik wilde! Mijn familie, waren voorstanders van ‘n verkeerde levensstijl. M’n vader overleden, na een levenspatroon, die niet mijn keus was!
Onze moeder kwam langzaam aan, in die zelfde stroomversnelling. Mijn oudste, half broer Jan, was slachtoffer van sluipende ziektes, TBC of Kanker!
Tussen mijn twee halfbroers, en mij waren twee grenzen! NU nog steeds!
Vind ik het wel van belang, dat ik de hoofdoorzaken van mijn anonimiteit / schimmig gedrag / vrij geef. Ik wil niet mee liften! Op het succes van ’n ander, zo als ‘n zwaan, kleef aan. Als ‘n artiesten vlo, als ’n fan!

Vrijdag 21-07-1967, ’n jaar of 5 á 6 jaar later, vanuit mijn werk te, Amsterdam, {’n hartstikke, leuke baan, door heel Nederland & Duitsland, en ’n stukkie België, onder de wielen! } direct doorrijd naar de Oranjestraat, te IJmuiden (vlakbij de huidige ligplaats: m.s. Zaandam) de oude dame - onze moeder - daar ophalen. Zij was al wat eerder naar zijn verjaardagspartijtje gegaan! Aan het einde van die middag, was er nog wat visite, ook enkele oude bekenden van mij, ex-collega’s v/d sleepvaart! Zijn echtgenote (m’n schoonzus) geeft mij alvast een kop koffie, gaat terug naar de keuken. Ik vermoed voor ‘n gebakje?

Op dat moment zegt mijn halfbroer tegen mij; ,,Als ik jou nou zo…, zie zitten…Dan denk ik aan de civiele dienst, denk ik ook gelijk, aan homo’s…,flikkers en ruigpoten….en zo……
-- Ik heb m’n kop-koffie netjes op het salontafeltje gezet --
Zijn echtgenote, passeer ik in de gang/halletje, ben zonder ‘n woord, vertrokken. Breuk was nu echt voltooid.
Definitief! Voorgoed! In principe, heeft hij zo, ook zijn eigen kombuisbrigade, ook die v/d vloot, voor schut gezet! Ons moeder, kwam mij huilend achterna, of ik terug, wilde gaan. - Met hangende RUIG-pootje’s –
Nooit!
Het was genoeg! Op de BS 3 ; ex-Ganges, was hij ooit ook ‘n koksmaat!
Hoe zou het klinken; op de vloot ,,Kaptein, heeft lage dunk, van zijn kombuispersoneel…

Even voor de Kerst 1973, krijg ik per post, ’n boek, speciale Jubileumuitgave: 100 Jr. van de H.A.L ; via mijn halfbroer…. Brug naar de 7 Zeeën, brug ’n hint??

Woensdagmiddag. 9 – 1 – 1974 op mijn afd, werd ik door mijn huidige directeur, persoonlijk verzocht met spoed naar zijn kantoor wilde komen. Er was ‘n vriend/collega A.C. van mijn halfbroer aan de privé-lijn met de mededeling, dat mijn broer ernstig ziek, was geworden, aan de gevolgen hiervan was overleden.
Naar het leven, vol geschreven, scheepjournaal, zonder hoofdstukken……zonder slot….. zonder einde……

De tv serie;,,Oorlog en Vrede’’ *) van Tolstoi – werd op elke Dinsdagavond uitgezonden -, dl 9, het laatste deel, wat hij zag. Wij ook! Niet lang daarna, sluit er nog een leven af. ‘t Leven van Wim Sonneveld….
Mijn boekenkasten zijn gevuld met vele maritieme boeken, naar dat eerste en gelijk ook het laatste HAL-boek, hoef ik niet te zoeken! Ik weet dat het er is, en waar ‘t staat?
‘n, Naar het leven, beschreven, scheepvaartboek, zonder hoofdstukken…zonder einde…zonder emotie! 1974, de uitvaartleider kwam met een verzoek. Via Mevr. L. ‘n Goede huisvriendin van de familie wist vermoedelijk, hoe de vork in de steel zat, zij stelde mij voorzichtig op de hoogte dat het wenselijk was, ik, toch ondanks deze situatie, enige woorden in de aula, als blijk van dank, waardering, aan en naar de belangstellende, te uiten. Ik voelde mij hier zeer gênant bij, nu ’n dankwoord; te moeten uitspreken, terwijl wij als broers niet konden opschieten.
‘t Vreselijkste, moment voor mij (ik kon er echt niet, onder uit, mijn toenmalige directeur, ex 1e stuur. bij de SMN, dwong mij ook die kant op) ‘n dankwoord onder dwang te moeten uitspreken in de Aula. Die was vol, tjokvol, niet alleen familie, vrienden, ook genodigden, van binnenlandse en buitenlandse organisaties.
Mogelijk, was U ook in de Aula.? Vijf regeltjes, meer had ik niet voor hem nodig!
Dan klinkt direct na mijn slotwoord in de Aula; het Majestueuze slotkoor van de 9e Symfonie van Beethoven; ,, Alle Mensen worden broeder’’ * Heb mij zo goed als mogelijk was, neutraal gehouden…..

