Koninklijke Hollandse Lloyd

[kabo]

flevoland.jpg (137.11 KiB) 2318 keer bekeken

Nog een beeldje van de Flevoland.
gr. Bas

[jacko]

Hallo

Hierbij de deelnemerslijst voor de reünie , bijgewerkt tot vrijdag 31 januari 14.30 uur
Er zullen dus nog wat verlate meldingen bijkomen , hopen we.
Heb je je nog niet gemeld , het kan nog steeds. !!!!!!

Eric Alles
Richard van Altena
Marius Bakker
Jaap de Balbiaan
Peter Beffers
Jan van den Berg
Rick Bloem
Winston Duits
Gerard van Eik
Frank Fakkeldij
Harry Gerritsen
Ien Groenenwegen van Wijk
Robert Hansen
Ed Hornick
Gijs Houweling
Sjors de Jager Balk
Michiel Jelsma
Ron Keesman
Hans Keetlaer
John van Kooij
Tom Lantau
Wouter van der Leden
Hans van Leeuwen
Cees Los
John van der Molen
Guus Oesterreicher
Rein van der Oever
Piet Oortwijn
Kees Paardekooper
Kees Ras
Gerard van Rossum
Ruud Sijmons
John Storm
Wiebe Veen
Jan Vercouteren
Paul Vierveyzer
Meindert Vink
Henk Voets
Kees Visser
Gerard de Vries
Peter Vugts
Adri Wever
Kees van der Woude

Voor deze gelegenheid De nieuwe KHL maar bijgewerkt tot KHL/Hamburgbar

groet
Hans

[sjors de jager]

De lage krukkenbar,zonder bolle Maria helaas, leuk alternatief en met wat herinneringen van de vele "oude" zeemannen,zal er vast wel vaak ff jeugd herinneringen opgehaald worden.Ik kijk er naar uit.tot ziens!!

[jacko]

Beste collega's

image0011.png (9.69 KiB) 2052 keer bekeken

Mocht je achteraf toch nog mee willen doen aan de reünie , meld je dan bij Kees Paardekoper. khl@upcmail.nl
Het is nooit te laat .

Groet
Hans
En tot 21 maart in de KHL/Hamburgbar.

[jacko]

Spitten op het WWW
Leverde soms wel eens wat op.

[kabo]

graveland.jpg (126.15 KiB) 1870 keer bekeken

Richting A.dam

eemland.jpg (124.07 KiB) 1870 keer bekeken

Eemland in het Kanaal

amstelland.jpg (62.5 KiB) 1870 keer bekeken

Amstelland in de Noordersluis

westland.jpg (160.9 KiB) 1870 keer bekeken

WEstland in aanbouw.
gr. Bas

[jacko]

Hallo
Hier weer een verslag van Cees Los
Betreft de laatste reis van de Graveland onder KHL vlag.
Ik zet het eerste deel nu , het vervolg morgen.

Groet
Hans

SCHEPEN 7.
In de ringband, met groene kaft, vind ik een dagelijks bijgehouden verslag van de laatste reis van het ms. Graveland. Het begint op de datum Donderdag 11 september 1975.
Met rode ballpoint staan op de weekenden omcirkelde getallen. Dat zijn de verdiende verlofdagen. Op de zaterdag een hele verlofdag, en ook op de zondag. Ongeacht of het schip in de haven lag, of op zee voer. Hiervoor gold de regel, dat slechts verlofdagen werden verleend, wanneer het schip in het weekend op zee voer.
Immers, liggende in de haven had men op zaterdag en zondag vrij, en konden de opvarenden de wal op gaan.
Maar met de olietankers lagen we soms (op Zondag) in de Perzische Golf. Veronderstel dat je vrij was. Dit gebeurde bij hoge uitzondering. Meestal werden na aankomst verstuivers verwisseld, of spoelpoorten schoongestoken. Daarna was je blij dat je in je hut kon gaan zitten, waar de airconditioning aan stond.
Maar veronderstel dat je toch vrij was. Dan kon je dus in de hitte, men moet dan wel op 40 graden Celsius rekenen, een kilometers lange pier afwandelen. Aan het eind van deze pier was niets. Tot aan de horizon slechts de hete woestijn. Maar in die tijd kreeg je dus geen verlofdag, in deze situatie.
Ook werd nauwkeurig de definitie van een zondag in de gaten gehouden. Als het schip zich op de zondag 10 minuten op zee bevond, dan kreeg de gehele bemanning een verlofdag toegewezen.
In die tijd voeren dertig man op een schip. Dit vermenigvuldigt met de daggage geeft dit een behoorlijk bedrag. De maatschappij kijkt ook goed op de centen, dus wat is wijsheid.
Ooit is het gebeurd dat een schip zaterdagnacht meerde te Amsterdam, op het onzalige tijdstip 10 minuten voor twaalf te middernacht. De zaterdag gaf een verlofdag, maar de zondag niet.
Nu kwam de Hoofd.WTK met een verbluffende truc tevoorschijn. Voor de machinedienst eindigt de reis op zondag te 00.50. De machine moet nakoelen, en op havenbedrijf kan pas overgezet worden op dit tijdstip, en dus verdient de machinedienst op deze zondag ook een verlofdag. Tot grote verbazing werd dit toegekend.
Ik heb gevaren met een kapitein, die zorgde dat we verlofdagen verdienden. Indien het schip meerde om 23. 50 op de zaterdag, dan noteerde hij de aankomsttijd op zondag 00.15.
Daar had hij geen moeite mee. Je hoorde hem wel eens mompelen: “De directeur heeft vrij, dus ik wil ook wel vrij hebben”.
Ooit voer een schip maandenlang op de oostkust van Afrika. Maar door de week voer het schip op zee, en de weekenden lag het schip in de diverse havens. Dus verlofdagen opsparen, ho maar. Na ruim vijf maanden varen had men slechts een schamele twee weken verlof verzameld.
Je hoorde wel eens, dat een kapitein premie zou krijgen over het aantal verleende verlofdagen per reis. Maar of dit waar is, dat zal niemand willen toegeven.
Maar zoals we zagen is men gelukkig van dit systeem afgestapt.

