Smit & Co

Een gezellig, leuk en informatief Scheepvaartforum
Gebruikersavatar
Harry G. Hogeboom
Berichten: 14382
Lid geworden op: 22 jul 2004 02:07
Locatie: Canada

Re: Smit & Co

Bericht door Harry G. Hogeboom »

Hallo Hans,
Je omschrijft dit "huiverend nauwkeurig"..... ik was a/b van de m.t."Forest Town" in 1965 (of 1966?) toen we zeker 2 X en misschien zelfs wel 3 X door het oog van Orkaan "Faithe" voeren tijdens een poging van Kapitein van Dongen (R.I.P.) om van die orkaan weg te lopen.
We waren in ballast onderweg van Portland Maine naar Punta Cardon en hebben het volgens van Dongen (die veeel typhoon ervaring had in the East) overleefd omdat hij het schip optimaal kon ballasten.
Ik stond er bij op de brug toen de Sparks met S.O.S. beriggies bij de Ouwe kwam en hij zei : "We hebben de handen vol aan onszelf".... je omschrijving is "huiverend nauwkeurig"...... ik stond destijds even op de brugvleugel en het was windstil terwijl de huizenhoge golven boven ons uit torenden....... ik was in die jaren nog TE onervaren om zelfs maar bang te wezen..... NU krijg ik er nog kippevel van!
Bedankt voor je foto's en verhaal.
MVG HGH.
"Don't sweat the small stuff"

Gebruikersavatar
Jos Linders
Berichten: 3419
Lid geworden op: 22 feb 2005 16:50
Locatie: Nijmegen

Re: Smit & Co

Bericht door Jos Linders »

Welkom terug Harry. Ik hoop dat je deze moeilijke tijd een beetje goed door gekomen bent.

Groetjes, Jos Linders.
Ulpia Noviomagus Batavorum

https://www.nijmegen.nl/diensten/webcam/
Cbalk
Berichten: 100
Lid geworden op: 09 jul 2013 23:10

Re: Smit & Co

Bericht door Cbalk »

Meneer Hogeboom, wat een verrassing !!! uw kritische en vermakelijke berichten werden node gemist
ik hoop dat tijdens uw afwezigheid uw scherp en analytische vermogen niet is verminderd
nogmaals van harte welcome back
Jacob Bothof
Berichten: 1481
Lid geworden op: 26 mar 2016 16:10

Re: Smit & Co

Bericht door Jacob Bothof »

Harry, blij je weer terug te zien op het forum
Jacob
Hans Reints
Berichten: 211
Lid geworden op: 18 apr 2017 19:33
Locatie: Uelsen

Orinoco 1970

Bericht door Hans Reints »

30
.28 Orkaan Katrina.jpg
.28 Orkaan Katrina.jpg (106.99 KiB) 1708 keer bekeken
Als het oog over ons heen getrokken is komen we in de “muur” terecht. Dit is inderdaad een muur van water die zich rond het oog heeft opgebouwd. Het is absoluut onmogelijk om je nu buiten de beschutting van de opbouw te begeven. Een stap aan dek en je kan gelijk gaan hemelen. Voordat we het oog binnen voeren kwam de wind van Stuurboord in en nu, na het passeren van het oog komt de wind van Bakboord in. Ook in dit geval moet de Orinoco rond om weer bij de weg gedrifte Ellin te komen.

