Smit & Co

[Hans Reints]

.01 Schelde Kok 07-03-1967--07-10-1967.jpg (91.9 KiB) 6032 keer bekeken

deel 3

Op dinsdag, de 23ste dag van mei, in het jaar onze Heer, negentienhonderd zeven en zestig, is het al heel vroeg uitporren geblazen. De Ouwe wil om zes uur naar zee. Voordeel is dat we niet op een loods hoeven te wachten, daar deze vanwege de lopende staking voorlopig niet beschikbaar is. Na het voor en achter wordt om zeven uur Dowsen Island gepasseerd en twee uur later zien we de meerboeien van Bonny Town.

.02 Bonny River 1024x.jpg (133.95 KiB) 6032 keer bekeken

002 Bonny Town Foto N.N.
Ondertussen komt de order van Mobil binnen om eerst naar de “Global Adventure” te gaan en daar een passagier voor “Tender 3” op te halen. “De Global Adventure” is een kraanschip van de 1e generatie. Deze kraanschepen zijn ontstaan uit een omgebouwde tanker. De midscheeps is op de achter opbouw gezet en de kraan staat op de plaats van de midscheeps. Simpel en doeltreffend. De “Global Adventure” heeft in Nederland landelijke bekendheid gekregen bij het mislukte ophalen van het REM eiland in het Ierse Cork. Bij het ophijsen van het eiland brak de giek van de kraan en stortten het eiland half op de kade en half op het schip.
Meren met stuurboord langszij de “Global Adventure” en nemen de persoon en het materiaal aan boord. Tijdens het aan boord nemen van de diverse zware kisten en pijpen worden op het ritme van de matige swell, de stuurboord strevellatten van de zonnetent geraakt en zwaar beschadigd. Na het overnemen en zeevast zetten van de zware stukken gaat het naar “Tender 3” die in de nabijheid van de Mobil Test voor anker ligt. Lopen bij het langzij gaan van “Tender 3” enkele flinke butsen op.

.03 De Mobiltest.jpg (100.51 KiB) 6032 keer bekeken

003 De Mobil Test 1 voor anker

Zijn om halfacht die avond voor het eerst bij de “Mobil Test1” die in positie 04° 16’ N en 07° 46’ E ten anker ligt. In het contract met Mobil staat dat wij niet alleen goed op de “Mobil Test1” moeten passen maar dat ook de bemanning van de “Mobil Test1” die bij ons in de voeding zijn! Voor de Schelde heb ik dit zelfde werk met de Oostzee gedaan.
Ook toen waren de Nederlandse Smit runners gewoon bij ons in de voeding. In het allereerste begin met de Oostzee werden de runners om halftwaalf en om halfzes met de sloep opgehaald om aan boord te komen eten. Dat is dus 2 x heen en 2 x terug op één dag. De aardigheid van het iedere dag heen en weer varen was al snel gedaan en als alternatief is toen het fenomeen “runnerkist” uitgevonden. In deze kist ging om halftwaalf, in speciaal daarvoor aangeschafte Prauwtjes, het warme middageten, of de Lunch, en om halfzes de avond maaltijd, met het brood en opsnit voor de nacht. Uiteraard ging ook de Koffie, koffiemelk, thee en suiker over.

.04 OOstzee sleept Mobiltest naar lokatie.jpg (81.38 KiB) 6032 keer bekeken

004 De Oostzee gezien vanaf de Mobil Test 1. De sloep hangt voor direct gebruik, stand-by in de davits

Volgens een eeuwenoud gegeven neem je niet alles zomaar klakkeloos van je voorganger over. Natuurlijk moest ook op de Schelde het wiel opnieuw uitgevonden worden, en zo werden de mannen 2 x per dag, tot dat het stierlijk begon te vervelen, opgehaald om de maaltijd aan boord van de Schelde te gebruiken. Hier komen we later nog op terug!

Het stuurboord anker heeft nog maar net de grond geroken of Mobil laat weten dat de broodnodige spare parts a.s. donderdag in Port Harcourt disponibel zijn. “Maar” lieten zij er gelijk opvolgen, dat is ook de dag dat Rig 59 verplaatst wil worden. Spruit en voorloper hangen al klaar. Als de runners om twee uur uitgegeten zijn en terug gebracht worden naar de Mobil Test, gaan Kapitein en 1ste buur met de sloep mee om op Tender 3 afgezet te worden voor een bespreking met de Towingmaster over het verplaatsen van Rig59. Na de bespreking, en het doornemen van de orders, wordt het Rig door onze staf geïnspecteerd. Je wilt natuurlijk wel weten waar je mee opstap gaat!?
De Yankees in de olie-industrie staan er om bekent dat zij in hun denken heel conservatief kunnen zijn. Aan de andere kant beschikken zij over de nieuwste Hightech middelen. Een van deze Hightech nieuwtjes is de Motorola UHF voor de onderlinge communicatie. Om alle communicatie soepel te laten verlopen, en geen misstanden te laten ontstaan is het gewenst dat iedereen op de zelfde lijn (Frequentie) staat. Voor dit doel krijgt Ome Gerrit ook zo’n hypermoderne UHF spreeuwenkist mee naar de Schelde.
Op de goeie oude sleepdienst moeten we het nog steeds doen met de vertrouwde VHF waar op de meest cruciale momenten de halve wereld wat te vertellen wil hebben en jij dus net dat mist wat je graag had willen horen. Voor ons is het een nieuwigheidje, voor de olieboer een vanzelfsprekendheid! Om halfvier zijn de mannen uit geïnspecteerd en komen terug naar de Schelde.
Volgens afspraak zou er deze morgen vroeg begonnen worden met het verplaatsen van het eiland. Het is al halfzeven in de morgen, en op de brug van de Schelde heeft de nautische dienst nog steeds niets van het Rig mogen vernemen. Het wonderkastje “Motorola” hult zich in een diep stil zwijgen.
Als het op de Hightech manier niet wil lukken, dan maar snel terug gegrepen op de beproefde oude VHF, en, er is zowaar contact! Volgens de Towingmaster hadden wij al lang en breed op het Rig vast moeten staan! Waar blijven jullie nou? Snel gaat het anker uit de grond en de Schelde staat binnen drie kwartier vast! Het is de bedoeling, volgens de Towingmaster, dat de Schelde zijn kop op stroom houdt tot dat de supplyer “Tradesman” gearriveerd is en deze ook vast op het Rig staat. Als de “Tradesman” gearriveerd is, en nog niet vast staat, komt de Towingmaster met de mededeling dat er voorlopig niet gezakt gaat worden. De deining is op dit moment te hoog. Er moet gewacht worden tot dat de deining minder dan 5 voet hoog is. De “Tradesman” gaat er weer van door en wij vieren de draad 1 schijf uit en gooien dan bakboord anker met 4 shackles te water. Deze ruimte heeft Ome Gerrit nodig om het achterschip zoveel mogelijk in stroom te krijgen en te houden.
Om direct over stroom op alle winchen te kunnen beschikken blijft 1 hoofdmotor constant bijstaan en zo gaan wij de nacht in!
Om halfelf in de morgen is de “Tradesman” weer ter plaatsen en gaat vast maken op het Rig. Wij halen het anker op. Nog geen half uur later is het gevaarte drijvende en trekken beide boten vollekracht aan het eiland. Niet veel later horen en zien wij de sleeptros van de “Tradesman” breken! Daar dit vlak bij de locatie gebeurd is het niet nodig dat de “Tradesman”voor en naast ons komt vast maken. Als het transport tegen vijven op de nieuwe locatie is gearriveerd, gaat de “Tradesman” opnieuw vast maken. Waarom hij vast moet maken zal altijd wel een raadsel blijven daar de “Tradesman” nog geen 5 minuten na “we staan vast” alweer los gegooid en bedankt wordt. Volgens de mannen op het eiland staat er teveel swell en gaat het zakken niet door. Er zit niets anders op dan met 5 shackles ketting ten anker te gaan. Voordat de spijker de grond ruikt vieren we voor onze eigen veiligheid het Rig op 500 meter achter de kont. Blijven zeewacht doorlopen en laten een van de hoofdmotoren bij staan om in geval van nood direct over voldoende prik op alle winchen te kunnen beschikken!

.05 Rig Transworld 51 met tender.jpg (95.19 KiB) 6032 keer bekeken

005 Alles in de buurt, Rig 59, Tender 3 en op de achtergrond de Global Adverture in ruste

Aan al het wachten komt ooit een eind, eindelijk gaat het deze zaterdag dan toch gebeuren. Tegen 12 uur in de middag gaat het anker eruit en maakt de wederom aanwezige “Tradesman” achter vast. Als derde boot heeft de “Serviceman” zich bij het Rig gemeld en gaat ook achter vastmaken.
Op het moment van zakken loopt er een hel van een tij en hierin kan de “Serviceman” zich niet staande houden en valt zij op stroom steeds weer af.
Het plaatsen gaat met deze stroom niet lukken en de operatie wordt voor onbepaalde tijd afgeblazen.
Om het voor ons een beetje makkelijk te maken besluit Ome Gerrit om maar weer voor anker te gaan. Dit blijkt geen goed idee te zijn. De stroom is zo sterk dat het anker niet wil houden en gaat krabben. Met krabbend anker wordt de Schelde naar de uitstaande ankerboeien gezet en dat is nu net niet de bedoeling. Halen het anker thuis en gaan bovenstrooms sturen om op die manier te proberen met het Rig op locatie te komen. Helaas blijkt de stroom sterker te zijn dan onze paarden. Uiteindelijk lukt het tegen zessen om de locatie te bereiken.