Maar laten we nu beginnen met het verslag.

1. Donderdag 11 september 1975.
Te 11.00 op Schiphol. Vele familieleden, met de kinderen waren aanwezig bij dit vertrek, en maakten er een gezellige boel van. Echter de 2de stuurman – marconist, en 4de WTK stonden daar zonder familie. Maar zij verveelden zich niet. Laten we eerst maar een pils halen. Nog maar één. Gezelligheid kent geen tijd. Totdat zij eens op de klok keken, en ontdekten dat het vliegtuig reeds vertrokken was .Maar geen paniek! Ze lazen dat de Fin Air direct een vlucht zou maken naar New York. Dus meldden zij zich hier. En werden hartelijk verwelkomt. “Heren – welkom bij Fin Air”. Probleem opgelost.
. Tijdens de vlucht vroeg de kaptein mij: Heb jij de 2de stuurman gezien? Nee. Maar wat had hij bij zich? Dat zullen de monsterboekjes geweest zijn. Iedereen houdt zijn paspoort bij zich. Dus een schip zonder monsterboekjes is natuurlijk wel een blunder. Maar te New York werd alle bagage verzameld. En daar kwamen de drie binken ook tevoorschijn. Prachtig !! Kaptein zei nog wel: Ik moet dit melden aan Amsterdam. Maar daar zat niemand mee. En ik denk in Amsterdam ook niet. Het probleem was allang opgelost.
14.30 vertrek Jumbojet - “Missisippi”. 20.30 aankomst J.F.K. Naar boord, daarna naar Zeemanshuis.


Naar boord. Na urenlang wachten in een vliegtuig, tot je er uit kan, stonden we nog lange tijd in de rij, bij een paspoortcontrole. Eindelijk stond je dan buiten. Een autobus stond klaar voor ons. En in het donker reden we ergens naar toe.
Na verloop van tijd arriveerden we aan een kade , en ja daar lag de “Graveland”. De bagage kon aan boord neergezet worden, en dan naar een Zeemanshuis, om te overnachten.
Ik zelf suggereerde nog om aan boord te blijven slapen. Er was nog een hut achter in de gang beschikbaar. Maar bij nader inzien ging ik toch mee de stad in. In deze hut had maandenlang nooit meer iemand geslapen, of gewoond. Dit was inmiddels een magazijn geworden. Je moest over de onderdelen heenstappen, om in een kooi te komen.
Het Zeemanshuis bleek een wolkenkrabber te zijn. Hier kreeg je op de begane grond een sleutel, en met de lift suisde je naar boven, misschien wel naar de 30ste verdieping.
Een keurige steriele nette hotelkamer was het. Voor je gevoel had je nog maar 5 minuten geslapen, of je werd gewekt door het geluid van een afgrijselijk doordringende electrische alarmbel, zodat je stijf van schrik recht overeind zat. Wat is er aan de hand. Weer het gerinkel.
Uiteindelijk stopte deze alarmering, nadat je een knop ingedrukt had op een groot koperen paneel. Na een ontbijt gingen we terug naar het schip.

3 Man hadden het vliegtuig in Amsterdam gemist. Ze namen de Finair om 14.00.
2. Vrijdag 12 september
Naar boord, ‘s-middags ging de oude ploeg weg.
3. Zaterdag 13 september. (1 verlofdag.)
Vertrokken 20.00 uit New York.
4. Zondag 14 september . Zee. (2 verlofdagen)
Kelly’s Paraquay 439. BA.
Wat deze notitie precies betekent, weet ik na zoveel jaar niet meer. In ieder geval is dit een adres van een winkel in Buenos Aires, waar authentieke leren argentijnse artikelen verkocht worden.
Op deze Zondag zal het gesprek gekomen zijn, op een geweldig voordeeltje wat iemand hier gekocht zou hebben. Vandaar deze aantekening.
Paraguay is de naam van een “straat”, welke misschien twintig kilometer lang is. Nummer 439 is gelegen dichtbij de “Retiro”. Dus het station. Op loopafstand van de haven.
Ian A.Allen Lloyds c/o Huggins. 72-74 South Quay.
Port of Spain Tel 62-38881; home 62-22666. Mr. Broek. Lloyds. (212) 944-0220 New York.
Hier verdiep ik me alvast in de bereikbaarheid van Surveyors. In de komende weken zullen diverse onderdelen van de installatie aangeboden worden voor Lloyds Survey.