“Buur opgelet” klinkt de stem van de Ouwe “ik ben van plan om nu rond te gaan! Op mijn commando geef je direct hard stuurboord roer en zet ik de telegraaf op vol ooruit zodat we tussen twee “lage” golfruggen rond kunnen gaan”. Althans dat is de theoretische versie van het verhaal!
“De meester staat met zijn mensen” zo gaat hij verder “stand-by in de machinekamer met de handen aan de knoppen en handels om direct te kunnen reageren. De ogen van het zwarte koor zijn constant gericht op de telegraaf om bij het eerste het beste belletje te kunnen reageren. De orders moeten snel en zorgvuldig uitgevoerd worden om het rondgaan tot een succes en niet tot een drama te maken.
De eerste buur, gesterkt door de mening van de 2e stuur, en de rest van de bemanning, vraagt of dat nu wel wijs is om nu rond te gaan. In de muur staan dijken van water en zijn de golfdalen afgrijselijk diep. Kunnen we dat rond gaan niet even uitstellen tot dat het weer wat handzamer is? Het oog en de daarbij behorende muur en regenbanden zullen over ons heen trekken en zich vrij snel van onze positie verwijderden. De ouwe is gevoelig voor deze argumenten en besluit dan ook te wachten tot dat de omstandigheden zich verbeterd hebben. Als na een dag de omstandigheden zich wat verbeterd hebben en het handzamer geworden is, er staat nog altijd een dikke 8 tot 9, is het tijd om rond te gaan. De ouwe laat iedereen met zwemvest aan, ook de wacht te kooi, naar de rooksalon komen om daar het rond gaan af te wachten. Het zijn zeer spannende momenten. Met al de ervaring van kapitein en 1e stuurman word het meest gunstige moment gekozen om tussen twee golftoppen, die op het oog de meest gunstige lijken, rond te gaan. En dan is het zover, de ouwe staat voor het raam en met de hand aan de telegraaf en de 1e buur staat met gebalde vuisten aan het wiel. “Hard stuurboord je roer en de telegraaf op vol vooruit” Hier hebben ze beneden opgewacht, in een oogwenk gaan beide karren op volvermogen vooruit. Dit is de tijd om gelovig of niet, een schietgebedje te doen. Langzaam, voor ons gevoel tergend langzaam, geeft de Orinoco gehoor aan de gegeven orders. De kont valt weg en we komen dwarszee te leggen, het meest kritische moment van de manoeuvre. De Orinoco is nu het kwetsbaars en dat merken wij dan ook vrij snel als een dijk van een golf de Orinoco oppakt en haar op de zij gooit. Ik had dit al eens eerder meegemaakt om met één voet aan dek en met de andere voet op het staande werk te staan. Ik kan je verzekeren dat dat geen fijne gewaarwording is. Na een gevoelsmatig eindeloze tijd draait de Orinoco door op haar roer en komt langzaam voor de wind te liggen. Er gaat een zucht van verlichting door het schip heen. Rommel opruimen en dan surfend naar de Ellin, die volgens haar eigen zeggen als een meeuwtje op het water ligt...
De volgende ochtend, komt de Ellin weer in zicht. Na over de radio wat gegevens uitgewisseld te hebben wordt alles weer in gereedheid gebracht om opnieuw vast te maken. Door het vakmanschap van de nautische- en technisch dienst kan de Orinoco dicht onder de kop van de Ellin kruipen en zo de verbinding weer tot stand te brengen. Afgesproken is dat de Grieken op de Liberiaan de voorloper laten zakken zodat onze mannen op het achterdek de voorloper op de peer van de nylon kunnen insluiten. Ik kan niet zeggen dat het een fluitje van een cent is, maar alles gelukt wonderbaarlijk snel. Om rond elf uur staan we weer vast op de Ellin en kan er een westelijke koers, richting New York, gestuurd worden. Er staat nog steeds een hoge zee met lange deining. Later op de dag neemt de wind in kracht af tot zuidwest 2 tot 3. Wie dacht dat de problemen nu opgelost zijn heeft buiten de waard gerekend. Onze gangster-zoon laat weten dat de bodem van zijn medicijnen potje razend snel in zicht komt. Dat kan ook niet anders daar hij voor maximaal 21 dagen stuff heeft mee gekregen. Ondertussen zitten we al 32 dagen op zee. Nog meer houdpijn voor onze ouwe.

