Woudsend, tussen de meren.
Re: Woudsend, tussen de meren.
Het bootje komt uit de jaren twintig van de vorige eeuw Cor, het was vroeger een havenstoomsleepboot, nu ligt er een oude naar ik meen Duitse diesel in die door de eigenaar zelf gereviseerd is. Tegen het eind van de dag kwam hij per fiets even bij zijn sleper en liet de motor een poosje lopen, waarschijnlijk om de bilge lens te pompen.
De huid is voorzien van een aantal reparatie lappen, het schip ligt te koop bij makelaar Goliath.
Mooie maat schip met nog veel werk. De andere grotere is ook te koop bij dezelfde makelaar, of ruilen voor een jachtje, daar had ik wel zin in maar ik was verstandig en te oud voor zoiets
De huid is voorzien van een aantal reparatie lappen, het schip ligt te koop bij makelaar Goliath.
Mooie maat schip met nog veel werk. De andere grotere is ook te koop bij dezelfde makelaar, of ruilen voor een jachtje, daar had ik wel zin in maar ik was verstandig en te oud voor zoiets
Re: Woudsend, tussen de meren.
Te verstandig en te oud...
Je bent zo oud als je je voelt Jan, en mijn ervaring met jou afgelopen zomer voel jij je nog lang niet oud...
Je bent zo oud als je je voelt Jan, en mijn ervaring met jou afgelopen zomer voel jij je nog lang niet oud...
Je wordt al geboren
Je wordt al begraven
Waarom zou je ook nog worden geleefd?
Je wordt al begraven
Waarom zou je ook nog worden geleefd?
Re: Woudsend, tussen de meren.
Nou ja Jan, nu je van de winter waarschijnlijk toch niet naar de Algarve reist houdt je toch wel tijd over om zo’n gebakje op te knappen?
groeten
Jan van der Pluijm
groeten
Jan van der Pluijm
Re: Woudsend, tussen de meren.
We wachten het even af, in de Algarve op een rustige camping en in het zonnetje zijn we waarschijnlijk beter af als hier in Nederland.
Maar als je , zoals in delen van Spanje, maar 250 meter van je hok af mag blijven we maar thuis de houtvoorraad opstoken, ook leuk.
Maar als je , zoals in delen van Spanje, maar 250 meter van je hok af mag blijven we maar thuis de houtvoorraad opstoken, ook leuk.
Re: Woudsend, tussen de meren.
Bedankt voor de uitleg Jan wat is de naam van dat slepertje
Cor Boer
Cor Boer
Re: Woudsend, tussen de meren.
Dat vroeg ik me nu ook af Cor.
m.v.g., Roy
m.v.g., Roy
Een individu weet meer niet dan wel.
Laat dat a.u.b. zo blijven................
Laat dat a.u.b. zo blijven................
Re: Woudsend, tussen de meren.
Hallo Jan ik heb het al gevonden Volharding dit scheep je is dus in Dordrecht gebouwd
in 1913
Cor Boer
in 1913
Cor Boer
Re: Woudsend, tussen de meren.
Op de site van makelaar Goliath zijn alle details van beide slepers te vinden inclusief foto's van het interieur en de machinekamer.
De volgende ochtend was het een klein wereldje maar omdat we terug naar Woudsend wilden maakten we toch maar voor en achter voor vertrek.
Het was doodstil aan de kade en ik zag noch hoorde een boot of bootmotor, ik liet de Karakorum stuurboord uit het vaarwater indrijven en hoorde Marieke roepen dat er een schip naast me zat. Dat gebeurd me niet vaak, als excuus kan ik vermelden dat het jachtje geen motorgeluid maakte ondanks de hoge leeftijd van het ding. De schipper reageerde prima en kon er wel om lachen.
Even wachten voor de brug omdat er nog en catamaran achter ons aan kwam en daarna werden we het kanaal opgelaten, het kanaal was glad als een spiegel en zag eruit als een ouderwetse zwart-witfoto, prachtig.
Een paar nachtvissers lagen te snurken in een legertentje met hun hengels voorzien van alarmspullen, vissen is ook niet meer wat het geweest is
De bruggen draaiden vlot en de paar schepen die we tegenkwamen hadden ontiegelijke haast.
Bij de Panhuyzerbrug moesten we naar de meldsteiger dit keer, de catamaran was bij de laatste brug wat achterop geraakt.
Marieke drukte op de meldknop en zoals wel vaker kwam er geen enkele reactie, niet erg wij hadden tijd genoeg.
Om de een of andere reden stroomde het water een beetje en af en toe gebruikte ik de hekschroef om het bootje recht voor de brug te houden.
Dat maakt wel wat herrie, maar het was inmiddels al koffietijd dus iemand waker maken leek ons niet echt mogelijk.
Opeens, als een duivel uit een doosje, schoot er een mannetje uit het huis naast de brug ( oude brugwachterswoning?), hij gebaarde driftig naar Marieke dat ze op het knopje moest drukken.
Marieke doet graag iedereen een plezier en dus drukte ze weer op het onderste meldknoppie en ook nog maar even op het bovenste knoppie, waarop ik zei dat we nu wel een pikheetje zouden moeten wachten omdat de brugwipper in Leeuwarden van zulke acties niet houdt.
Het viel mee, de ome van het huisje kwam nog een keer driftig naar buiten maar er was gelukkig door het verkeerslawaai geen conversatie mogelijk.