5. Maandag 15 september Zee.

6. Dinsdag 16 september Zee.
Op zee, boven de Dominicaanse republiek nadert tropical storm “Eloise”, met een koers van 185 graden, in westelijke richting met snelheid 8 mijl /uur.
De koers van deze tropical storm, en de koers van het schip zijn zodanig, dat zonder maatregelen te treffen, we recht in het centrum zouden lopen.
Hier heersen windsnelheden van honderden kilometers per uur. En dan met dit oude bootje. Je vraagt om moeilijkheden.
Ook stond nog zware lading vastgesjord aan dek. Maar we wachten maar af, wat de kapitein beslist.
7. woensdag 17 september Zee.
De koers is vannacht verandert van 185 naar 175’. Hij buigt dus af in zuidelijke richting! Min of meer in richting Port au Prince. Vannacht heeft het schip een koersverandering gemaakt in NO-richting. We gaan nu om het eiland heen.
We varen dus naar het noorden, en hebben dan ook niets gemerkt van enige buitensporige zeegang, of wind. Het geeft wel vertraging.
De kapitein liep zich de hele dag af te vragen: “Wat zal “Amsterdam” wel zeggen?” Ja, Amsterdam is een stad. Maar hier betekent deze uitdrukking: Wat zal de directeur wel zeggen. Krijg ik kritiek, of heb ik het goed gedaan?
8. Donderdag 18 september . Zee.
Toch boven het eiland!
9. Vrijdag 10.00 uur aankomst Port au Prince. Vertrek te 21.00.
Aan de kade te Port au Prince lag een kustvaarder, zo te zien een leeg schip. Dus hoog op het water.
We hoorden dat na aankomst de kapitein in een taxi was gestapt, richting vliegveld, en naar huis.
Dit bootje had in het centrum van de tropische storm gezeten. Het maakte niets uit, of men de telegraaf op volle kracht vooruit, of achteruit zette. Het bootje lag plat op het water en werd als een kurk door de wind voortgejakkerd. Stuurloos en onmanoeuvreerbaar.
Je hebt dan geluk indien het schip zich op de ruimte bevindt. Zit je onder de kust, of zoals dat heet: “Aan lager wal”, dan kan je niets meer doen.
10. Zaterdag 20 september. Te 20.00 uur ten anker rede Kingston. (3 verlofdagen.).
11. 21 september Zondag. (4 verlofdagen)
06.00 anker op, en naar de kade te Kingston. Niet de wal op. Veel te gevaarlijk. Gevist, maar niets gevangen in de haven. Vertrek 22.39 uur. BB.koelwaterpomp bij. Draadbreuk in aanloopkast van SB pomp. Dit gerepareerd.
12. Maandag 22 september 1975. Zee.
‘s-Middags zaten 2 spanjolen opgesloten in de proviandruimte. Ze begonnen grote klappen te geven, waarbij wij dus dachten dat er iets loos was met de machine. Maar al gauw was dit opgelost. Woedend kwamen ze eruit.
Elk schip is voorzien van koel- en vriesruimten, waar de levensmiddelen bewaard worden.
Tegenwoordig zijn de sloten van de deuren zodanig uitgevoerd, dat men de deur van deze ruimten zowel aan de buitenkant, maar ook aan de binnenkant kan bedienen. Maar is die tijd waren de sloten slechts bedienbaar aan een zijde.
Ook is inmiddels verplicht gesteld door de Scheepvaartinspectie, om een opsluitalarm aan te brengen. In de koel- of vriesruimte kan men met een schakelaar een alarmsignaal in werking stellen. Deze alarmering behoort wekelijks beproefd te worden.
De koel- vries- of groentekamers zij ook geisoleerd. Vroeger werd hiervoor kurk gebruikt. In de loop der tijden was de kurk verzadigd van vocht, en werden de deuren loodzwaar. En dat op een bewegend schip. Je bent verbaasd, dat het altijd goed is gegaan. Tegenwoordig gebruikt men lichtgewicht materialen welke zelfs beter isoleren.

[jacko]

Hallo

Hier het resterende deel van het verslag laatste reis Graveland onder KHL vlag.

De koel- vries- of groentekamers zij ook geisoleerd. Vroeger werd hiervoor kurk gebruikt. In de loop der tijden was de kurk verzadigd van vocht, en werden de deuren loodzwaar. En dat op een bewegend schip. Je bent verbaasd, dat het altijd goed is gegaan. Tegenwoordig gebruikt men lichtgewicht materialen welke zelfs beter isoleren.