.06 Enkele Schelde mannen Jaap,Ben,Cor,Joop.jpg (89.42 KiB) 6032 keer bekeken

006 v.l.n.r Handlanger Jaap Lenkeek, dan met echte Smit pet, Bootsman Bennie van de Burg, Olieman Cor de Ligt en Matroos O/G Joop Barents. Een illuster gezelschap zalk mar zegge.
-----------------------------------------------------------------

[Hans Reints]

Als Rig59 uiteindelijk op de poten staat, gaan wij ten anker om even later losgegooid te worden. Halen het sleepgerij binnen en melden ons bij terug Tender 3. De verwachting is dat wij doorgestuurd worden naar Port Harcourt om daar onze Spare part op te halen. Niets is minder waar. Gewoon terug komen richting Tender 3. Later blijkt dat Mobil Nigeria en Biafra voor onbepaalde tijd in de ban heeft gedaan en dat er geen enkele activiteit meer uit die richting komt. Tender 3 laat weten dat het de bedoeling is om langzij Tender 3 af te meren. Het idee is goed maar de praktijk anders. Na enkele mislukte pogingen om in de hoge swell langzij te komen wordt de operatie afgeblazen. Het gaat gewoon niet. Door de hoge swell slingeren de schepen zwaar tegen elkaar en lopen wij aan stuurboord een flinke schade op. Een Nederlandse zeesleper is gebouwd voor lange sleepreizen en gecontroleerde bergingen, maar niet voor het rauwdouwers werk van een supplyer en/of AHT-er in de olie-industrie. Gaan hierna in de onmiddellijke nabijheid van Tender 3 ten anker. En zo gaan wij de zondag in.

Na een goede nachtrust genoten te hebben worden we in de morgen door Tender 3 afbesteld en kunnen onze positie bij de Mobil Test weer in gaan nemen. Bij de Mobil Test aangekomen gaat het anker de grond in en de motorsloep te water. Het is weer voedertijd van de runners. Over de Spare parts wordt met geen woord meer gerept!
Ik weet niet of dat de oplettende lezer het gemerkt heeft, maar op de Schelde is ook de “Runnerkist” ingevoerd. Er moet nog wel tweemaal per dag gevaren worden om de runners van eten te voorzien en gaat de sloep na iedere reis terug in de talies.
En zo gaan de maandag, de dinsdag en de woensdag voorbij zonder dat er wat bijzonders gebeurd. Sloepie op, sloepie neer en dat 2 x per dag. Beetje bikken, beetje verven beetje soppen beetje eten en potje doen! Vandaag, het is donderdag, beloofd een drukke dag voor de motorsloep te worden. Mobil wil vandaag enkele dringende zaken met de run bemanning van de Mobil Test bespreken en sturen zij met de helikopter morgenvlucht, Capt.Rottinger naar de Mobil Test. Als de heli vertrekt blijft Capt.Rottinger achter voor een werkbesprekingen met de runners.
Na het wegbrengen van de runnerkist, moet de sloep Capt. Rottinger van Mobil meenemen en hem afleveren bij de “Global Adventure” die verderop voor anker ligt. Als de sloep laat in de avond en in het donker terug keert naar huis gaat hij direct in de talies en wordt scheep gehaald en gaat de sloepbemanning, net als de rest trouwens, van een mooie nachtrust genieten.

Ter informatie, de sloep wordt in de talies gehangen en over de grote rol tot aan het sloependek opgehaald en daar aan de Jackstay geborgd. Hij wordt dus niet in de davits naar binnen gedraaid en op de stoelen gezet. Het is maar dat je het weet!

.06 Fernando Poo 1024.jpg (112.23 KiB) 6030 keer bekeken

007 De baai van Santa Isabel. Foto N.N

Vrijdag lijkt ook weer zo’n kleurloze dag te worden ware het niet dat de Schelde opdracht kreeg zich bij de “Global Adventure” te melden. Hier moeten drie man opgehaald worden en naar Santa Isabel gebracht. Santa Isabel is de hoofdstad van het Spaanse eiland Fernando Po. Als retour lading krijgen we 2 duikers voor Tender3 mee terug. Na eerst de runners van eten te hebben voorzien gaat de motorsloep scheep, nu wordt nu wel naar binnen gedraaid en op de stoelen gezet. Halen het anker uit de grond en pikken bij het kraanschip de passagiers voor Santa Isabel op. De passagiers worden met hun bagage in de bekende basket, hangend in de kraan, bij ons op het achterdek gedumpt!
De reizen die we hier maken zijn niet lang maar wel bewerkelijk en erg gezellig! Om halfzeven laten we het anker in de schitterende baai van Santa Isabel vallen en gaat de sloep te water. Deze brengt 1ste buur Ham met de drie passagiers naar de wal. Bootsman Bennie van der Burg en 3e Machinist Willem van der Emdben fungeren als sloepbemanning. Als de 1e buur, zonder de 2 duikers, terugkeert is het al tegen achten en “tiet voor een pafke”.
Volgens de douane en Politie heeft het agentschap de manifesten voor deze twee duikers (nog) niet in orde. Als het mee (misschien)morgen? Om het wachten wat te veraangenamen heeft de havenmeester ons een wat dichter onder de wal gelegen nieuw ankerplekje toegewezen.

.07 STS.KOPIONELLA. 1024.jpg (151.82 KiB) 6030 keer bekeken

008 18000 tonner K-klasse van de Shell, het sts Kopionella

Het eiland Fernando Po is voor mij geen onbekend eiland. In 1962 voer ik als Koksmaat/bakker op het “sts Kopionella”. Dit is een 18000 tons K-Tanker van Rederij La Corona uit ’s-Gravenhage en varende voor Shell Tankers NV. Met deze K-boot onderhielden wij weken lang een soortement lijndienstje tussen de Shell boeien in de monding van Bonny River en de baai van Santa Isabel. In 1962 konden tankers tot maximaal 14000 ton crude oil op de boeien van Bonny laden. Verder naar binnen varen kon alleen als je zo goed als leeg was, en dieper laden was niet mogelijk vanwege de ondiepten in de monding van Bonny River. Het merendeel van de toenmalige wereldtankervloot bestond uit z.g.n. 18 duizend tonners zoals de A, K en H-schepen van Shell. Zoals gezegd kon er op de boeien bij Bonny niet meer als maximaal 14000 ton geladen worden. De aldus geladen tankers gingen naar de baai van Santa Isabel om daar ten anker te wachten tot dat, in dit geval, de Kopionella, de resterende 4000 ton lading kwam brengen. Het zgn. aftoppen. De Kopionella was voor dit doel uitgerust met zware Yokohamafenders in de zij en, ook niet geheel onbelangrijk, stond er een niet bange Gezagvoerder op de brug! Per reis konden maximaal drie schepen afgewerkt worden. Wat mij het meest van deze reizen is bijgebleven waren de manden vol met verse garnalen en Gamba’s die de loods iedere keer als cadeautje voor ons mee bracht. Dat aspect mis ik nu wel!!!

.08 Bonny River rommeltje 1024.jpg (235.48 KiB) 6030 keer bekeken

009 Zo gaan de Biafranen en Nigerianen om met hun natuur! Bonny River bij Dowsen Island Foto.N.N.

Om half tien gaat de sloep met de 1e buur, Bootsman en 3e machinist te water om de twee passagier van de wal te halen. Via de agent worden wij aan de wal uitgeklaard en om kwart voor elf is de hele bups weer terug aan boord. Halen de sloep scheep, starten het machien en gaan ankerop richting “Global Adventure”. Zijn tegen donker bij het kraanschip en geven de 2 passagier over. Gaan terug naar ons ankerstekkie bij de Mobil Test en pakken de draad van stand-by weer op.
Op 6 juni moet Rig 59 een kleine 150 ft verplaatst. Order is om bakboord achter vast maken. De crew van het Rig heeft grote moeite om onze zware strop met voorloper boven te krijgen, alles gaat hier nog op het handje, en om hun een beetje te helpen komt Ome Gerrit net iets te dicht bij het Rig en raakt daardoor een buitenboord pijp. Door deze “tik”scheurt de pijp spontaan af en is het Rig niet meer waterdicht! Voordat de Yankees het Rig in het water laten zakken willen zij eerst de schade hersteld hebben. Door dit voorval wordt de Schelde per direct afbesteld en mogen wij weer terug naar ons stekkie bij de Mobil Test. Het blijkt toch dat zij niet zonder ons kunnen en zo worden we de andere dag geroepen om ons bij Rig59 te melden. De schade is hersteld, maar nu blijkt de deining weer te hoog en wordt de move afbesteld. In tegenstelling tot gisteren blijven we nu wel stand-by. Gaan zo de nacht in en houden gaande met rondjes draaien rond het Rig. Zonder ons ook maar van iets in kennis te stellen zien we dat in de donkere nacht twee supply boten op het Rig hebben vast gemaakt en het nu aan het verplaatsen zijn. In de vroege morgen van de 8ste juni, als het zonnetje nog maar net boven de kim is, krijgen we te horen dat de Schelde bedankt is en zijn stand-by positie bij de Mobil Test weer in kan gaan nemen. Tegen de avond komt de “Western Service” ,met Captain “Wilde Bill “ aan het roer, ons van het bestelde “Potwater”voorzien. Bij deze actie worden het hekwerk en verschansing voor de bakboord roeisloep ingezet en platgedrukt. Op het verzoek van Ome Gerrit of dat het ook wat rustiger kan kreeg hij als antwoord, “dat die kut Hollanders met hun jachten hier niet thuis horen”. “Als je water wil moet je niet zeiken en als het je niet aanstaat dan zoek je maar een ander. Mij zie je niet meer”. Zo daar is geen woord Arabies bij…
De volgende dagen bestonden uit sloep varen en scheepsonderhoud. Nu de sloeptalies zoveel en vaak gebruikt worden is het wenselijk om deze talies eens te keren. Het ophalen via de grote rol laat toch duidelijk zijn gebruikssporen na op het touwwerk.