Komt voor onze moeder, in de koffiekamer, nog een tweede zeer heftige schok. Na het overlijden 1931* van haar 1e echtgenoot, blijft zij, als jong weduwe 26 jr. oud; achter met 2 jongentjes: hun zoontjes 7 & 5 jr oud. Jantje en Oenie.
Na het overlijden van hun eigen vader, bestonden zij alle niet meer, paria’s, die twee kleinkinderen, ook als neefjes, ook als familie! Ons moeder was als weduwe, al vroeg afhankelijk van de armenzorg! De eerste crisis jaren, 1929, waren voor haar al gauw voelbaar! Mijn (onze) moeder is hertrouwd, met het gevolg dat ik heftig plassend, 1935 de buitenwereld, binnen kwam. Was al vroeg ’n zeikerd! Vanaf het moment ik besefte, dat de wereld vol was met, papa’s, mama’s, ooms, tantes, oma’s en opa’s, nichten en neven! Tussen; buren en overige bekende, kan ik mij echt niet herinneren, ooit een direct familielid van mijn halfbroers, privé bij ons thuis hebt aan getroffen. Noch in Amsterdam, noch in IJmuiden! Noch ontmoet hebt in onze geboorteplaats, aan de Zuiderzee / IJsselmeer Voor mij waren het alle onbekenden, nu nog…100% geen familie!
In feite was ik dichtbij het vuur!. Het enige wat ik wel kan verklaren, zolang ik nog thuis was dat er een grote foto van haar 1e echtgenoot; Aaldert E. op zijn laatste ziekbed aan de wand hing, tot haar eigen overlijden!
Tijdens de uitvaart van haar 3e zoon*, mijn laatste halfbroer, wordt onze moeder plots geconfronteerd, in de koffiekamer, met heel veel ex-schoonfamilieleden, uit haar 1e huwelijk. Die haar allen, meer dan 40 jaar lang met de nek, hebben aankeken! Haar jarenlang, hebben doodgezwegen.
In mijn bestaan heb ik nergens van die familiekant ooit iets van, ooms, tantes, nichtjes of neefjes, zoals foto’s felicitatie, kerst of nieuwjaarskaarten, aan mijn halfbroers, hun beide volle neven verzonden, hiervan niets, kunnen ontdekken, nog voor het tijdperk, dat mijn halfbroer; hij wegens zijn huwelijk, half 50er jaren het ouderlijk huis, verliet. Zijn familiestam, is door hem zelf nooit, ter sprake geweest - zelfs de weduwe - haar eigen schoondochter, had haar geen hint of waarschuwing, gegeven. Is voor zijn eigen moeder gewoon, verzwegen.
Op dat moment, in die situatie…die korte tijd, in de koffiekamer, van het crematorium.
Zie ik het complete verwoeste, leven van mijn moeder. Alles!
Na haar overlijden, in het bejaarden tehuis, bij het leeg ruimen van haar appartement, is niets gevonden, niets te voorschijn, betreffend haar eerste huwelijk! Ik vond het niet nodig, iemand van die kant te benaderen.

Het volgende kan ook onthutsend zijn, de tijd en geschiedenis kan vervagen, ’n kras; ‘n knauw, nooit!
Mijn 2e half broer wilde niet luisteren naar zijn eigen lichaam, ondanks div. waarschuwingen, heeft Abraham, hem niet de hand kunnen schudden. Hij werd maar 48 jr. Wie niet horen wil, moet dan maar voelen….
Zoveel moeite, te moeten doen, voor ‘n te kort bestaan
Heeft wel zijn echtgenote, en z’n enige zoon, in de steek gelaten…..door zijn eigen gedrag
Jammer, hij had nog een pracht toekomst, hij was al jong commodore, van de vloot…..
Heeft ooit over mij, het veto uitgesproken, tegen onze moeder; ,,Je moet dat kelere kreng de deur uittrappen! Het wordt, niks met die gozer! Tja.., Heb hem meer dan 44 / 45 jr. overleefd!
Ik wilde niet meeslepen, aan zijn beting…

O ..vergeet nog wat! Mijn jeugd/school/straatjongens naam is Ferrie, wel eeuwen terug.
Op de Noord Holland, als koksmaat, werd het; ‘’Fred’’, dank zij mijn hutmaat, ,,snotverdee – snotverdaa’’, (z’n stopwoordje) M’n jongste Chef ooit….de ,dekjongen….,Leen Groen! ’n Pracht! Een Moordgozer! Ook op al mijn andere schepen, bleef het Fred. Tot nu toe.
Door Neptunus*), (Nelis Visser, functie runner), m’n beste (zee-opvoeder & Mentor ooit) werd het Geep.