Ventilator BB-voor gerepareerd. Gup ging binnendoor naar de stuurmachinekamer, en liet de sleutel in de well vallen. Door de houten klos bleef hij gelukkig drijven.
Olieman er op af. Die laat de looplamp grijpen door de schroefas.

“Gup”, is de bijnaam van de 4de WTK.
13. Dinsdag 23 september.
Op zee. In de hut 29’Celsius.
Aruba - aankomst 13.00, vertrek 23.00
Olie gebunkerd.
14. Woensdag 24 september 1975.
Te 05.50 aankomst Willemstad. Ontvingen artikelen uit Amsterdam per container vervoerd naar Curacao per KNSM schip. o.a. WC-papier, blokjes voor in toiletten, 250 kg poetslappen. Pompwaaiers, en trossen - staaldraden - blokken. Inkopen gedaan bij het Leger Des Heils. 9 x 100 gram zware shag in blikjes a 1,65 dollar. 3 korte witte broeken ($ 4,15). Aansteker + benzine. T-shirts. Kregen nog koffie. Gevist, maar niets gevangen. Dat lukt niet in de haven. Buiten op de rede ten anker, zal het beter vissen zijn.
Deze opmerking is niet juist. Buiten het eiland Curacao gaat de zeebodem onmiddellijk steil de diepte in . Men kan niet ankeren.
Ooit kwam een KNSM schip vlak voor Curacao stil te liggen . De machine startte niet meer, en men dreef langzaam in de richting van het land. Dat zag er niet goed uit. Het schip zou gaan stranden.
Uit pure armoed pompte men het anker uit. Dwz. men liet het anker niet vallen, nee, men vierde het anker langzaam uit. Dit tegen beter weten in. Maar ja, je moet toch wat doen!
De gehele lengte ankerketting hing al buitenboord, maar het anker raakte geen bodem. Gelukkig, daar startte de machine weer. Haal het anker maar binnenboord, dan varen we naar binnen.
Maar nu trad het vreemde verschijnsel op. De ankerspil was hier niet op berekend, om dit zware gewicht op te hijsen. De koppeling slipte. Met behulp van staaldraad op een winch, werd nu stukje voor stukje de ankerketting binnenboord gehaald. Dit met grote vertraging natuurlijk.
Vertrokken uit Willemstad om 20.00 uur. Temperatuur in de hut is 29’Celsius.

15. Donderdag 25 september
Aankomst La Guaira te 07.00
16. Vrijdag 26 september
Verhaalden te 06.00. Hoorden vandaag dat het schip verkocht is. Bearing 3 passeerde Lloyd’s Survey.
Elk schip is verzekerd tegen schade. De Graveland is dus verzekerd bij de firma “Lloyds”, te Londen. De verzekeraar eist een goed onderhouden schip. Gedurende een periode van vijf jaar wil hij elk onderdeel van de machineinstallatie zien. Vandaar dat we diverse malen een machineonderdeel aanbieden voor survey. Dit is afhankelijk van de haven. Hier rijst de vraag: is er een surveyor aanwezig. Een andere factor is het aantal draaiuren van bijv, een zuiger.
17. Zaterdag 27 september (5 verlofdagen)
Nog open items: zuiger 1 (9/75); spoelpomp 3 (10/75); kruishoofd 1 (11/75); spoelpomp 6 (11/75).
Zaterdag na 12.00 uur is het kantoor der agent gesloten. Surveyor Warmerdam van Lloyd’s bestrijkt een gebied met een kustlengte van 2000 KM. Hij vliegt overal naar toe.
Te La Guaira.
Draaiuren der zuigers.
1. 6013 survey 09/75
2. 1433
3. 717
4. 8141
5. 7066
6. 486
7. 7011.
18. Zondag. Naar Caracas geweest. (6 verlofdagen)
De kapitein en ik werden door de agent uitgenodigd om Caracas te bezoeken.
In een grote amerikaanse wagen gingen we op pad. De bergen in. Op zeker moment rijd je over een bergrug, en zie een soort panorama vergezicht. Een komvormige vlakte strekt zich tot de overkant. Maar hier kijk je tegen een bewoonde vlakte aan. Een gigantisch gezicht.
Beneden in deze vlakte zie je een vage damp hangen. Je rijdt door een stadsdeel, totdat we aan de andere kant weer op een bergrug staan, en kijken tegen een volgend komvormig stadsgedeelte aan.
Deze amerikaanse auto is vrij slap in z’n veren. Hij deint als het ware. De chauffeur had nog een afschuwelijke rijstijl. Om zijn goede rijstijl te tonen, gaf hij dotten gas, gevolgd door abrupt remmen. De atmosfeer was verzadigd van uitlaatgassen, welke een afgrijselijke stank veroorzaken. Nee, op het laatst zat ik misselijk, bijna tot spugens toe, in deze auto. En dacht, was ik maar thuis gebleven. Maar ja, wat ziet je dan toch veel van de wereld, kan je later vertellen.
We bezochten een groot park, gewijd aan de grote held Simon Bolivar, die jaren geleden, weet ik wat veroverd heeft.
Je denkt dan wel: “Gooi het maar in m’n pet”. Na het zoveelste stadsdeel zijn we dan bij deze agent thuis geweest, en iets gegeten. Maar je bent blij, als je terug bent aan boord. )
19. Maandag 29 september
Zuiger 1 passeerde Lloyds Survey - in orde.
Kruishoofdmetaal 1 werd afgekeurd wegens een kraak in oliegroef. Echter zo erg was het niet. We kunnen er makkelijk mee draaien.
Reserve kruishoofdmetaal is niet te gebruiken, vanwege opgesoldeerde plekken witmetaal! Er wordt een voorlopig certificaat afgegeven, totdat het reservemetaal gerepareerd is. Bij vernieuwen, dan een surveyor er bij halen.
Vonden in het onderhoudsboek :
“Reis 95. Maart 1974:
“Kruishoofdmetaal 7 werd vernieuwd, daar het oude niet meer zo best was”. Dus 1 ½ jaar geleden!
Dat was een tegenvaller. Het kruishoofdmetaal werd afgekeurd. Deze surveyor had wel blijk gegeven, dat hij niets begreep van de hoofdmotor. Hij vroeg, “Waar is de drijfstang?” Zoals we lezen werd het metaal de volgende dag goedgekeurd.
Bij terugkeer in Amsterdam, informeerde ik naar dit voorval. En ja, de chef kon het volgende hierover vertellen. Inderdaad was het metaal vervangen, zoals beschreven was in het onderhoudsboek.
Bij aankomst Amsterdam wordt door het schip, opgegeven om dit metaal opnieuw te laten ingieten. Dit gebeurd dan bij een werf, of machinefabriek.
Maar de Technische Dienst had besloten om deze dure reparatie niet te laten uitvoeren. Men voerde een bezuiniging uit. Deze onderdelen werden zo betrouwbaar geacht. Zolang het schip nog bij de maatschappij voer, zou een vervanging niet meer nodig zijn. Dacht men.