Het is algemeen bekend dat het eten aan boord niet slecht is, ’s-Morgens is er het ontbijt met versbrood, opsnit, kaas en een extra’s zoals een gebakken of gekookt ei, spek of worstjes en pap, ‘’s-Middags is er de warme maaltijd met iedere dag een andere soep, aardappelen, vlees of vis, diverse groenten en fruit na. Voor de avond hap is er brood met opsnit en kaas. Er is altijd iets extra’s zoals Bami, Nassi. Salades, pasta, Duitse aardappelen en noem maar op. Vrijdag is visdag en zaterdags is er na schoonschip maken schoot-an bij de Beting en de traditionele uitgebreide Groningse rijsttafel met Bruine Bonen of Kapucijners, afgewisseld door een lekkere vette snert met drie in de pan of pannenkoeken, ja dat gaat in de tropen gewoon door. Eens in de zoveel tijd breng ik op zondag mijn specialiteit op tafel! Een echte volle Indische rijsttafel, bij de Marine steevast “Blauwe Hap”genoemd. Uiteraard doen we het met wat er aan boord en voorhanden is. Net als toen op de “Kopionella” heb ik mij bij de voorbereiding van de “Tafel” goed voorzien van die lekkere grote Gamba’s en garnalen. Deze kosten hier geen drol in tegenstelling tot bijvoorbeeld een Unox rookworst Daar tel je in 1962 aan de wal in de Holland store, 10 harde Nederlandse guldens voor neer.

.09 Menu 2014.jpg (168.66 KiB) 6030 keer bekeken

010 Rijsttafel menu van de Schelde 1967

Na een paar dagen van betrekkelijke rust laat Tender 3 ons weten dat de Schelde de 15e van deze maand verwacht wordt bij het booreiland “Ocean Master no 2” welke zich in positie 03° 58’N en 08° 00’E bevindt.
Vertrekken met het middag uur en zijn twee uur later al ter plaatsen. Maken gelijk vast en slepen samen met de “Western Service” het Bull naar zijn nieuwe locatie. Uiteraard zijn we naar goede Smit gewoonte onder het avondeten op de beoogde locatie. Het kan niet missen! Op locatie laat de “Ocean Master 2” als eerste zijn BB anker vallen. Gaan op aanwijzing van de boormeester het anker intrekken en slepen daardoor het Rig in diverse richtingen over de boorput heen. Hierna laat het Rig zijn andere ankers vallen zodat de aanwezige boten ook deze ankers in kunnen trekken. Dit is totaal anders werken als dat wij later gewend zijn met de AHT boten. Als de ankers houden moeten wij, samen met de Westeren Service ,de “Ocean Master 2” boven het te boren gat houden. De volgende morgen laat de Boormeester weten dat een van de ankers niet heeft gepakt en opnieuw gezet moet worden. Als het Rig opnieuw boven de ankerdrop getrokken is laat hij het anker vallen en gaat het intrekken weer beginnen. Als het anker uiteindelijk pakt is het weer te slecht geworden om te kunnen zakken. Zo is er altijd wat!

.10 Jan,Ferry en Hans 1024 x.jpg (150.18 KiB) 6030 keer bekeken

011 De boog kan niet altijd gespannen staan. Hans Ferry en Jan

De tijd vliegt als je er achter kom dat het alweer zaterdag is. Dat is vandaag schoonschip maken, borreltje doen en bruine bonen eten. Om half twee laat de Ocean Master no2 weten dat de poten aan de grond staan. Als de Schelde even achteruit komt dan kan hij los gegooid worden en is gelijk bedankt. Halen de draad binnen en keren terug naar de Mobil Test om de stand-by dienst te hervatten.

Wat er precies aan de hand is wordt mij niet verteld, maar ik mag het wel opruimen. De hele dag, tot aan donker worden toe, vaart de sloep heen en weer om alle verse en diepvries proviand van de Mobil Test over te varen. Bij het in ontvangst nemen van het vlees en de diepvriesproducten moet ik constateren dat al deze producten ontdooid zijn en tegen het randje van afkeuren zitten. Ik laat stuurman Ham en de Ouwe weten dat ik over een vrieskast beschikt niet over een invrieskast die tot -18° gaat! Het zal mij benieuwen of dat ik het met deze buiten temperaturen voor elkaar kan krijgen om alles weer goed te krijgen.

.11 Rigmove met de Schelde 1024x.jpg (62.9 KiB) 6030 keer bekeken

012 De driepoter Ocean Master No2 achter de Schelde
----------------------------------------------------------------------------------------------------------

[Hans Reints]

Na donker worden gaat voor het gemak de sloep nu eens niet in de talies maar op een 5” perlon eind achter de kont. Morgen moet er weer veel gevaren worden om de rest van de proviand bij de Mobil Test op te halen. De volgende morgen zijn de mannen van de proviand er vroeg bij en varen nog eenmaal naar de Mobil Test om proviand op te halen. Ondertussen is het weer zo slecht geworden dat het niet meer verantwoord is om langzij de Mobil Test af te meren. Eten brengen gaat nog net daar je vrij van de huid kan blijven. Houden voor de rest zondags rust. Maandag morgen is het weer een weinig opgeknapt maar er kan voorzichtig gevaren worden. Tijdens het overnemen van de laatste proviand vallen er wat producten in het water en voor dat je in kan grijpen zijn deze al verdwenen! Een draaikolk en weg is het. Een ander probleem is dat er volgens de papieren meer aan boord moet zijn geweest als dat wij overgenomen hebben?

.12 Stuurboord zzijde van de Mobiltest No.1.jpg (73.54 KiB) 6029 keer bekeken

013 Stuurboordzij van de Mobil Test 1. Dit is plaats waar de “runnerkist” afgegeven en opgehaald wordt.

Na dit intermezzo is het weer Business as Usual. Twee maal daags met de sloep eten brengen en dan maar weer wachten op wat de toekomst brengen mogen. Op donderdag de 22ste vraagt Tender 3 of dat onze motorsloep een elektricien van de “Western Service” naar de Mobil Test kan brengen. Aha, daar zit dus het probleem, zij hebben geen prik meer en daarom zijn de kasten ontdooid! Als er niet gevaren wordt kan er ook geen drinkwater gemaakt worden en ben je afhankelijk van hulp van derden of eigen inventiteit. In het begin van ons Mobil Test avontuur hebben we tijdens hevige regenbuien wel eens regenwater opgevangen. Op het voordek werd een breed stuk canvas zeildoek gespannen en met een paar eindjes wijduit tegen de borstwering bevestigd. Het doek liep dan van hoog naar laag in een punt met aan het eind een stuk pijp en brandslang, en ging zo de watertank in tot dat deze overliep. Lang hoefde je daar niet op te wachten, In de regen tijd komt het water de hele dag met bakken uit de hemel. En zo beschikten we over volle tanken 1e klas water.
Buiten het regenseizoen gaat dit niet op. “Potwater” moet dan aangevraagd worden bij Tender 3. Zij zorgen er voor dat een supplyer ons van het nodige vocht komt voorzien! Daar de “Western Service” met Wilde Bill toch in de buurt is, kan deze ons van drinkwater voorzien. Probleem is dat deze Western service van die zware tractorbanden buitenboord heeft hangen en dat ons fragiele hek en railingwerk daar niet zo goed tegen kan. Ome Gerrit kan het vorige contact met deze Yank nog maar al te goed herinneren en houd wijselijk zijn mond om ons drinkwater niet in gevaar te brengen. Het is namelijk bijna op en het gaat ook niet meer regenen. Zoals eerder gemeld hebben de banden van de “Western Service” geen enkele moeite met het hekwerk op het sloependek en drukken dit compleet plat aan dek waardoor diverse stutten gewoon afscheuren. Door het toch wel brute geweld van deze Texaan lopen wij ook nog eens een flinke deuk in het berghout op. “Je wilt toch water hebben, niet zeuren dan!” Nog twee keer water laden en dan kan de Schelde zo door naar Hendrik Ido Ambacht. Van Tender 3 komt het bericht dat er een pakje voor ons bij hun aan boord ligt. De sloep gaat bemand met Bootsman en 3e Machinist op een perlonlijn achter de kont mee in de richting van Tender3. Hier aangekomen gaat de sloep los en haalt het pakje met de reserveonderdelen op bij Tender 3. Gaan op de zelfde manier zo als we gekomen zijn weer terug naar de Mobil Test 1 en zorgen voor de inwendige mens op de run.

.13 Zicht op werkdek, op de kippenloop runner Feyke Melein.jpg (151.63 KiB) 6029 keer bekeken

014 runner Feyke Melein met het scheepshondje van de Mobil Test 1

.14Runners v.d.Mobiltest. vlnr. Cees den Hartog,Aad Noorland,Aad Kronhe,Feyke Melein,Willem Griesdoorn en Jan Brinkman.jpg (109.16 KiB) 6029 keer bekeken

015 Runners van de Mobil Test. V.l.n.r. Cees de Hartog, Aad Noorland,Aad Kronhe, Feyke Melein, Willem Griesdoorn en Jan Brinkman

Het is donderdag de 28ste juni. Volgens het contract met Mobil heeft de Schelde en een deel van de runners recht op 3 volle dagen recreatie aan de wal. Vragen deze recreatie aan, en krijgen toestemming van Tender3 om naar Santa Isabel op Fernando Po te vertrekken en daar te gaan recreëren. Nemen deze reis de runners Willem Griesdoorn en Feyke Melein mee, die schijnen dat recht ook te hebben!. Hangen de sloep op de Perlon achter de kont en stomen naar de Crewtender “Master Marc” om daar de Mobil post voor het agentschap op te halen. Hebben de post, halen de sloep scheep en vertrekken naar Fernando Po. Tegen de avond komen we in de baai van Santa Isabel aan, laten het anker vallen en gaat de sloep overboord. De sloep brengt 1e stuurman Ham naar de wal om bij de agent onze scheepszaken te behartigen. In het contract staat dat de Schelde recht heeft op drie dagen recreatie maar of dat ook voor de bemanning geldt?! Vandaag waarschijnlijk niet. Aan de wal vieren ze een of andere Spaanse feestdag zodat alle winkels, en dus ook de Shipchandler gesloten zijn. Verrichten de rest van de dag gewoon de voorkomende scheepswerkzaamheden.