Inmiddels was de catamaran achter ons aangekomen en ook aan de ander kant van de klap lag een iemand een sloep gaande te houden.
Het verkeer met daarin een groot aantal campers kwam weer tot stilstand en vormde direct een lange file aan beide kanten, ik snap nu wel dat sommige automobilisten de pest aan jachtjes hebben. Daarna scharrelden we via de kortste route naar Woudsend
De volgende ochtend was het een klein wereldje maar omdat we terug naar Woudsend wilden maakten we toch maar voor en achter voor vertrek.
Het was doodstil aan de kade en ik zag noch hoorde een boot of bootmotor, ik liet de Karakorum stuurboord uit het vaarwater indrijven en hoorde Marieke roepen dat er een schip naast me zat. Dat gebeurd me niet vaak, als excuus kan ik vermelden dat het jachtje geen motorgeluid maakte ondanks de hoge leeftijd van het ding. De schipper reageerde prima en kon er wel om lachen.
Even wachten voor de brug omdat er nog en catamaran achter ons aan kwam en daarna werden we het kanaal opgelaten, het kanaal was glad als een spiegel en zag eruit als een ouderwetse zwart-witfoto, prachtig.
Een paar nachtvissers lagen te snurken in een legertentje met hun hengels voorzien van alarmspullen, vissen is ook niet meer wat het geweest is
De bruggen draaiden vlot en de paar schepen die we tegenkwamen hadden ontiegelijke haast.
Bij de Panhuyzerbrug moesten we naar de meldsteiger dit keer, de catamaran was bij de laatste brug wat achterop geraakt.
Marieke drukte op de meldknop en zoals wel vaker kwam er geen enkele reactie, niet erg wij hadden tijd genoeg.
Om de een of andere reden stroomde het water een beetje en af en toe gebruikte ik de hekschroef om het bootje recht voor de brug te houden.
Dat maakt wel wat herrie, maar het was inmiddels al koffietijd dus iemand waker maken leek ons niet echt mogelijk.
Opeens, als een duivel uit een doosje, schoot er een mannetje uit het huis naast de brug ( oude brugwachterswoning?), hij gebaarde driftig naar Marieke dat ze op het knopje moest drukken.
Marieke doet graag iedereen een plezier en dus drukte ze weer op het onderste meldknoppie en ook nog maar even op het bovenste knoppie, waarop ik zei dat we nu wel een pikheetje zouden moeten wachten omdat de brugwipper in Leeuwarden van zulke acties niet houdt.
Het viel mee, de ome van het huisje kwam nog een keer driftig naar buiten maar er was gelukkig door het verkeerslawaai geen conversatie mogelijk.
Inmiddels was de catamaran achter ons aangekomen en ook aan de ander kant van de klap lag een iemand een sloep gaande te houden.
Het verkeer met daarin een groot aantal campers kwam weer tot stilstand en vormde direct een lange file aan beide kanten, ik snap nu wel dat sommige automobilisten de pest aan jachtjes hebben. Daarna scharrelden we via de kortste route naar Woudsend
- Bijlagen
-
- DSC08929makkum.JPG (48.11 KiB) 804 keer bekeken
Re: Woudsend, tussen de meren.
Brugwachters, en alle wachters aan de ande re kant van de slagboom, en dan vooral in Friesland, vond ik heel vaak niet zo aardig...
Hoeveel keren ik niet heb uitgelegd heb dat hij met z'n klomphengel aan de verkeerde kant stond te vissen...
Hij moet die klomp presenteren aan degenen die belang hebben bij die brug, en die die brug over een zeeeer oud vrij vaarwater hebben laten bouwen, inplaats van de klomp te presenteren voor degenen die alleen maar last hebben van al die belemmeringen. Als de fietser, wandelaar, of automobilist niet wenst te wachten op "hun" brug, hadden ze om een tunnel moeten vragen....was iedereen tevreden geweest - behalve de bruggenbouwers...
En heel eerlijk: als ik in de auto of op de motor voor zo'n brug sta te wachten, bedenk ik ook in enige ergernis dat ik op die plek gvd een tunnel zou willen...
Niets menselijks is mij tenslotte vreemd...
Hoeveel keren ik niet heb uitgelegd heb dat hij met z'n klomphengel aan de verkeerde kant stond te vissen...
Hij moet die klomp presenteren aan degenen die belang hebben bij die brug, en die die brug over een zeeeer oud vrij vaarwater hebben laten bouwen, inplaats van de klomp te presenteren voor degenen die alleen maar last hebben van al die belemmeringen. Als de fietser, wandelaar, of automobilist niet wenst te wachten op "hun" brug, hadden ze om een tunnel moeten vragen....was iedereen tevreden geweest - behalve de bruggenbouwers...
En heel eerlijk: als ik in de auto of op de motor voor zo'n brug sta te wachten, bedenk ik ook in enige ergernis dat ik op die plek gvd een tunnel zou willen...
Niets menselijks is mij tenslotte vreemd...
Oost, west...ook best
Re: Woudsend, tussen de meren.
Geen hekel aan open bruggen, alleen vind ik het dan jammer als ik niet (bijna) vooraan sta.
Meestal goed voor mooie plaatjes.
René
Meestal goed voor mooie plaatjes.
René
Ik leit m'n tong hier altoid foin ofskrape