Telefoon Lloyds 2832908. Denkelijk is dit Lloyds te Caracas.
Mr. G.Stryngos. Non-exclusive surveyor te Maracaibo.
20. Dinsdag 30 september te La Guaira.
Heer Warmerdam kwam aan boord, en keurde het kruishoofdmetaal no.1 goed. Tevens passeerde ketel het Lloyds Survey.
De surveyor van gisteren was een hull-surveyor. Vandaag is een telegram ontvangen, waarin de verkoop van de Graveland definitief bevestigd is.

Het schip wordt dus verkocht. Wat jammer van alle onderdelen en gereedschappen. Koperen lampen, en scheepsklokken. De inventaris, dus. Indien mogelijk zouden we zoveel mogelijk gaan ontschepen, Hier komt de hollandse degelijke zuinigheid wel goed om de hoek kijken.
De kapitein vroeg of ik de maatschappijinstructies voor de machinedienst wilde inleveren. Dat was lachen. Want die had ik niet.
O ja, ik had een map, met het opschrift: Instructies voor de machinedienst. Maar de enigste instructie welke hierin opgeborgen was, luidde: “Pomp geen olie overboord”.

21. Woensdag 1 October 1975
Alles afgebouwd. Enkele veren bleken 2,5 mm slotopening te hebben. Zuiger 1 er weer uitgehaald en de slotopening op 6 mm gebracht. Werkten hieraan van 20.30 tot 24.00 uur.
Hier lezen we de opmerking “alles afgebouwd”. Dus cilinder 1 van de hoofdmotor is geheel bedrijfsklaar.
Maar ik herinner me, dat ik een briefje vond, waarop verschillende metingen stonden genoteerd, en tot m’n grote schrik zie ik, dat enkele zuigerveren een ruimte hebben van 2,5 mm.
Meestal zie je zo’n briefje pas, als het schip al op zee vaart, en men het onderhoudsboek gaat bijhouden.
Wat een geluk, dat we voor vertrek nog konden ingrijpen. Dit had makkelijk een warmgelopen zuiger kunnen veroorzaken, met een urenlange reparatie op zee. Hier zijn dus oude versleten veren vervangen door nieuwe, welke dus te weinig ruimte hebben.
Draait de machine volle kracht, dan treden hoge temperaturen op, waarbij deze zuigerveren uitzetten. De lengte neemt toe, en zouden de uiteinden elkaar raken, dan is uitzetting niet meer mogelijk, en de veer zal zich met grote kracht tegen de cilinderwand klemmen.