.15 Visafslag Schelde.jpg (89.54 KiB) 6029 keer bekeken

016 Van een langskomende visserman gekregen. Kok en koksmaat worden bijgestaan door enkele vrijwilligers Meester Siem Zandstra kijkt goedkeurend toe

Op deze vrijdagmorgen gaan Kapitein Joosse en 1e buur Ham met de sloep naar de wal om stores in te kopen. Via het agentschap willen zij een elektricien regelen voor reparaties in de machinekamer. Deze vakman is snel gevonden en gaat mee naar boord om de reparatie in ogenschouw te nemen. De elec neemt de kapotte onderdelen van de hulpmotor en generator in ontvangst en neemt deze mee naar de wal voor reparatie. Hij beloofd dat de kapotte onderdelen morgen klaar zijn en terug aan boord. Het gezag heeft bij de agent drinkwater geregeld maar om dit te krijgen moeten we wel voor de wal liggen! Halen de sloep scheep, lichten het anker en liggen even later met bakboordzij langs de kade. Het waterladen kan beginnen en de vrije wacht mag de wal op.
Er is niet zo gek veel te doen in Santa Isabel. Café Sport is the place to be en daar gaan we maar eens een kijkje nemen. Los Bravos met Black is Black is de nummer 1 hit van dit moment en dat hebben we geweten ook. De godganselijke nacht hoorde je in Café Sport niets anders dan “Black is Black, I want my Baby Back!”
De andere dag liggen we nog steeds, ik zeker met een gigantisch punthoofd, langzij de kade. Ik heb te doen met de jongens in de MK die met zo’n zelfde hoofd als dat ik heb, druk doende zijn om de gerepareerde delen weer op hun geëigende plaats te krijgen. In de middag, als ook de stores aan boord zijn, is de MK klaar met repareren en gaat het tegen de avond weer richting Mobil Test 1.
Werpen het anker, en leveren de heren Melein en Griesdoorn af op de Mobil Test en nemen op deze zondag de stand-by dienst weer waar. Nu mogen die Yanken wel een grote kop hebben en zeggen dat alles bij hun in Texas groter en beter is, maar voor een doodeenvoudig injectieboekjes moeten ze toch bij die zielige Hollanders zijn. De “Master Marc” had deze nodig maar niemand in het veld kon het leveren! Tot donderdagavond is het lekker rustig gebleven. Vannacht om twee uur worden we weer bij Rig 59 verwacht. Zijn op tijd bij het Rig en gaan als stand-by voor anker. Als tussendoortje moeten we de runners op de Mobil Test van hun middag en tevens avondeten voorzien. Na de kist overgezet te hebben gaat het weer richting Rig59. Anker er in en stand-by. Na de hele nacht stand-by gelegen te hebben zonder ook maar iets gedaan te hebben, mogen we weer terug naar ons stekkie bij de Mobil Test.
Zondag de 9de juli laat Jan van Veenendaal weten zich niet lekker te voelen en meld zich ziek bij 1e stuurman Ham. Jan heeft serieuze keelpijnklachten. Naderonderzoek leert dat Jan zijn Lymfklieren zijn opgezet. Na een injectie met heel veel eenheden en voorzien van de nodige medicijnen gaat Jan naar kooi en moet daar voorlopig blijven. We zijn alweer een zondag verder en Jan ligt nog steeds te kooi, hoewel zijn toestand aanzienlijk verbeterd is. Maandag is zijn toestand zover verbeterd dat Jan weer aan het werk kan.
Op dinsdag de 18e juli, komt de “Tough Tide” ons “kont op kont” water geven. Deze keer gaat het heel wat rustiger als met “Wilde Bill” Er is geen schrammetje of buts te bekennen. Het kan dus wel zonder schade te varen!! Als het water er in zit neemt de “Tough Tide” zijn slangen terug, gooit los en weg is tie. De andere dag gaan we langzij Tender3 en nemen 10 vaten olie van 200 liter over voor de Mobil Test. Deze worden zonder probleem netjes afgeleverd. Op 25 juli is de postbode uit Nederland bij Mobil langs geweest! Er ligt post voor ons op de “Master Marc” Of wij die even op willen halen. Starten de karren, gaan anker op en als een speer naar die crewboat . Halen de post en liggen even later weer voor anker bij de Mobil Test en hebben alle tijd om de post van thuis te lezen.
Op de radio horen we al dagen dat het in Nigeria aan het rommelen is. Tot nu toe is dat een ver van mijn bed show. Gouw verder met mijn post lezen

.16 Ook de kok hielp een handje mee.jpg (105.73 KiB) 6029 keer bekeken

017 Kok Hans Reints, met achter hem de veelbesproken “Runnerkist”, staat hier enkele Zeetongen te fileren. Leuk detail, de MK kap heeft nog poorten met tralies!



Einde deel 3 Deel 4 is in de maak.

.17 Schelde Tekst.jpg (63.09 KiB) 6029 keer bekeken

Alle delen zijn als pdf te krijgen op railhobby@zeelandnet.nl

[Harry G. Hogeboom]

Mooie en zeer gedetaileerde verhalen Hans, ik ben bijzonder onder de indruk van de hap die je daar toen uit je( ongetwijfeld kleine?) Kombuisje te voorschijn toverde, inclusief dat zeer fraaie menu, mocht je ooit hier in de buurt komen dan hou ik me aanbevolen voor zo'n rijsttafel van je! Als ik dit bekijk dan ben ik in die zelfde dagen op de " Reuzen van Heusden" nogal eens wat te kort gekomen.........maaaaar ik had toen wel samen met een maatje ALLE hangsloten naar de droge en andere stores van "toepasselijke" andere hangsloten voorzien, dat was toendertijd een 1e klas staaltje van inbreken, en wij konden dus gaan "shoppen" waneer we wilden We hielden het koppie er bij en we zijn er nooit mee gepakt

Het is algemeen bekend dat het eten aan boord niet slecht is, ’s-Morgens is er het ontbijt met versbrood, opsnit, kaas en een extra’s zoals een gebakken of gekookt ei, spek of worstjes en pap, ‘’s-Middags is er de warme maaltijd met iedere dag een andere soep, aardappelen, vlees of vis, diverse groenten en fruit na. Voor de avond hap is er brood met opsnit en kaas. Er is altijd iets extra’s zoals Bami, Nassi. Salades, pasta, Duitse aardappelen en noem maar op. Vrijdag is visdag en zaterdags is er na schoonschip maken schoot-an bij de Beting en de traditionele uitgebreide Groningse rijsttafel met Bruine Bonen of Kapucijners, afgewisseld door een lekkere vette snert met drie in de pan of pannenkoeken, ja dat gaat in de tropen gewoon door. Eens in de zoveel tijd breng ik op zondag mijn specialiteit op tafel! Een echte volle Indische rijsttafel, bij de Marine steevast “Blauwe Hap”genoemd. Uiteraard doen we het met wat er aan boord en voorhanden is. Net als toen op de “Kopionella” heb ik mij bij de voorbereiding van de “Tafel” goed voorzien van die lekkere grote Gamba’s en garnalen.

[kabo]

NL-HaNA_2.24.01.03_0_919-5599.jpg (133.63 KiB) 5631 keer bekeken

De Witte Zee na terugkomst in Rotterdam na zijn eerste proefvaart.
gr.Bas

[kabo]

NL-HaNA_2.24.01.05_0_914-7464.jpg (147.04 KiB) 5333 keer bekeken

DE Gele Zee met een gekapseisd schip de Thuntank in 1963 op 24-01.
gr.Bas

[kabo]

NL-HaNA_2.24.01.09_0_907-1782.jpg (171.49 KiB) 5197 keer bekeken

11-06-1955 De uitgebrande tanker Johannes Hus na een aanvaring. Geborgen door de Maas. Geassisteerd door de Hector , Krimpen en als achterboot denk ik de Alblasserdam ter hoogte van de Berghaven in de Hoek.
gr.Bas

[Hans Reints]

Laatste deel van de Schelde

Als ik om halfzes in de morgen van donderdag de 27 juli aan dek wakker staat te worden, voel ik een lichte en nerveuze spanning in de lucht hangen. Nog voor dat het ontbijt op tafel staat is, komt Tender 3 op de radio en vraagt, nee gebied ons, om zo snel als mogelijk nog dichter bij hun ten anker te komen liggen. Aan de stem van de Yank is te horen dat tegenspraak niet geduld wordt,en er ergens in de buurt iets groots en onheilspellend aan de gang moet zijn. Als ik door de poorten van mijn kombuis richting het Oosten kijk zie en hoor ik de helikopters af en aan vliegen op Tender 3, Rig 59, de Global Adventure en de Ocean Master. Passagiers eruit, en wegwezen om een volgende laden olieboeren van het vaste land optehalen. Alle hiervoor genoemde vaartuigen worden omzwermd door bevoorraders, sleep en crewboten. De olieboeren, zoals Mobil en Shell-BP, hebben de kant van de federale regering gekozen en dit brengt grote problemen met zich mee. Alle employees in het veld en hun vrouwen en kinderen worden geëvacueerd en naar Lagos vervoerd. Zwangere vrouwen gingen onder begeleiding van een arts en een verpleegster per boot naar een voor de kust ten anker liggende tanker om vandaar naar het eiland Fernando Po, voor de kust van Kameroen gebracht te worden. Van Fernando Po gaat het dan verder met het vliegtuig naar huis.