Op het middag uur, tijdens het dagelijks zonnetje schieten, ziet de uitkijk twee streken over bakboord een groot voorwerp aan de einder opdoemen. Het voorwerp wat laag op het water ligt ziet er verdacht veel uit als een reddingsvlot. Als rechtgeaarde bergers en goede zeelui zien wij daar een leuk drinkgelletje opdagen! Bergen en verkopen zoals in de goeie ouwe tijd. De ouwe laat de koers wat meer naar het vlot verleggen en haal wat klappen van de schroef. Hierdoor gaat de vaart er een beetje uit en kan het vlot iets makkelijker langszij genomen worden. Achterop staan de mannen klaar met pikhaak en entertouwen. De schipper en de stuur zijn drukbezig om de Orinoco behoedzaam langszij het vlot te brengen als zij, net zoals de rest van de bemanning, opgeschrikt worden door de gil van marconist de Bes. Staande op de brugvleugel zoekt de marco met behulp van een verrekijker naar de evt. kentekens op het vlot zoals naam en thuishaven van het schip waar het vlot op thuis hoort. Als het vlot iets voorlijker dan dwars is roept hij verschrikt, “afblijven van dat vlot, niet doen, laat lopen die handel”. Door zijn kijker ziet de Marco niet alleen pikkende zich tegoed doende meeuwen, maar kijk hij ook recht in het gezicht, of wat daar nog van over is, van een paar onfortuinlijke drenkelingen. Als het vlot langs het berghout voorbij schuift is te zien dat er minstens zeven personen op het vlot liggen. Om niet van het vlot afgespoeld te worden hebben deze onfortuinlijke zeelieden zich aan elkaar en aan het vlot vastgebonden. Wij kunnen voor deze collega’s niets anders doen dan de pet afnemen en hun weer toevertrouwen aan de zee. De bootsman gaf het vlot nog een klein duwtje en langzaam dreef het vlot naar achteren. Waar wij niet op bedacht en gerekend hadden is de stroming die langs het schip loopt. Deze stroming nam het vlot mee naar achteren en duwde het zonder pardon onder onze sleepdraad. Hierdoor kantelde het vlot en wierp de lichamen die op het vlot liggen hoog de lucht in. Het leek wel of dat de mannen aan hun touwtje een handstandje maakten. Het is stil aan dek! Na dit luguber intermezzo word de reis op de oude koers voort gezet. Het voorval is direct aan de USCG gemeld maar naar wij later hoorden, hebben zij het vlot met de drenkelingen niet meer kunnen vinden. Naar aanleiding van onze gegevens, zoals wat sommige drenkelingen voor kleding aan hadden en enkele bijzonderheden van het vlot, wist de CG ons te vertellen dat het vlot met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid afkomstig is van een Zweedse tanker die in onze onmiddellijke nabijheid in de orkaan vergaan is.

Het is oudejaarsdag en wie dacht dat onze moeilijkheden voor bij zijn heeft niet op Murphy gerekend. De door marco de Bes genomen weersberichten voorspellen voor de volgende dagen niet veel goeds. De ene depressie hebben we nog niet gehad of de volgende meld zicht al weer aan. In de ochtend van oudjaarsdag staat er een westnoordwestelijke wind die met een krachtje van zeven tot acht doorstaat en heel snel in kracht toe neemt. Door de ervaring van de laatste weken wijs geworden besluit ome Gerrit om met de hele handel rond te gaan en op een oostelijke koers de aangemelde depressie af te rijden. Jammer voor onze Yank, nog maar een pilletje minder innemen maar het is niet anders. Het is maar goed ook dat ome Gerrit besloten heeft om rond te gaan daar er op 2 januari van het nieuwe jaar een zware storm met kracht 10 tot 11 over ons heen komt. Het spande er wel even om maar gelukkig hebben we de boel heel kunnen houden. Als de volgende morgen de wind naar westnoordwest is geruimd en afneemt tot een krachtje of 4 kan er weer om de west gestuurd worden. Het is buitengewoon goed weer voor een WNA,(=Winter Noord Atlantic). De golven en wind zijn zo goed als verdwenen wat de kok een mooie gelegenheid geeft om het uitgestelde Kerstmaal te serveren. Na wat geïmproviseer in het kombuis en met de medewerking “van boven” lukt het de mannen van de civiele dienst om alsnog een 5 gangen dineer op tafel te zetten.
.29 PICT0044 Kertsdiner Staf (1).jpg
.29 PICT0044 Kertsdiner Staf (1).jpg (117.08 KiB) 1708 keer bekeken
.30-Kertsdinee Orinoco bemanning#.jpg
.30-Kertsdinee Orinoco bemanning#.jpg (87.31 KiB) 1708 keer bekeken
31+32
Door al deze “weer” problemen hebben we er twee nieuwe problemen bij gekregen, de voorraad nylonrekkers raakt uitgeput, we slepen op het laatste exemplaar, en de bodem van de brandstoftanks komt in zicht. Over deze en andere zaken heeft kapitein Joosse uitgebreid radiotelefonisch contact met Maassluis gehad. Kantoor Maassluis besluit om de OTS Neptunia (de ex Rodezee) naar ons toe te dirigeren zodat zij mee kan helpen om ons door de laatste zeemijlen richting New York te komen