22. Donderdag 2 october 1975.
Te 16.00 vertrek La Guaira.
24. Vrijdag 3 october . 16.00 aankomst te Maracaibo. Op visite geweest op de Gaasterland. Pruik - Jan de Boer - Hans. Terpstra en zijn vrouw zijn bij ons aan boord geweest.
25. Zaterdag 4 October (7 verlofdagen)
Draaiden langzaam vooruit van 21.24 tot 21.35. De kapitein zag, op de brug staande, plotseling de luchtkoker van ruim 2 SB enkele meters heen en weer slingeren.
Het bleek dat op twee na, alle boutjes afgeknapt waren. Hij hing nog op 2 boutjes aan de achterkant, en op de electrische kabel aan de voorkant. Dus nieuwe boutjes erin en weer verder.
Bovenstaand evenement spreekt voor zichzelf. Het schip moet nu maar eens afgedankt worden.
26 october 1975. (8 verlofdagen)
Hebben de wind van achteren, het schip loopt wel hard, ongeveer 16 mijl. Alleen heb je geen zuchtje wind in de hut. De thermometer staat op 30 ‘ Celsius. Hebben met de hele ploeg gezellig gezeten.
27. Maandag 6 october
Te 24.00 aankomst Puerto Limon.
28. Dinsdag 7 october .
Te Puerto Limon.
29. Woensdag 8 october Vertrek 09.00
30. Donderdag 9 October Zee.
31. Vrijdag 10 October Zee.
32. Zaterdag 11 October Zee (9 verlofdagen)

Zuiger Overhaald op
4 11-73
5 02-74
7 02-74
2 01-05-75
3 11-07-75
6 11-08-75
1 28-09-75
33. Zondag 12 Nov.
Te 17.00 aankomst New Orleans. (10 verlofdagen)
34. Maandag 13 Nov.
2 Spoelpompen passeerden Lloyds Survey. En kleppen stomen voor Lloyds. Binnenkoppen 4 en 7 af en aan. Naar Canalstreet en Bourbonstreet geweest.
35. Dinsdag 14 nov.
Te New Orleans.
36. Woensdag 15 nov Te 00.04 vertrek New Orleans. Precies te 08.00 ging de laatste loods van boord, en waren we de rivier af. Maakte een pak klaar met papier artikelen. 3 Motordagboeken genummerd; 3 Motordagboeken klad; 2 Havendagboeken; 1 st Ameroid Daily Log; 4 Manoeuvreerboekjes; 2 Werkuren lijsten.
37. Donderdag 16 November.
Te 11.21 aankomst Houston. Ontmoette Hans Brandhof.
38. Vrijdag 17 Nov. te Houston. Gebeld naar huis.
39. Zaterdag 18 Nov. 1975. (11 verlofdagen)
Vertrek Houston 21.00. Hele middag in het Zeemanshuis gezeten. Wasgoed niet terug gehad.
40. Zondag 19 October 1975. Zee. (12 verlofdagen)
41. Maandag 20 october 1975. Zee.
Op Vrijdag 17 Oct ging de was de wal op, met de tweede zending, te 17.00 uur. Het werd neergelegd in de cabine. Zaterdag, te ongeveer 17.00 uur kwam de was terug. Enkele telefoontjes gaven geen resultaat.
42. Dinsdag 21 0ctober
Ontvingen telegram, bestemming Aruba en dus niet Maracaibo. Passeerden Cuba.
43. Woensdag 22 October Zee.
Voeren onder Jamaica.
44. Donderdag 23 October . Zee.
45. Vrijdag 24 October
Aankomst Oranjestad - Aruba te 06.30. Bunkerden 100 ton Z.O. Container ontscheept met ongeveer 60.000,- waarde. Vertrek Aruba te 21.30.
46. Zaterdag 25 October 1975. (13 verlofdagen)
Aankomst Maracaibo te 11.00 uur. Trokken zuiger 4 na 8500 draaiuren!1. Onderste veer was precies in ‘t midden gebroken!. 3de veer zat vast.
47. Zondag 26 October . (14 verlofdagen)
Gingen verder met de zuiger. De twee bovenste veren hadden vrijwel geen spanning meer. De 3de veer werkte als “bovenste veer”, en was zwaar vervuild. Dus alleen werkzaam : veren 3 - 4 en 5!!
48. Maandag 27 October . te Maracaibo.
49. Dinsdag 28 October Vertrek te 18.30.
50. Woensdag 29 October . Aankomst Willemstad te 10.30.
Lagen de gehele dag aan de kade, zonder te werken in de ruimen. Losten de 2de container, welke meteen op de Mercurius gezet werd.
De Mercurius ging naar Aruba en daar zal hij container no. 1 aan boord nemen. Geschatte waarde van de artikelen die hierin ontscheept worden, voor de verkoop dus, bedraagt een ton (fl. 100.000,-). Naar Zeemanshuis geweest,‘s-middags.
51. Donderdag 30 October
Te 05.30 verhaald - dwz. een scheepslengte vooruit. Draaiden een paar klappen met de machine, verbruikten hiervoor 10 liter dieselolie.
Voor ons lag de Pericles. Hij had een defect anker van een winch, welke voor de zware spier gebruikt wordt. Geschat werd dat ze 36 uur nodig hebben om het reserveanker te plaatsen, en vertrekt het schip 36 uur later, want ze moeten nog werken met de zware spier - niet best.
Op Curacao waait nu vrijwel geen passaatwind, en het is dan ook om te smoren in de hutten.