In werkelijkheid Ferdinand. D. overige inlichtingen/uitleg wie meer wil, graag via ’n PB ! Maat sokken/schoenen, ‘t bouwjaar is ook bekend. Ondanks mijn schuilnaam, is door Jos, mij ’n mooi feit geschonken! ,,Vertrouwen’’ Van de geschiedenis van bovenstaand verslag / bekentenis heeft Jos, nergens, niets, geen letter, noch punt, zelfs geen vodje, vrij gegeven. Jos, ’n Man, ’n mens, ’n man met zo’n gave, ik zou het niet kunnen!
Het; langdurig incognito houden, van mijn privé brengt bij mij veel respect op voor de; persoon, Jos Komen!


Ter traditie, verdere gedachtenis / plezierige herinnering, aan mijn - doop - Zeevader ,,Papa Nelis’’ in de rol van Neptunus, vergeet ik echt niet m’n laatste, ,,Kapitein’’ Jos Komen, die mij direct onder de naam ,,Geep’’ aanmonsterde; zonder gemor, voor of achter de mast, ik blijf ,,Geep’’
Of ,,ouwe’’ Geep……..,mag ook,…… hé…. klinkt ook wel leuk!


Bhavnagar, Rangoon, Bombay en Aden, liggen alle op het noordelijk halfrond, boven de Evenaar! ???
Ik vertrouw, het niet! Als ik mijn reizen en monsterboekje, bestudeer klopt het niet, met de vaarroutes.?
Ik vermoed eerder dat de oome’s mij in levende lijve, schoon aan de haak wilden zien. Open en bloot, ik weet
zeker de belangrijke onderdelen, door hen goed gekeurd zijn, alleen de kleuren klopte niet: bruin-wit-bruin!
De Kapitein, doopte persoonlijk met ‘n bokkenpoot mijn ‘kleine’ mede reisgenoot, er werd daar stevig geraagd,
met gistende, stinkende troep uit de kerrieton, die kleine kreeg de naam! ,,Geepie’’
Heb men zwembroek gelijk maar over de muur gegooid

Het gaat met Geepin, met ups en downs redelijk goed. De viervoetige, helpt kwispelend mee.
Met Geepie; ben ik nog steeds tevreden!
Heren, heb nog maar een simpel woord voor u alle over. Bedankt!
Ook m’n waardering voor onze mede Zee-Schuimsters, Dames, meiden. Bedankt!

*) Dan klinkt in de Aula het Majestueuze slotkoor van de 9e Symfonie van Beethoven;
,, Alle Mensen worden broeder’’
,, Oorlog en Vrede’’ geschreven door Tolstoi, nu ook als Tv-film.
Beide, Meesterwerken, hebben een gezamenlijk overeenkomst.
De expansiedrift, de oorlogen, van Keizer Napoleon, richting Oost Europa.

Na mijn aanvraag, om te mogen aanmonsteren op Kombuispraat, ben je nieuwsgierig, wat je kan verwachten, welke verhalen je kan aantreffen, gaat wat rondscharrelen, snapt de structuur niet. Van mijn kant vond ik het al knap, dat ik het wachtwoord kon onthouden. Ook knap dat ik Kombuispraat terug kon vinden. Vond het nog knapper van mij zelf, dat ik zelfs een berichtje, durfde te plaatsen…Ja lach maar….dan komt van de hoogste ,, Chef du Maître du Cuisine, Monsieur, José Komèn et Pri’vé; met goede raad, ,,Geep schrijf gewoon…, voor je malle moer’s kont weg’’ Je leest hoe anderen gewoon het een ent ander in elkaar knutselen
Je gaat ook raakpunten, uit je vaartijd opzoeken, schepen, reizen, en je maten, voor zover ’t mogelijk is?
Vreemd, alle anekdotes, alle verhalen, belevenissen, de hoge hap, en ’t lage zootje…het is, of wij allen op de zelfde boot hebben gevaren!
o-o-o-o-o-o-o-o-o