.31 PICT0041.JPG
.31 PICT0041.JPG (95.64 KiB) 1708 keer bekeken
33 De Neptunia bezig met het sleepklaar maken om ons te assisteren.
De Onder Toezicht Smit staande Neptunia moest zich ergens vlak bij ophouden hebben daar zij dezelfde avond al zijn opwachting maakt. De Neptunia komt niet alleen mee helpen slepen maar zij heeft ook nog reserve sleepmateriaal en bunkers bij zich. In de vroege ochtend komt de neptunia langszij en voorziet ons van een nieuwe dikkere nylon voor het geval dat we weer eens mochten breken.
Hierna stoomt de Neptunia naar voren en maakt met zijn sleepgerij (strop, rekker, sleepdraad) op onze kop vast en geef zo de bunkerslang en bunkers over. Bunkers zijn wel nodig aangezien de meester heeft berekend dat er met de nu nog aanwezige brandstof New-York niet gehaald kan worden.! Veel bunkers krijgen we niet van de Neptunia daar zij zelf nog wat over wil houden om op eigen kracht, en niet als gesleept object NY binnen gebracht te worden. Als de bunkeren gedaan is worden de slangen losgekoppeld en binnen gehaald. Beide sleepboot kapiteins zijn overeen gekomen om de reis tot in New York als tandem af te maken De Nepunia viert haar draad op lengte en hierna gaat het volaan richting New York.
Als je gedacht had dat alles nu van een leien dakje zal gaan kom je bedrogen uit. De depressies blijven elkaar maar opvolgen, wat tot gevolg heeft dat in het alsmaar slechter wordende weer de Neptunia in deze westelijke wind op 8 januari breekt. Voor ons betekend dit dat ten koste van alles de sleepverbinding met de Ellin in stand moeten worden gehouden. Voor onze pillen slikkende Yank maakt het allemaal niet meer zo heel veel uit. Na het verminderen van zijn medicijnen tot ongeveer eens in de drie dagen een pilletje, heeft hij zich nog nooit zo goed gevoeld als nu! Voor hem mag het nog wel even duren tot einde van de reis. Na het binnenhalen van de gebroken strop is het afwachten en de depressie afrijden. De andere dag, het is intussen al 9 januari geworden, gaat de Neptunia weer op ons bak vast maken. Als zee en wind het toelaten gaat de koers weer NY aan.
.32 Ambrose_Lightship.jpg
.32 Ambrose_Lightship.jpg (66.17 KiB) 1708 keer bekeken
Gelukkig gebeuren er in de komende twee dagen geen gekke dingen meer zodat we op 11 januari 1971 veilig Ambrose Light Vessel aanlopen. Dit lichtschip ligt aan het begin van het Ambrose Sea Lane, de toegang tot New York. In de Sea Lane wordt de Neptunia los gegooid en zij escorteert ons verder naar binnen. Het is zes uur in de avond als we eindelijk van de Ellin verlost zijn. Havensleepboten nemen het verder van ons over en brengen naar wij aannemen de Ellin naar een veilige plek. Waar ze de Ellin heen brengen zal mij een worst wezen, eindelijk zijn we na meer dan 4 weken ploeteren van het bull af. Nu een paar dagen rust, storen en ons voorbereiden voor de volgende reis. Twee slopers uit de Lay-Up over WNA naar Bilbao in Spanje brengen.


.33 PICT002.JPG
.33 PICT002.JPG (164.25 KiB) 1708 keer bekeken
(Een dubbele nylonrekker heeft een lengte van 2 x 60 meter. Het achterschip van de sleepboot heeft niet meer dan een kleine 20 meter werkruimte. Te weinig dus om de rekker in enen naar binnen te halen. Daarom worden deze lengtes in delen binnen gehaald, de zgn. vervaringen.)