De zekeringen van 16 Ampere zijn op, en Bontebal, de 1ste stuurman ging gisteren op visite op de Mercurius. Dus ik vroeg: “Vraag of je een paar zekeringen kunt krijgen”. Nou, dat lukte wel.
Maar op de Mercurius waren ze hoogst verbaasd, dat de 1ste stuurman zoiets doet voor de machinedienst. Dat is daar ondenkbaar. Bij de KNSM doe je zoiets niet. Gelukkig heerst er bij ons aan boord een normale betrekking tussen WTK’s en stuurlieden. Alhoewel dat ook niet op alle KHL boten voorkomt.
Te Maracaibo hebben we een vismaaltijd gehad. Varela, de olieman, had twee grote vissen gehaald, (soort wolf),met een zak garnalen.
‘s-Morgens had ik de vissen gefileerd. Het gekke is, dat die Venezuelanen zo’n grote vis met een bijl in drie moten hakken, kennelijk om ze in de plastic tas te kunnen krijgen. Maar met schoonmaken is het lastig, want je hebt natuurlijk liever de hele vis.. Afijn, dat lukte wel.
Om 1 uur de garnalen laten koken door Soares, de Kaap Verde kok. Om 4 uur gaat de kombuis weer open en ben ik maar begonnen met bakken. De spanjolen gek kijken, dat de chief engineer vis stond te bakken. Om half zes was ik klaar. De kok had nog een sausje gemaakt, met knoflook (fijn gewreven) chilisaus, en tomatenketchup.
Dus ik naar boven met de schaal, waar de hele ploeg al zat te wachten. Nou, de vis viel wel in de smaak, want ze ging likkende op. Wel leuk. Kosten per man bedroeg 1 dollar 20. dus fl 3,10. Eigenlijk niks.
53. Vrijdag 31 October 1975.
Vertrokken uit Willemstad om 02.00 uur. Aankomst La Guaira 13.00
Zaterdag 1 November . (15 verlofdagen)
54. Zondag 2 November (16 verlofdagen)
Te La Guaira. Hielden asado met de hele ploeg.
Asado. Dit braziliaanse woord betekent barbecue. Indien iemand achter het houtskoolvuur het vlees roostert, dan is dat de asadero.
55. Maandag 3 November 1975.
Vertrek La Guaira 20.30.
56. Dinsdag 4 November
Te 07.00 loods aan boord. Te 08.00 aankomst Guanta.
57. Woensdag 5 November.
In ruim 2 staat een auto van 32 ton. Er is te Guanta geen hijsgereedschap, en het geeft de grootste moeite om hem op te hijsen. Dikke houten balken knappen af als luciferhoutjes. In Amerika werd hij geladen met hijsgereedschap van de wal. 20.30 vertrek.
58. Donderdag 6 November 1975.
Te 13.00 aankomst Port of Spain. Gingen meteen tegen de kade.
59. Vrijdag 7 November.
Te 07.00 naar de ankerplaats, en ten anker. Drie baggers gevangen.
59. Zaterdag 8 November 1975. (17 verlofdagen)
Te 06.00 terug naar de kade. Kapitein is jarig, maar het bier is op.
60. Zondag 9 November. (18 verlofdagen)
Te Port of Spain.
61. Maandag 10 November.
Te 08.00 de was de wal op, en om 16.00 uur terug! Vertrek Port of Spain te 18.00 uur. Vingen nog een grote bagger. De timmerman zal hem opeten. Hij was behoorlijk zwaar, en aan het dunne lijntje krijg je hem niet omhoog. Dus in de bodem van een zinken emmer gaten geslagen. Hierin konden we hem aan boord krijgen. Het kleinste haakje zat aan de lijn!
62. Dinsdag 11 November.
Aankomst Bridgetown - Barbados te 10.00.
63. Woensdag 12 November 1975.
Vertrek Bridgetown te 11.10.
64. Donderdag 13 November. Zee.
65. Vrijdag 14 November
Aankomst Paramaribo te 08.00
66. Zaterdag 15 November. (19 verlofdagen)
Vertrek Paramaribo te 02.40.
67. Zondag 16 November. (20 verlofdagen)
Aankomst Georgetown 12.30. Geen Grieken.
68. Maandag 16 November.
Geen Grieken. Te 08.00 uit charter KNSM.
69. Dinsdag 18 November
Te 09.00 is het schip overgedragen aan de Grieken, die echter ‘s-middags zullen komen. 9 man blijven aan boord, terwijl de rest van de bemanning vanmiddag naar huis zal vliegen. Vanaf 09.00 : Los - Vierveijzer wacht, Varela 9-12; Ayasso Ayasso 12-
70. Woensdag 19 Nov.
Te middernacht kwamen dan toch de Grieken, nog een rondje gemaakt met de 2de WTK - olie peilen. Maar binnen drie kwartier was alles bekeken.
De Griekse marconist was zuur met zo’n ouderwetse installatie. Die miste allerlei systemen. Zelfs vroeg een Griek, “Waarom doet de AC het niet?”. Die werd opmerkzaam gemaakt op een hutventilatortje.
Men veronderstelt dat Grieken vaak varen met verouderde schepen. Maar zij varen waarschijnlijk meer met splinternieuwe schepen, waarop de meest geavanceerde apparatuur geplaatst is. Vandaar bovenstaande opmerking.