1 img036.jpg (226.16 KiB) 5181 keer bekeken

Fernando Po wordt nu Bioko genoemd met als hoofdstad Malabo, het vroegere Santa Isabel en San Carlos met de baai noemen we nu Luba

De Schelde heeft het anker nog niet thuis als Tender 3 in de lucht komt en ons verzoekt lees= gebied, zo snel als mogelijk 9 man van hem over te nemen en daarna gelijk door te gaan naar de Ocean Master om er nog eens elf op te halen Deze 20 evacués moeten zo snel als mogelijk naar Santa Isabel op Fernando Po gebracht worden. Als dit geen rasechte evacuatie uit Nigeria is, dan weet ik het niet meer!? Tijdens het ankerop gaan laat Kapitein Joosse de coördinator op Tender 3 weten dat deze opdracht geen enkel probleem voor de Schelde is en wij al onderweg zijn! Als de MK bezig is met het starten van de motoren (drie stuks) haalt Bootsman Bennie van der Burg en Matroos Ron de Jong Beekhuijsen het anker op. Nog voordat het anker geheel in de kluis zit is het al gaan met die banaan. Helaas heeft niemand er rekening mee gehouden dat Murphy nog steeds bij ons op de monsterrol staat! Als snelheid op deze cruciale momenten van levensbelang is, grijpt Murphy in en laat de Machinekamer het afweten. Op dat kleine stukje varen tussen de Mobil Test en Tender 3, heeft Murphy het gepresteerd de Machinekamer twee keer de voortstuwingsinstallatie af te zetten om een opgetreden sluiting in de voornoemde elektrische voortstuwinginstallatie te kunnen lokaliseren. Gelukkig hebben de Yankees in de heersende heksenketel niets gemerkt van ons onophoudt. Ondanks de twee gedwongen stops zijn we op de afgesproken tijd bij Tender 3, halen met de motorsloep de gereedstaande 9 man op, en gaan onderweg naar de Ocean Master. Onderweg naar de Ocean Master wordt de motorsloep scheep gehaald en in de stoelen geplaatst.

2-basket.jpg (153.18 KiB) 5181 keer bekeken

Zo worden transfers met een basket uitgevoerd. Foto is ter illustratie van het internet genomen

Bij de Ocean Master aangekomen worden de andere elf evacués per basket aan dek gezet. Hier zien wij duidelijk dat onze vermoedens van een supersnelle noodevacuatie uit een bedreigd gebied bewaarheid is. Alles wat de mannen aan bagage bij zich hebben dragen zij aan het lijf! Als alle evacues aan boord genomen zijn, gaat het volle kracht naar Fernando Po.
De Schelde heeft nog geen tijd gehad om zich op de drie motoren goed in gang te trekken als de brandbellen heel luid gaan rinkelen!! Hoofdmachinist Leo de Kluizenaar laat via de lulpijp uit de MK weten dat zij brand hebben. Er komen veel vlammen en een hoop stinkende gele rook uit de elektrische voortstuwingsinstallatie. Wat nu te doen? Goede raad is duur!. Ondanks dat de spanningen onder de 20 extra mannen aan boord oploopt, besluit Kapitein Joosse uit nood en voorzorg ten anker te gaan. Na het stoppen van de voortstuwingsinstallatie is de brand snel geblust en blijkt stuurboord elektromotor geheel verbrand te zijn. Deze is op korte termijn niet meer bruikbaar. Gelukkig doet de elektromotor aan bakboord het nog wel en ziet er op het oog redelijk betrouwbaar uit. Na orde op zaken gesteld te hebben, gaat tegen elf uur het anker omhoog en staat de koers nog steeds recht op Santa Isabel aan.
Al met al zitten we met dik 40 man aan boord waarvan zeker de helft een bepaald asociaal gedrag naar de andere helft vertoond. Het kan de evacues =lees Texaanse olieboeren, absoluut geen reet schelen waar of dat zij hun vuile poten neer zetten of leggen. Normaal vinden de jongens van Hollands Glorie het niet erg als er een lange blonde langharige vreemdelinge met een kort hemd in zijn kooi ligt, maar dit is andere koek! Hier zijn het onbeschofte Texaanen in vuile werkkleding met van die grote smerige Rigboots aan hun poten. Sommige van hen schamen zich er niet voor om ook nog eens in je wasbak te pissen en onder je schone lakens te kruipen!. Uiteraard met hun vuile werkkloffie en laarzen nog aan. Als je commentaar op hun gedrag hebt, krijg je steevast te horen dat zij de boot met alles erop en er aan gehuurd en betaald hebben. Wat en hoe zij er mee omgaan, dat zijn hun zaken en daar heb jij je niet mee te bemoeien.
Ik heb die klootzakken wel duidelijk gemaakt dat zij dan wel de boot gehuurd mochten hebben, maar dat het eten, drinken en de verblijven privé terrein is en zij daar met hun gore vuile poten vanaf en uit moeten blijven.
We hebben het hier over de jaren 60 van de vorige eeuw. Dit is de periode waarin de Yankees zich een soort halve god wanen, en ook door de rest van de wereld als zodanig worden behandeld. Hun gage stond mijlen ver boven die van ons en dat lieten zij ook duidelijk merken. Waar wij voor een pakje Chesterfield of Lucky Strike nog 3 gulden 64 neer moesten tellen. Wat gelijk was aan de koers van de dollar, is dat voor hun niet meer als een gulden. De bereidheid om voor hen klaar te staan was nu ver te zoeken. Als om acht uur in de avond het anker valt in de baai van Santa Isabel, gaat 1e stuurman Ham met de sloep naar de wal om de agent van deze invasie te verwittigen. Dit doet de buur met groot succes daar de passagiers een uur later (zonder van ons iets te eten of drinken te hebben gehad) aan de wal staan. Als aan boord alles weer een beetje gestabiliseerd is, gaan de 1e buur en de Ouwe boodschappen doen in de plaatselijke Supermarkt. Zij bestellen en kopen proviand voor de eerste 14 dagen en winnen bij het agentschap inlichtingen in van hoe nu verder? De agent heeft geregeld dat we vanmiddag voor de wal kunnen om water te laden en te repareren.
Om alle ellende voor vandaag compleet te maken meldt matroos Ron de Jong Beekhuijsen dat hij rond een uur of vier aan dek gestruikeld is en een zere elleboog heeft. De stuurman kijkt eens met gefronste wenkbrauwen naar de kapotte en blauw/zwarte elleboog en schut meewaardig het hoofd. Dit ziet er niet goed uit kerel dat wordt een bezoekje brengen aan het Hospitaal. Stuurman Ham weet dat ze hier in het Hospitaal apparatuur hebben waarmee je dwars door alles heen kan kijken en dat wij daar morgen maar eens gebruik van gaan maken. Matroos Ron krijgt als nood een door de stuurman tijdelijk aangelegd rekverband en een mitella om de arm te ondersteunen. Kapitein Joosse heeft ook niet stil gezeten en heeft contact gehad met de agent. Deze weet te vertellen dat Ron morgenochtend in het Hospitaal verwacht wordt voor het maken van Röntgenfoto’s. In de Machinekamer is men druk om de boel enigszins te repareren.
In het ziekenhuis laten de röntgenfoto’s zien dat de elleboog van Ron gescheurd is en zijn arm in een tijdelijk gipsverband gaat. De behandelende specialist acht het wenselijk dat voornoemde matroos voor verdere behandeling in het Hospitaal achter blijft. Zonder matroos Ron aan boord gaat de Schelde verhalen naar de kade om water te laden en de bestelde stores aan boord te nemen. Het is zaterdag dus maken schoon schip maken en Schoot-an in nemen. Het wachten is op de Machinekamer tot deze met de reparatie klaar zijn. In een telefoongesprek met de heer van der Wees van bemanningszaken Maassluis, laat Kapitein Joosse weten hoe de situatie er met Matroos de Jong Beekhuijsen voor staat. Hij is zeker voor zes weken uit de roulatie en kan eigenlijk niet aan boord blijven. Van der Wees zal er over na denken hoe dit probleem op te lossen!

Fernando Poo en el año 1968 - Guinea Española, Guinea Ecuatorial ...
Ctrl + klikken voor koppeling

Ook op deze zondag is het wederom schitterend weer en houdt de bemanning, met uitzondering van het Machinekamer personeel en de kombuis, zich druk bezig met zondagsrust te houden. Hoe of dat de agent het geregeld heeft is niet belangrijk, maar hij heeft ervoor gezorgd dat wij met de Schelde afgemeerd liggen aan de meest favoriete wandelpromenade van Santa Isabel. Door het uitzonderlijk mooie weer is er vandaag veel haar op de dijk te bewonderen. Helaas kunnen de mannen van de MK daar beneden weinig van mee krijgen. Samen met de lokale elektricien zijn zij druk met het repareren van de ontstane schade aan de stuurboord voortstuwingsinstallatie

3-Vliegtuig Spantax_Douglas_DC-7C fernando poo Madrid.jpg (100.1 KiB) 5181 keer bekeken

Spantax waar mee Matroos de Jong Beekhuysen (stukje)naar huis vloog

Uit Maassluis komt het bericht dat matroos de Jong Beekhuijsen, die zich inmiddels in een hotel bevindt, af kan reizen naar Nederland en dat er voorlopig geen vervanger voor hem komt. In het Hospitaal krijgt Ron het originele gipsverband aangelegd en aan boord wordt zijn baring en plunje bij elkaar gezocht en in de koffers gepropt. De koffers gaan de wal op zodat hij zonder zorgen naar huis kan. De agent heeft al een plaatsje in het Spantax vliegtuig naar Spanje gereserveerd. In dezelfde tijdspanne dat Ron in het Hospitaal aan zijn elleboog behandeld wordt, meld koksmaat Cees Schrijver zich met serieuze keelklachten ziek bij Stuurman Ham. Als Ron de Jong Beekhuijsen uitgezwaaid wordt, kan koksmaat Cees Schrijvers nog net op de valreep naar de dokter voor een onderzoek van zijn keel. Hij krijgt medicijnen mee en moet op doktersadvies twee dagen kooi houden.
Half In de middag meldt de Machinekamer dat zij klaar zijn om te manoeuvreren, geven voor en achter en vertrekken naar de Mobil Test voor het hervatten van de stand-by dienst.
Ook in de eerste dagen van augustus verandert er niets in het gewone dagelijkse routineuze scheepswerk. Het scheepsjournaal van deze maand vermeldt al dagen achtereen dat we “Ten anker liggen bij de Mobil Test voor stand-by,. dekwerkzaamheden verrichten, de runners om 11.30 en 17.30 uur met de sloep eten brengen, er wacht wordt gelopen en ’s nachts de anker en dekverlichting” helder brandt”. Als extra vermelding kunnen we lezen dat koksmaat Schrijvers de 2e augustus weer voorzichtig aan het werk kan. Hij moet nog wel doorgaan met het slikken van de medicijnen.
Het is alweer een dikke week geleden dat we Santa Isabel verlaten hebben als er op donderdag de 10de augustus een grote verandering in de lucht zit. Op deze rustige doordeweekse avonds zit ik met een paar man benedendeks een potje te doen als iemand van de aanwezige vraagt aan welke kant je blindedarm nu eigenlijk zit. Onder het genot van een kouwe klets komen wij er gezamenlijk niet uit en gaan, zoals dat al jaren gebeurd, voor een deskundig advies naar de 1e Stuurman.