En dit is dan het uiteindelijke resultaat van al ons geploeter op de grote plas
.34 Afbeelding (5).jpg
.34 Afbeelding (5).jpg (236.12 KiB) 1708 keer bekeken
.35 Afbeelding (6).jpg
.35 Afbeelding (6).jpg (209.92 KiB) 1708 keer bekeken


Extra informatie over orkanen
Een orkaan bestaat uit verschillende onderdelen: het oog, de muur en regenbanden. Het oog van de orkaan zit in het midden van de orkaan. het is meestal 30 tot 65 kilometer breed. Het weer in het oog is relatief gezien rustig. Er is een lagedrukgebied en weinig wind. Direct om het oog is het weer het heftigst. Hier vind je onweersbuien en waait het hard. De muur om het oog is voor de zeevarende het gevaarlijks. Om de muur heen draaien regenbanden. Op plekken waar het zeewater minstens 26,5 graden Celsius is stijgt de warme, vochtige lucht van het water op. In de lucht komt het in aanraking met koude lucht waardoor er onweerswolken ontstaan. Zo ontstaat er een lagedrukgebied dat gaat draaien door het Corioliseffect. Door het draaiende lagedrukgebied ontstaan er orkaanwinden. Er is spraken van windschering. Dat betekent dat de wind op verschillende hoogtes moet verschillen van kracht en richting. Gedurende dit proces zijn er miljoenen liters zeewater verdampt en er ontstaat neerslag in de omgeving van de tropische storm of orkaan. Het vocht wordt door de maalstroom naar de buitenkant van de orkaanwinden gedreven en zo ontstaat er een oog in de orkaan. Dit wordt ook wel een windstil lagedrukgebied genoemd.

Lagedrukgebied
Een orkaan blijft niet op dezelfde plek, maar beweegt zich voort. Daarvoor moet de orkaan voldoende nieuwe warme lucht van boven de zee kunnen opzuigen. Die verdamping kan je zien als de brandstof voor de orkaan. Wanneer een orkaan boven zeewater verplaatst en het kan zich blijven voeden met waterdamp van zeewater. Maar dan moet het zeewater wel warmer dan 26,5 graden zijn. De orkaan wordt steeds groter en krachtiger en kan zich verder verplaatsen doordat het wordt meegewaaid door de passaatwinden (lees: Orkanen in het Caribisch gebied). Maar wanneer de orkaan boven de zee een koude zeestroom tegen komt (zeewater kouder dan 26,5 graden), zwakt de orkaan af omdat het zich niet meer kan voeden. Een orkaan zwakt ook af wanneer het aan land komt, daar is minder verdamping dus minder brandstof voor de orkaan.
Bron: Wikipedia
Johnny
Berichten: 490
Lid geworden op: 18 feb 2017 08:37
Locatie: Hellevoetsluis
Contacteer:

Re: Smit & Co

Bericht door Johnny »

Poeh, wat een vervolg, zit met zweet in mijn handjes dit verhaal te lezen, zoiets kan je niet verzinnen.
Complimenten van Johnny, nu eerst mijn handen drogen.....
Het leven is geen facebook
Gebruikersavatar
renirie
Berichten: 383
Lid geworden op: 20 jan 2008 18:51
Locatie: rotterdam
Contacteer:

Re: Smit & Co

Bericht door renirie »

Gelezen als een spannend boek.
Wat een knap stuk zeemanswerk is er toen geleverd.
Zeker er van uitgaande dat de pk's niet in verhouding stonden met nu.
Overigens een flink joppengeld aan over gehouden Hans.
Belachelijk als je nu bedenkt dat je je leven er voor in de waagschaal hebt gebracht.
Complimenten 💪

Hennie
keep on ringing the bells
kabo
Berichten: 2259
Lid geworden op: 21 mar 2015 15:42

Re: Smit & Co

Bericht door kabo »

zwarte zee.jpg
zwarte zee.jpg (118.19 KiB) 1363 keer bekeken
Dit was toch wel een mooi schip in 1963. Net een jacht en snel.
gr. Bas
Hans Reints
Berichten: 211
Lid geworden op: 18 apr 2017 19:33
Locatie: Uelsen

Re: Smit & Co

Bericht door Hans Reints »

Vandaag is het precies 59 jaar geleden dat ik mijn eerste monsterboek bij de Waterschout aan het Heemraadsplein in Rotterdam ben gaan halen.
Gelijk door naar Shelltanker aan het Hofplein om daar voor een gage van 63 gulden bruto per maand als Ketelbinkkie aangenomen te worden. Eerst op wachtgeld en wachten op de eerste boot!
kabo
Berichten: 2259
Lid geworden op: 21 mar 2015 15:42

Re: Smit & Co

Bericht door kabo »

zwarte zee.jpg
zwarte zee.jpg (64.25 KiB) 910 keer bekeken
Zwarte Zee aan het proefdraaien op 5/4/1963.
gr. Bas


Plaats reactie