Middernacht naar het Tower Hotel. ‘s-Morgens 6 uur op - ontbijt - en naar het vliegveld. Via Trinidad naar New York. ‘s-avonds per KLM jumbo jet naar Schiphol.
Donderdag 20 November
Arriveerden op Schiphol.

Liggende te La Guaira stond ik te vissen, met een dunne hengel, en ving ik kleine visjes, welke ik in een emmer water liet zwemmen.
Na verloop van tijd gooide ik de visjes terug in het water, en onmiddellijk kwamen fregatvogels in actie om deze visjes op te eten. Met grote snelheid scheerden deze grote vogels over het water. En feilloos wisten ze zo’n klein visje, dat meteen ging zinken, uit het water te pikken.
De 2de WTK, vroeg of ik wilde wachten. Hij haalde zijn 8mm camera, en als een volleerde cineast filmde hij nu deze voorstelling. De aanvliegroute van de fregatvogels filmde hij, gevolgd door een supersnelle duikvlucht, waarbij het visje uit het water gepakt werd.
Dit beloofde een geweldige opname te worden. Misschien is hier het plan ontstaan, om na afloop van de reis nog eens bij elkaar te komen.

Tijdens deze reis was een klerk aan boord. Deze opvarende is vertegenwoordiger van de maatschappij, waar het schip aan verhuurd is. Hier dus de K.N.S.M. Hij behartigd de belangen van zijn maatschappij.
Jonge, slimme knapen, die iets avontuurlijks van de wereld willen zien, konden op deze manier hun wens in vervulling zien gaan. Maar na een enige tijd komt men toch tot het besef: “Ik moet dit niet te lang doen. Ik zal ergens anders een toekomst willen opbouwen”. Het zal dan best een mooie tijd zijn geweest, maar het moet niet te lang duren.
Maar onze klerk voer te lang in deze baan. Ach, het was een brave figuur. De beide 4de wtk’s trokken met hem op.
Op zeker moment zaten deze drie kameraden in de hut van de klerk, toen deze man zich even terugtrok, in het kleinste kamertje. Hierbij verzuimde hij de deur aan de binnenkant te sluiten, met daverend gevolg.

Na afloop van de reis zijn we dan op visite geweest bij de 2de WTK. En daar was een heel ploegje van het schip verzameld.
Ontwikkelde foto’s werden bekeken. Leuk . De 8mm film werd vertoond. Maar tot onze grote verbazing was er niets te zien. Geen visje - geen fregatvogel. De 8 mm camera was niet geschikt voor deze snelle acties. Dit kon hij niet volgen. Hierna werden dia’s van de reis vertoond. Palmbomen, zonnige stranden, het leek wel een reisgids voor het caraibisch gebied.
Maar ik hoorde ook de opmerking: “Het mooiste moet nog komen”. En ja, daar kwam de mooiste foto.
Wat hadden de twee binken gedaan, toen ze bij de klerk in de hut zaten, had een van hen een fototoestel gehaald. Terwijl de een de deur van toilet opende, nam de ander een dia. Te gek.
Daar zat de klerk, , een rol WC-papier afgerold, in de hand. Hij trekt een ontzettend verschrikt gezicht. Te gek. Bij het zien van deze opname barstte de hele ploeg uit in onbedaarlijk gelach.
Deze dia is misschien een kwartier zichtbaar geweest. Dit was een mooi besluit van de laatste reis. Nee, de klerk was niet aanwezig bij deze reunie.
December 2000.


3-2-2020.
Bij vertrek Schiphol was de Waterschout aanwezig, en hield daar kantoor. In September hadden vele reisbureaux hun rolluiken gesloten, en daar maakte de Waterschout gebruik van. Breedte van het kantoorblad was misschien 15 cm, maar de lengte bedroeg tientallen meters. Op een groot vel papier konden de opvarenden hun handtekening zetten, aan de rechterkant. Daar werden de gekste krabbels neergepend. Iemand had een voorliefde voor cirkels – meteen maar tien stuks dan!!. Deze kolom werd een onontwarbare ballpoint gedoe. De Waterschout voelde zich zwaar beetgenomen. Later is het instituut Waterschout ingekrompen. Misschien heeft deze gebeurtenis hieraan meegeholpen.

[jdbvos]

Schitterende verhalen Hans !
Bedankt voor het plaatsen. En geef dat aub ook effe aan de schrijver door !
Ik hoop dat er nog veel meer komt !

[kabo]

kennemerland.jpg (76.27 KiB) 1249 keer bekeken

Kennemerland in 1957 voor de Noordersluis op weg naar zee voor de proefvaart. sloop 1983. foto Michel Boone.
gr. Bas