04 Potje doen.jpg (77.25 KiB) 5181 keer bekeken

De hut van de 1e Stuurman bevindt zich op het hoofddek vlakbij en gedeeltelijk onder de trap naar boven. Op de oudere schepen die niet over het genot van een airco-installatie kunnen beschikken, staan de hutdeuren altijd open. Zo ook bij de 1e buur. De buur zit aan zijn bureau nietsvermoedend een boek te lezen als wij hem overvallen met de vraag aan welke kant je blindedarm nu eigenlijk zit. De vraag wordt gelijk met een tegenvraag beantwoord; heb jij of iemand anders daar dan last van? Nee stuur, dat is niet aan de orde, maar onder het potje doen vroeg iemand terloops of dat ik wist aan welke kant nu eigenlijk je blindedarm zit? Niemand kon het precieze antwoord geven, vandaar dat wij nu bij u aan komen kloppen met de vraag waar of dat ding zich in ons lichaam bevindt. Voor dat de buur verder een antwoord op de vraag kon geven kwam van boven aan de trap de zware stem van het gezag; wat hoor ik daar Chef, heb jij last van je blindedarm?

De trap naar boven komt uit in het halletje waar ook de kapiteinshut, kaartenkamer, radiohut en brug opuit komen. Door de schoorsteenwerking van het trapgat stijgt onze vraag luid en duidelijk naar boven en komt tenoren van de Kapitein. Hij heeft in zijn hut bovenaan de trap, zij het met een half oor, de vraag opgevangen en daar reageerde hij onmiddellijk op. “ Nee schipper, dat heb ik of iemand anders absoluut niet” ik vraag alleen maar aan de stuurman waar of dat ding in je lijf zit. “Niets mee te maken buldert hij terug, waar rook is, is ook vuur.” Buur, zo ging hij verder, pols en temperatuur van de Chef opnemen en geef hem gelijk wat tegen de misselijkheid en hoofdpijn. Misselijkheid en hoofdpijn, ik? Dat is voor mij ook nieuw! Ik roep ging de Ouwe verder, Tender3 wel op en leg hen uit dat wij met een ernstig medisch probleem zitten. “Schipper eerlijk”, probeerde ik nog”, ik mankeer echt waar niets, ik heb alleen maar dorst, we waren immers een potje aan het doen, en dat is alles”. Ik begrijp heel goed dat het blindedarm verhaal koren op de molen is en een goed excuus om ankerop te gaan en in Santa Isabel de benen te kunnen strekken. Tender 3 doet niet moeilijk en geeft de Schelde gelijk toestemming om morgenochtend vroeg naar Fernando Po te vertrekken voor het gewenste Hospitaal bezoek en wenst ons sterkte!. Als ik later de officiële papieren in mag zien had ik de neiging tot braken en duizeligheid en moet om die reden vanaf nu nuchter blijven! Mij is tot op de dag van vandaag niets bekend over deze verschijnselen! Iedereen aan boord werkt glimlachend aan deze komedie mee en ik krijg gelijk niets meer te eten of te drinken.
Als om zeven uur in de morgen het anker uit de grond gaat voor het voorgenomen Hospitaal bezoek, moet er helaas eerst afgerekend worden met de zoveelste sluiting in de Machinekamer. Hup, daar gaat het anker er al weer in! Na een tijdje ploeteren heeft de machinekamer het weer voor elkaar en geeft Meester De Kluis het groene licht. Halen het anker weer op en vervolgen onze koers naar Santa Isabel. Meester de Kluis laat wel weten dat er niet meer dan 50 omwentelingen per minuut gemaakt mogen worden zodat hij en zijn mannen de sluiting in het voortstuwingsystemen kunnen lokaliseren. Na een tijdje zo gevaren te hebben komt Meester Kluizenaar ons verblijden met het bericht dat er weer volop op twee motoren, de middelste en die van bakboord, gedraaid kan worden. Stuurboord dynamo is de grote boosdoener en die gaat voorlopig buiten gebruik.

Komen in de baai van Santa Isabel ten anker, sloep gaat te water en ik ga onder begeleiding van de 1e stuurman naar het Hospitaal.(waar de buur ondertussen al aardig de weg begint te kennen).Hospitaal is wel een erg groot woord voor dit voormalige achttiende-eeuwse nonnenklooster.
Tijdens het onderzoek kan de dokter niets bijzonders vinden wat in de verste verte ook maar op een blindedarmontsteking lijkt. De Gezagvoerder had aan de 1e buur duidelijke instructies meegegeven dat ik hoe dan ook serieus onderzocht moest worden. Daar ook mijn bloed afgenomen is vindt de chirurg het verstandiger als ik de nacht ter observatie in het ziekenhuis door zal brengen.
De 1e buur gaat weer terug naar boord en ik blijf, niet geheel voorbereid, op dit alles alleen achter. Gelukkig heb ik wel wat geld en voldoende zware shag meegenomen.

5-img038.jpg (121.58 KiB) 5181 keer bekeken

Het Hospitaal van Santa Isabel

[Hans Reints]

Tot mijn eigen stomme verbazing keerd ik terug in de koloniale tijd van weleer!
Daar ik blank ben, tot de zgn. elite behoor en mijn verblijf waarschijnlijk goed betaald wordt, kreeg ik een 1e klas behandeling.
Dat 1e klas hield in een eigen kamer met volledige verzorging en voeding! Stel je van het begrip “kamer” niet al te veel voor. De kamer was een voormalige kloostercel met dikke kale muren waarin net een bed en een stoel paste. Aan de muur hing een groot kruis met daarop Onze Lieve Heer genageld. Onder dat kruis zat een groot gat zonder glas maar wel met luiken, ik vermoet dat dit het raam voor moest stellen. Stromend water was er niet of het moest het regenwater zijn wat overvloedig langs het staande werk naar beneden stroomde. We zitten nog steeds in de regentijd dus aan water geen gebrek! Het was in ieder geval beter als waar de zwarte inheemse bevolking het mee moest doen. De zwartjes hebben hier een bepaalde aandoening in de liesstreek waar aan zij aan de lopende band geopereerd worden. Het aanbod per dag is gigantisch en de enorme ziekenzalen, waar niet alleen de patiënten onderdak vinden, maar ook een deel van hun familie de nacht door brengt, is barstens vol. Onder ieder bed ken je op zijn minst twee familieleden van de patiënt vinden. Deze familieleden slapen op een tampatje onder het bed en zorgden zo dag en nacht voor de patiënt. Het is in dit deel van de wereld de normaalste zaak dat de dokter er is om je open te snijden, de nonnen je weer dicht maken en de familie het verdere onderhoud, zoals verschonen, wassen en het eten verzorgd. Heb je hier geen familie wonen dan ben je ketelaar of zoals ik 1e klas patiënt! En wij maar klagen!
Gelukkig ben ik niet de enige blanke allochtoon in het Hospitaal. Er is momenteel een aardig contigent aan “lopende”Amerikanen Fransen en Engelsen patiënten aanwezig. Allemaal uit de olie-industrie! Naast mij ligt een Amerikaan die uit een boortoren is gedonderd en van alles en nog wat mankeert. Toen hij mij op mijn klompen zag lopen en hoorde dat ik echt uit Holland kwam, was hij helemaal overdonderd. Ze lopen daar dus echt allemaal op klompen!! Toen ik hem vertelde dat ik een Vlaardinger ben, en Vlaardingen een stad aan de Waterweg is, repliceerde hij dat ik dan Pieter Vis uit Utrecht wel moest kennen. Utrecht ligt perslot ook aan het water en zo groot is het daar bij jullie nu ook weer niet! Hij dacht serieus dat wij in “Holland” allemaal op klompen liepen en elkaar bij de voornaam kenden. Stomme Yanken.
Even later wordt ik door een Schot, die hier als lopend patiënt in de voeding is, aangesproken met de vraag of ik vanavond ook met hun mee naar beneden gaom even de benen te strekken? Naar beneden gaan wil zeggen, een versnapering gaan nuttigen in een van de kroegen in Down-Town aan de haven. De weg naar Down-Town was vanuit het Hospitaal gezien een kaarsrecht modderpad wat je in de stromende regen moet volgen tot dat je in de eerste de beste kroeg vol met hoeren en hoerenlopers terecht komt. Over dat weggaan deed het ziekenhuis helemaal niet moeilijk, als je de volgende morgen maar nuchter en op tijd terug ben voor een evt. doktersbezoek en de op rol staande onderzoeken. Moet je hier eens proberen!