,,Coöperatieve Kruidenierswinkel’’ De absolute hoofdschuldige, van mijn jarenlange chaotische epistels!
Ooit gevestigd in de Jodenbreestraat, de zuidzijde. Het gedeelte waar het ook Rembrandthuis, al eeuwen staat. Tussen de Zwanenburgwal (‘t sluisje) en Houtkopersdwarsstraat, in de Jodenhoek beter bekent als de Vissteeg.
Kort na de Februari-staking, woonden wij op de Zwanenburgwal. Voor de grote vakantie, was ik ‘n tijdje nog op de kleuterschool, in Nieuwe Uilenburgerstraat, daarna op Joodse lagere-school, aan het Waterlooplein, school is gesloopt voor ‘t huidige stadhuis van Amsterdam. Onze beneden buurman Jopie aÇatan, marktkoopman, bracht mij altijd naar die Joodse school, en naar huis, ook op Zondag, zaterdag was er sjabbes. Rustdag.
Op die Joodse school las onze juf, elke dag de strip, de avonturen van, Tompoes* voor. (1e uitgave 1940/41) * Aller, aller eerste stripverhaaltje Tom Poes, ontdekt het geheim v/d blauwe aarde; en ,,De Toover-wagen van Annemiebetje!’’ Staan nu nieuw, heruitgegeven 2009 – 2019 compleet op de plank. ’n Rij, meer dan 2 ½ meter ( de complete Blauwe Ollie B. Bommel reeks) + De Rode reeks! Bijna ’n meter, de aparte Tom Poes serie!
Op school werd het voorgelezen, nu mag ik ’t zelf doen! Geep, blijft lang kind!
De Joodse lagere-school, werd verboden voor christenen, ik werd overgeplaatst naar de Oudenschansschool. Buurman aÇatan, mocht de wijk niet meer verlaten, kon geen boodschappen, meer doen bij de ,,Coöp Kruidenierswinkel’’ Ik moest nu elke dag heen en terug naar school !! door de Nieuwe Uilenburgerstraat, op de heenweg, gaf ik het boodschappenlijstje af, vanuit school bracht ik het naar huis, was de tas te zwaar, zette ik de tas op de marktkraam. Later werden de joodse marktkooplieden, voor hun handel, binnen de hekken v/d speeltuin gedreven. De speeltuin ruimte, tussen de Mozes en Aaronkerk. En de Zwanenburgerstraat en Amstel.
Voor niet joden verboden! Als je zelf, al een stuk gajes bent, durf je ’n boel.
Ik gebruikte de (zeik / scheit & stront-schuilkelder), en klimrek-kooi als dekmantel. Als sluiproute.
De boodschappen bleef ik verzorgen! Van de chef v/d Coöp Kruidenierswinkel, als beloning kreeg ik een echt jongensboek! = Jongens stichten een Club = ,,De regenboogclub’’ In het verhaal werd een boek aangehaald, waarin elke dag of elke keer iets werd ingeschreven. Mijn moeder kennende, wist niet wat dat was! Mijn vader was, op Terschelling. Aan m’n broer vragen? Paste wel op, keek wel uit, als hij het, boek vond, was ik het voor altijd kwijt. Op school heb ik het ook gevraagd, wat een dagboek is? Juf en de Bovenmeester, pakken direct het dagboek aan, met de kans, mij iets van schrijven en lezen, bij te brengen, met de hoop, dat ik het zou snappen! Meester; Piet Otto, de gymleraar, greep mij ook vast, ook hij zou helpen! Meester Otto…mocht;
Meester Piet, …..niet! Zo ontstond ooit m’n dagboekie….!.

Ik hep al wat opgsgreve, vedaag gebeurd is, der was een hele groote ellefsteden tocht op et eis, 1924 1942 Flak bij vriesland in Groningun. Was daaro so koud datte er mensen zijn dood gevroren.
Juf heeft mij stevig toegesproken, eerst op een klad, dan goed na-lezen en in het net, overschrijven.
Meester Otto, heeft mij de raad gegeven niets, na-apen, zo min mogelijk overschrijven van anderen!
Ook niets uit de krant. Wel, alsof ik het zelf lees, en duidelijk uitleggen, zo dat een ander het ook leest en ziet.
Stoppe kan ik nie, mot doorgaan, anders krijg ik nu noch strav regels.
Circa 77 jaar, smart, verdriet, en vrede, haat, rotte ellendige bende, jaloezie, bokkig, gemeen en liefde.
Voor mij de vrijheid, die vrijheid…die ik kreeg, samen met Geepin.
Ook bij mij! Oorlog en vreugde. Met de tijd van de grote vrijheid, dat het mogelijk was!
Zij die mij ooit hebben geholpen zijn alle elders,

Ik bener Hijlug van oovfertuigd, datteseme, tog noch erregens me inde gate hauwe…..
Het gaat met Geepin, met ups en downs meer dan goed.
De vierpootighu, ,,hulphond’’ helupt kwipsulent mee.
U ook, onze dank, voor alles!
We ontplooien, en hijsen de vlag, vol voor!
Vrgr.Geep
Maître du’Equipage; de scheeps/dorpsgek !


Plaats reactie