De volgende morgen zijn de uitslagen van mijn testen beschikbaar en komt de 1e buur naar het Hospitaal om samen met mij de uitslag aan te horen. Uit het onderzoek is gebleken dat er een lichte chronische blindedarmontsteking is, en er lichte tekenen van Malaria zijn. Zoals elke lichte vorm, waarvan 85% van de mensheid drager is, kan ook deze vorm elk moment acuut worden of nog jaren wegblijven. De dokter ziet dan ook geen enkele reden om mij in het Hospitaal te houden en wens ons het aller beste voor de komende tijd. En nu gaat het pas beginnen!
Ik ga terug naar boord en vertel de ouwe het hele verhaal zoals dat door de dokter met handen en voeten is verteld. De dokter sprak net zoals de rest van de ziekenhuisstaf geen woord Engels, en wij helaas geen Spaans. Ome Gerrit is van dit alles niet te overtuigen en zegt, dat als ik dan geen acute bedreiging voor de gezondheid aan boord ben, de dokter dit dan maar in een getekende verklaring moet zetten. Zonder die verklaring mag ik niet aan boord blijven en Kapitein Joosse stuurt ons weer terug naar de specialist. Wel komt onmiddellijk de pot met Malaria en zoutpillen supersnel te voorschijn en vindt zijn plaats terug in de messrooms!
De chirug weigert in eerste instantie een verklaring uit te schrijven en deze te ondertekenen. Na enig aandringen van Stuurman Ham wil hij wel een tweede onderzoek, een zgn. Second opinion doen. In dit tweede onderzoek is hij niet meer zeker van zijn zaak en besluit in naderoverleg met mij om toch maar te opereren. En zo zal geschieden. Afspraak is wel dat ik na de operatie weer gewoon terug aan boord kan komen.
En zo eindigt op vrijdag de 11de augustus mijn eerste deel op de Schelde
Achteraf gezien ben ik enorm naïef en stom geweest om hierin zomaar toe te stemmen. Het is hierna dan ook nooit meer gebeurd.

Aan boord gaat het scheepsleven gewoon door. Koksmaat Cees Schrijvers is nu tijdelijk Kok geworden en wordt bijgestaan door iedereen die hem maar kan helpen. Ik heb genoeg vlees uitgebeend zodat Cees daar geen problemen mee heeft, maar brood zal hij toch moeten bakken!
Op maandag de 14de augustus wordt een deel van de runners afgelost. De heren Melein, Noorland, den Hartog en Kröhne gaan naar huis. Het is de bedoeling dat de Schelde de mannen naar Santa Isabel brengt en aansluitend de nieuwe mannen mee terug neemt. Als de sloep te water gaat om de mannen op te halen komt ook de “Coastal Service” langzij en zet de Amerikaan Lewes C Boone aan boord. Hij moet net als de voornoemde heren naar Santa Isabel. De andere morgen, als de Schelde voor anker ligt in de baai van Santa Isabel, gaat Stuurman Ham met de passagiers in de sloep naar het agentschap. De nieuwe runners zijn al gearriveerd en staan bij de agent op de Stuurman te wachten. Voor de afgeloste runners, die morgen pas naar huis vliegen is er helemaal niets geregeld. De mannen zouden het op prijsstellen als zij voor de avond en aankomende nacht onderdak kregen in een Hotel hebben om te slapen en te eten. Vandaag is het aan de wal een vrije dag en valt er weinig te regelen. Het probleem is daar! Tegen de late avond is Stuurman Ham met de nieuwe runners terug aan boord. Hij heeft voor de afgeloste runners onderdak gevonden in een Hotel te San Carlos. De nieuwe runners Eckhart, Buis, de Beurs en Haasz hebben nog kans gezien hun eigen verse stores mee naar boord te nemen. Zo is alles toch nog tot tevredenheid van alle partijen goed gekomen. Gaan ankerop en op twee karren terug naar de Mobil Test
Bij de Mobil Test gaat de spijker erin en de sloep overboord om de verse runners overtezetten op de Mobil Test. En zo vangt een periode van betrekkelijk rust aan tot dat op 23 augustus de bakboord achtertros van de Mobil Test breekt!

Ondertussen lig ik in het ziekenhuis te wachten op mijn operatie. 1e klas patiënten worden altijd in de morgen behandeld, dan is de operatiekamer nog schoon en zijn de lakens wit. Vroeg in de morgen van de 13e augustus komt er een grote neger mijn kamer binnen en gebaart dat ik mijn pyjamabroek een stukje moet laten zakken tot net boven de piemel. Hij bekijkt mijn redelijk met haar begroeide buik, pakt een kaal giletscheermesje, zet dat nog even aan in de palm van zijn hand, en begint dan “droog” de boel kaal te maken. Water is niet nodig, bloed genoeg!. Als dit pijnlijk scheren gedaan is, moet ik hem volgen tot op de veranda waar hij mij wijst op een soort grote schuur met op 2 meter hoogte open zijkanten en golfplaten op het dak, dit moet de operatiekamer voorstellen. Ik word geacht mij daar te melden. De moet begint al een beetje in mijn klompen te zakken. De warme tropische regen komt nog steeds met bakken uit de hemel wat de “straat”nog verder in een modderpad veranderd. Dat is dus broekspijpen oprollen en op de klompen door de bagger naar de operatiekamer, die aan de andere kant van het blubberpad gelegen is, je weg zien te banen. Hier aangekomen verwacht je toch op zijn minst dat er iets aan je baggerpoten wordt gedaan en je klompen worden opgeborgen en schoon gemaakt zoals dat in Nederland gebruikelijk zou zijn . Maar niets van dit alles. Ik moet op mijn klompen en in mijn zeiknatte kleren, met een paar ontiegelijke baggerpoten gewoon naar de operatietafel lopen en er daarop gaan zitten. De anesthesist(te), die ergens uit de Balkan schijnt te komen, staat al op mij te wachten met een verdovende ruggenprik in de hand. Nu pas mag ik mijn klompen onder tafel zetten en gaat het verder heel snel. Als ik plat op de tafel lig en de verdoving is ingetreden komt het bekende groene doekje met gat op mijn buik te liggen. Ik zie in de spiegel boven tafel dat het lancet een diepe incisie maakt, waarna de chirurg met een pincet mijn darm omhooghaalt, het blinde gedeelte afbindt, dit afknipt, en het dan met een ruime boog door de opening die zicht over het hele gebouw tussen de muur en het dak bevind naar buiten gooit. Er is aan de buitenkant van het gebouw wat gerommel van honden te horen en mijn stukje darm is gerecycled. Hier doen ze echt niet moeilijk! Als de chirurg klaar is komt Moeder-overste met naald en draad in actie. Gedurende het hele proces is mijn pyjamabroek niet lager geweest dan net boven mijn edele delen! Stel je voor dat de nonnen iets van je mannelijkheid te zien krijgen! Maar al met al ben ik er trots op dat ik een van de weinige kerels ben die genaaid is door een non! Voor de praktiserende Katholiek onderons, dit gebeurde met naald en draad en niet lijfelijk. Als de boel weer dicht zit word ik op een brancardtrolley, met aan een kant van die hoge wielen, en waarschijnlijk nog dienst gedaan in WWI, naar mijn cel gereden. Het regent nog steeds op de bekende tropische manier, als de twee toch wel potige brancardiers vastlopen in de bagger. Als we eindelijk aan de andere kant van de weg aangekomen zijn, ben ik door en door nat en heb het koud!

6-IMG_0539.JPG (97.81 KiB) 5176 keer bekeken

Na 50 jaar is nog goed te zien dat het geen mooie ingreep is geweest. Jaren later kwam er nog steeds Peter Stuyvesant voorbij

Tot mijn grote verbazing staat er ter verwelkoming in mijn cel niet een bosje bloemen, maar een grote schaal met dampend versgebakken vis. Nu ben ik een echte visliefhebber maar dit gaat mij net iets te ver. Na dat ik een droog T-shirt aangetrokken had moest ik mij compleet leeg kotsen. Hierna kreeg ik een ontzettende hoofdpijn en gaat het licht langzaam uit.
Het is 14e augustus als ik weer licht in de duisternis ziet en er een dokter, althans dat neem ik aan, met een Peter Stuyvesant tussen zijn lippen naar de wond zie kijken. Met zijn vrije hand wuift hij de as resten, die langzaam naar beneden dwarrelen, weg en mompelt wat onverstaanbaars. Er gaat een pleister op de wond en is het wachten op de volgende dag. De wond geneest vrij snel en de weg gedwarrelde Peter Stuyvesant deeltjes vinden hun weg naar buiten via kleine etterkopjes. Afijn, de wond scheurt nog een keer open maar dat mag de pret niet drukken.

7-Jozina 1957.jpg (104.41 KiB) 5176 keer bekeken

Tijdens mijn verblijf in het Hospitaal had ik een mooi zicht op de haven en de baai van Santa Isabel. De oorlog in Biafra woede in alle hevigheid en de Marine en luchtmacht heeft alle havens, waaronder Warri, Lagos en Port Harcourt geblokkeerd. Geen schip kon en mocht er meer in of uit. Het leuke was dat ik in de baai, recht voor mijn neus, twee Nederlandse kustvaarders zag liggen die Port Harcourt als bestemming hebben. Een is van het type Groninger en de andere is een kruiplijner voor de vaart op Parijs. Volgens de verbolgen bemanning van de kusters hebben zij niets kwaads in de zin, maar dan zou ik toch weleens willen weten wat zich daar onder het dekkleed op de luiken bevind. Ziet er verdacht veel uit als een tank of Pantserwagen!?
Na 14 dagen Hospitaal krijg ik op de 25ste te horen dat ik terug mag naar boord. Als alles volgens planning verloopt, komt de Master Marc mij in Santa Isabel ophalen. De reis gaat niet direct naar de Schelde. Eerst nog een tripje naar Douala in Kameroen en dan pas naar de Schelde, die nog steeds bij de Mobil Test op Stand-by ligt. Om halftwee in de nacht stap ik dan eindelijk over op de mij zo vertrouwde Schelde. Voorlopig moet ik het heel rustig aan doen en mag nog niet de kombuis in.

8-img039.jpg (105.14 KiB) 5176 keer bekeken

Crewboat “Master Marc”

Het breken van de achterdraad wordt door Kapitein Joosse onmiddellijk aan Tender 3 doorgegeven. Het wachten is op hun orders om verder actie te ondernemen.
Een nieuwe draad is niet aan de orde. De Schelde krijgt de order om morgen vroeg op de Mobil Test vast te maken en naar de baai van San Carlos, het tegenwoordige Luba, te verslepen. Assistentie komt van de “Coastal Tide”.
Een paar dagen terug melde Jan van Veenendaal dat hij tijdens dekwerkzaamheden een flinke snee in zijn duim had opgelopen. Hiermee heeft hij heeft zich bij de 1e buur gemeld en deze heeft de wond behandeld volgens de voorschriften “wondbehandeling” uit de Geneeskundige Gids die ieder Nederlands schip aan boord heeft. Ondanks die behandeling wordt de duim toch dik en gaat men over op de al oude methode van een warm sodabad met aansluitend een Priesnitzverband met waterstofperoxide. Zowaar, de dikte en pijn van de duim nemen zienderogen af. Gisteren stoten Jan zijn duim op een wel heel erg onfortuinlijke manier en meldt zich deze morgen, met 40 °koorts bij de stuurman. Stuurman Ham geeft Jan en schot Bicilline en stuurd Jan voor onbepaalde tijd naar kooi tot de koorts gezakt is. Om kwart voor zes gaat de sloep scheep en de Schelde ankerop. Net voor het ontbijt staan we vast en gaat de Mobil Test zijn stuurboordanker thuis halen. De zojuist aangeschoven “Coastal Service” snijd de stuurboord achterdraad van de Mobil Test door, en hierna is het schip voor ons. Vieren de Mobil Test op drie en een halve schijf achter de kont en stellen koers op de baai van San Carlos.
De temperatuur van Jan is ietsje teruggelopen naar 382°.De duim heeft de normale dikte aangenomen en er is geen pijn meer, alleen de koorts blijft en Jan heef nu last van keelpijn! Naderonderzoek leert dat het niet zijn duim is, maar zijn amandelen. Zijn amandelen zien eruit als twee grote witte proppen achter in zijn keel. “Angina” is de conclusie van de 1e buur en deze zijn waarschijnlijk ook de oorzaak van de aanhoudende hoge koorts. Jan moet voorlopig het bed houden!
Daar we morgenvroeg in de baai van San Carlos verwacht worden, houdt Kapitein Joosse het transport in de buurt van Pnt. de San Caros gaande. Op deze zondag van de 27ste augustus zijn de hulptroepen gearriveerd en maakt de “Coastal Sevice” in de baai van San Carlos achter op de Mobil Test vast en helpt ons zo om hem in en op positie te houden. De Mobil Test gaat in 19 vadem water met 5 shackels ketting ten anker. Na het losgooien gaan wij ook achter de spijker om zondagsrust te houden. Even later, als bij ons alles in ruste is, laat Mobil weten dat wij voor de afwisseling naar Santa Isabel kunnen gaan voor waterladen en Stores. Maken de motoren klaar, de sloep brengt nog snel melk en voeding naar de Mobil Test, halen hierna de sloep scheep en gaan ankerop voor Santa Isabel. Laten het anker vallen op het vertrouwde plekje in de baai, de sloep gaat te water en brengt het grootste deel van de bemanning aan de wal om te passagieren.
De andere dag is het waterladen langzij de “Capitan Segarra”. Dit mooie witte schip is een historische stomer die langzij de pier ligt. Als de waterslangen in de drinkwatertank liggen komt ook het eerste deel van de stores aan boord. Storen gaat hier altijd nog in delen. Leg er maar net aan wat op dat moment voorradig is. Ondanks dat ik nog steeds niet mag werken heb ik toch een grote inbreng in de stores gehad. Cees laat weten dat het vak van Kok toch niet zo eenvoudig is als dat hij gedacht had. Zeker niet na het massaal inleveren van de “Tom Okkers” en het opmaken van de storeslijsten. Cees had al een tijdje bezwaar tegen mijn manier van gehakt maken. Volgens hem draaide ik te veel vet in de massa en daar was hij absoluut geen fan van. De eerste de beste keer dat hij het voor het zeggen had draaide Cees alleen roodvlees door de molen, maakte hier ballen van en liet deze lekker sudderen met het gevolg dat de ballen te stevig, te droog en dus niet te vreten waren. Sommige van deze ballen kwamen als een “Ace” terug in de kombuis.
Vandaag is ook de dag dat de runners Jan Brinkman en Willem Griesdoorn van Smit afscheid gaan nemen. A.S. vrijdag de 1e september. Treden zij in vaste dienst bij Mobil en gaan beide mannen op kosten van hun nieuwe werkgever naar Maassluis om hun ontslag verder te regelen Afspraak is wel dat zij voor de 15e weer terug op de Mobil Test zullen zijn.

9-img040.jpg (83.17 KiB) 5176 keer bekeken

De pier van Santa isabel met in het midden de Capitan Segarre Archivo: Vicente Pérez Molías

Krijgen deel twee van de proviand aan boord en Mobil laat weten dat zij ons hard nodig hebben , of de Ouwe A.S.A.S.P. laten weten dat de Schelde er weer klaar voor is.
Vandaag is het de laatste dag van de maand als ik het werk in de kombuis weer oppak. Ome Gerrit zoekt voor de Schelde een plaatsje tussen de rode en groene geleidelichten en laat daar het anker laat vallen. Van de wal komt het bericht dat het te repareren onderdeel niet voor zaterdag de 2e september klaar is. Wat kok Cees de laatste dagen in de kombuis uitgespookt heeft weet ik niet. Volgens Stuurman Ham moet hij morgen met redelijke spoed naar het hospitaal voor onderzoek als taxidienst “ Schelde” even naar de rede moet om een Yank naar Rig52 brengen. De reparaties in de machinekamer gaan met behulp van de wal gestaag door en Meester de Kluis verwacht dat zij vanavond of anders morgenochtend klaar kunnen zijn.
Op zondagmorgen drie uur meldt de Kluis dat de Schelde klaar is om te varen en gaat om halfvier het anker eruit om in de baai van San Carlos de “Western Service” af te lossen die onze Stand-by dienst bij de Mobil Test heeft waargenomen. Door een misverstand bij het thuis hieuwen van het bakboord anker is er enige schade ontstaan. Het anker werd iets te snel de kluis in getrokken waardoor er een schalm breekt. Met enkele stroppen en spankettingen wordt het anker opgevangen en geborgd. Bij daglicht maar eens verder zien. Het ankergerij is inmiddels hersteld door de gebroken kettingschalm te vervangen door een ankerkettingsluiting. Zo probleem ook weer opgelost
Na een stief kwartiertje varen gaat het andere anker er bij de Mobil Test weer in en kan de routine van alledag opgenomen worden. Sloep te water en tweemaal daags eten brengen voor de overgebleven runners.

10-Capitan Segarra met Fregat F51.jpg (67.12 KiB) 5176 keer bekeken

Het historisch stoomschip “Capitan Segarra “samen met het Spaanse Fregat F57 in de baai van Santa Isabel voor anker

Op donderdag, ja de tijd vliegt hier over het papier, brengt 1e stuurman Ham de runners Beurs, Eckhardt en Haasz naar het vliegveld. Van der Wees heeft laten weten dat de heren in Curaçao harder nodig zijn dan op de Mobil Test. Het is nu wel erg stil op de Mobil Test geworden en daarom laat Ome Gerrit de onder de gage Joop Barends tijdelijk overgaan. Meer mensen kunnen wij ook niet missen. Er is al een te kort aan matrozen! Niet veel later krijgen wij een Alert van Mobil om te gaan zoeken naar een in zee gestorte helikopter ergens tussen Santa Isabel en de Ocean Master. Om twaalf uur wordt de zoekactie afgeblazen daar de “Tough Tide” de heli gevonden heeft en deze probeert vast te maken. De” Marine Service “ laat weten dat de post bij de Mobil Test weer ingenomen kan worden
Op 14 september zijn de heren Brinkman en Griesdoorn weer terug op de Mobil Test maar nu in dienst van Mobil. Hiermee komt ook een eind aan het contract tussen de Mobil Test en de Schelde.
Als de 1e buur terug aan boord is weet deze te vertellen we uit het contract zijn en Mobil toestemming heeft gegeven om morgen te vertrekken. Bij het ankerop gaan blijkt er een slag in de ankerketting te zitten. Klaren dit ongemak en halen Joop Barends en runner Buis, die nu matroos geworden is, samen met de achtergebleven inventaris van de Oostzee op en vertrekken naar Santa Isabel. Gaan eerst voor anker, laten de sloep zakken en het gezag gaat naar het Mobil Office en de 1e buur naar het agentschap. Volgens de 1e buur kunnen we morgen langzij de kuster “Clara”afmeren om water te laden. De Kapitein van de “Clara” geeft echter geen toestemming om langzij te komen zodat het weer ankeren wordt tot de volgende dag. Om zes uur is er plaats aan de pier en komen met bakboord voor de wal. Nemen water en proviand in en vertrekken naar zee
Bij vertrek stuurt de ouwe een telegram naar Rotterdam en vraagt om verdere instructies. Opstomen naar Maassluis en bunkeren in Dakar.
Lopen op 25 september in zware regenbuien en slecht zich Dakar aan en meren om even over achten af aan de bunkerpier. Nemen 100 ton gasolie en 20 ton drinkwater aan boord. Vertrekken in de nacht van de 26ste september weer naar zee richting het noorden.
Om de heren machinisten niet gelijk in een zwartgat te laten vallen zorgt Murphy ervoor dat zij zich op de thuisreis niet hoeven te vervelen. Uiteindelijk varen wij op 7 oktober 1967 de Waterweg op en zien in Maassluis onze geliefden met ongeduld staan te wachten op het afmeren van de Schelde
Al met al duurde dit korte reisje toch nog 211 dagen of 7 maanden..

HR

[Hans Reints]

Het hele verhaal is als pdf beschikbaar. Even een meeltje naar railhobby@zeelandnet.nl en het zit zo in je meelbus.
Hans